تفاوت میان نسخه‌های «خشونت علیه مسلمانان در هند»

بسیاری از محققان [[علوم اجتماعی]] بر این عقیده‌اند که اغلب این اعمال خشونت آمیز به‌طور ویژه توسط [[احزاب سیاسی]] و سازمان‌های مربوط به جنبش‌های داوطلبانه [[هندوهای ملی‌گرا]]، مثل [[راشتریه سویم سیوک سنگه]] (آراس‌اس) پشتیبانی می‌شوند. به ویژه، محققان [[حزب بهاراتیا جاناتا]] (بی‌جِی‌پی) و [[حزب سیاسی]] [[شیو سنا]] را به دلیل همدستی در این حوادث خشونت آمیز مقصر می‌دانند{{sfn|Brass|b}}{{sfn|Jaffrelot|2011|p=376}}{{sfn|Sarkur|2007|p=187}}{{sfn|Brekke|2012|pp=۸۶–۸۷}} که از خشونت علیه مسلمانان به عنوان بخشی از یک استراتژی انتخاباتی بزرگتر استفاده می‌کنند.{{sfn|Jaffrelot|2011|p=376}}{{sfn|Jaffrelot|2011|p=۳۸۲}} به عنوان مثال، تحقیقات [[راحیل داتی‌والا]] و [[میکائیل بیگز]] نشان داده‌است در مناطقی که بی‌جِی‌پی با مخالفت شدید انتخاباتی مواجه است نسبت به مناطقی که در آن پر طرفدار است، قتل‌ها به مراتب بیشتر است.{{sfn|Dhattiwala|2012|pp=۴۸۳–۵۱۶}} در سال ۱۹۸۹ (۱۳۶۸ شمسی)، حملات سازمان یافته به مسلمانان در شمال هند افزایش یافت و در پی آن بی‌جِی‌پی در انتخابات محلی و ایالتی موفقیت بیشتری کسب کرد.{{sfn|Chandavarkar|2009|p=۱۱۴}} [[انسان‌شناسی اجتماعی|انسان‌شناس اجتماعی]] [[استنلی جه‌یاراجا تامبیاه]] نتیجه می‌گیرد که درگیری‌های [[باگلپور]] در [[درگیری‌های ۱۹۸۹ باگلپور|سال ۱۹۸۹]] (۱۳۶۸ شمسی)، [[قتل‌عام هاشیمپوراهاشیم‌پورا]] در سال ۱۹۸۷ (۱۳۶۶ شمسی) و درگیری‌های [[مرادآباد (هند)|مرادآباد]] در [[شورش‌های ۱۹۸۰ مرادآباد|سال ۱۹۸۰]] (۱۳۵۹ شمسی) همگی قتل‌عام‌های سازمان یافته بوده‌اند.{{sfn|Tambiah|1997|p=۳۲۱}} بنا بر گفته [[رام پونیانی]]، شیو سنا به دلیل نزاع‌های دهه ۱۹۹۰ (دهه ۱۳۷۰ شمسی) و بی‌جِی‌پی پس از نزاع‌های سال ۲۰۰۲ (۱۳۸۱ شمسی) در [[گجرات]] در انتخابات پیروز شدند.{{sfn|Puniyan|2003|pp=۱۲–۱۳}} اگرچه، [[گیان پراکاش]] هشدار می‌دهد که اقدامات بی‌جِی‌پی در گجرات بر کل هندوستان تأثیر چندانی ندارد، مگر اینکه جنبش [[هندوتوا]] در استقرار این استراتژی در سطح کشور موفق شود.{{sfn|Prakash|2007|pp=۱۷۷–۱۷۹}}