معماری احیای رنسانس: تفاوت میان نسخه‌ها

بعنوان یک دستاورد، شیوه‌های خود آگاهانه نئورنسانس ابتدا در سال ۱۸۴۰ آغاز شد و تا سال ۱۸۹۰ این جنبش کم‌کم نزول کرد. کاخ صلح لاهه که در سال ۱۹۱۳ با سبک غلیظ نئورنسانس فرانسوی تکمیل شد، یکی از آخرین ساختمان‌های برجسته در این سبک بود.

[[چارلز بری]] با طراحی‌هایی مثل باشگاه دوره‌گردها و پال مال در سالهای ۱۸۲۹ تا ۱۸۳۲ سبک نئورنسانس را به انگلستان معرفی کرد. نمونه‌های اولیه اما معمولی و بومی سبک نئورنسانس شامل منتمور کاور و شاتو د رفریز هر دو طراحی شده در دهه ۱۸۵۰ بوسیله جوزف پکستن برای یکی از اعضای خانواده بانکدار راتشایلد هم معرف این سبک بود. نقش مایه‌های اصیل رنسانسی گرفته شده از معماران متقدم سبک رنسانس همچون [[لئون باتیستا آلبرتی]] ویژگی‌های این سبک را توصیف می‌کند. این نقش مایه‌ها شامل روستیک کاری‌ها کنج سنگ کاری‌ها پنجره‌های قاب شده بوسیله [[فرسب]] و درهای مزین شده به سنتوری‌ها است. اگر یک ساختمان دارای چندین طبقه بود، طبقه فوقانی معمولاً پنجره‌های مربعی کوچک داشت که بیانگر طراحی‌های نیم طبقه ای سبک اصیل رنسانس را بارز می‌کرد.

مثل همه سبک های معماری ، سبک احیای رنسانس یک شبه کاملا شکل نگرفت ، بلکه کم کم تکامل یافت . یکی از اولین نشانه های ظهور ان ، زندان زنان وورزبورگ بود که در سال ۱۸۰۹ ساخته شد و توسط پیتر اسپیت طراحی شد . در این ساختمان که شامل سنگ برجسته کاری های طبقه همکف بود که یک قوس نیم دایره ای بزرگ در میان ان قرار داشت و همچنین یک طرح دروازه مینیاتوری غیر معمول به سبک مصری در بالای ان بود ، و در بالای ان ردیفی از شش پنجره بلند قوسی و همچنین در بالای ان درست در زیر طرح نگاری تاج ، پنجره های گرد کوچک طبقه فوقانی خود نمایی میکرد . جلوه های به کار رفته در این ساختمان شبیه کار های معمار برجسته آمریکایی [[هنری هابسون ریچاردسون]] بود که در دوران محبوبیت سبک نئورنسانس در دهه ۱۸۸۰ در آمریکا مشغول به کار بود . سبک ریچاردسون در انتها یا در ظهور احیاگرایی، ترکیبی شدید از خصوصیات هر دو سبک رومانسک و رنسانس بود ‌.بعنوان مثال warhouse Marshall field (1817_1821) f در شیکاگو نمونه ای از ایم شرح است .

نئورنسانس اوایل در مونیخ مورد توجه قرار گرفت ،اغلب یک اقتباس مستقیم از Italian plazzi ، ابتدا در Palais leuchtenberg در سالهای ۱۷۱۷ تا ۱۷۲۱ توسط [[لئو فن کلنتسه]] ظاهر گشت .سپس بعنوان یک سبک دولتی تحت سلطنت [[لودویگ یکم بایرن]] برای چندین نقاط دیدنی همچون [[الته پیناکوتک]] ۱۸۲۶ تا ۱۸۳۵ ، و بال کونگبائوک [[رزیدنس مونیخ]] ۱۸۲۵تا ۱۸۳۵ ، و کتابخانه ایالتی باواریا ۱۸۳۱ تا ۱۸۴۳ میتوان مثال زد . در حالی که شروع دوره نئورنسانس را با سادگی ها و پیچیدگی های ان میتوان تعریف کرد ، آنچه که بعد ها امد ،در طراحی ان بسیار زینت بخش بود، این دوره میتواند بوسیله بعضی از بزرگترین سالن های اروپایی، همچون سالن تآتر [[گوتفرید زمپر]] در وین و سالن اپرای وی در درسدن، مشخص باشد . این شکل زینتی نئورنسانس، ریشه در فرانسه گاهی اوقات بعنوان امپراتوری دوم ، شناخته شده است . تاکنون نیز برخی از عناصر باروک را در خود گنجانده است. تا سال ۱۸۷۵ این نوع سبک ، سبک پذیرفته شده در انواع ساختمان های عمومی و دولتی تبدیل شده بود.

از بهترین نمونه های این سبک میتوان به ویلای میایر در درسدن ، ویلای هاس در هسن، پالائس بورسیک در برلین ، و ویلای مینسر در لایپزیک اشاره کرد. نسخه آلمانی نئورنسانس در پروژه سخت و طاقت فرسا همانند شهر بازی هامبورگ ۱۸۸۶ و ریچرستاک در برلین به حد اعلای خود رسید .

در اتریش این سبک با نام های برجسته ای همچون رودلف ایتلبرگر، بنیانگذار هنر و صنایع دستی وین (امروزه هنر های کاربردی وین) این سبک با استقبال ویژه ای رو به رو شد ، جایی که خیابان ها و ساختمان ها به سبک نئورنسانس ولی در واقع مجموعه ای کلاسیک از عناصری که بطور آزادانه از دوره های مختلف تاریخی وام گرفته شده بودند ، ساخته شد .

در روسیه این سبک توسط اگوست دمونت فراند در دمیدوف هاوس (۱۸۳۵) پیشگام بود . وی اولین کسی در سنت پیترزبورگ بود که بر خلاف روش کلاسیک از روش " یک نما در یک طبقه " استفاده کرد که کل ساختمان با وجودی که هر طبقه یک نوع نمای بخصوص داشت را همچون یک سازه واحد نشان میداد . [[ کنستانتین تون]] معروفترین معمار روسی ان دوره ، به کرات از عناصر معماری ایتالیایی در [[کاخ بزرگ کرملین]] در سالهای (۱۸۳۷_۱۸۵۱) برای تزئینات داخلی ان استفاده کرد . با نما سازی خشن و برجسته در طبقه همکف که یادآور ایتالین پلازای قرن شانزدهم بود . این سبک توسط معماران ساختمان ولادیمیر پالاس (۱۸۶۷_۱۸۷۲) بسط داده شد و در ساختمان موزه استیگلیتز (۱۸۸۵_۹۶) به اوج خود رسید. در مسکو سبک نئورنسانس کمتر نسبت به پایتخت شمالی رایج بود گرچه فضای داخلی نئوموسکویچ ساختمان شورای شهر دوما (۱۸۹۰_۹۲) با تاکید بر تزئینات فلورانسی و ونیزی اجرا گردید. در حالی نئورنسانس در درجه اول با ساختمان های غیر مذهبی در ارتباط است ، پرنس یوسپف دستور داد که فضای داخلی کلیسای کاخ شان در نزدیکی مسکو (۱۹۱۹) به تقلید دقیق از کلیساهای ونیزی فرم شانزدهم تزیین شود . این سبک در آمریکای شمالی گسترش یافت تا جایی که به یکی از سبک های محبوب بومی آمریکایی های متمول مبدل گشت . قصر بریتز در نیوپورث رودایلند محل اقامت [[خانواده وندربیلت]] بود که توسط [[ریچارد موریس هانت]] در سال ۱۸۹۲ طراحی گردید . این کاخ و عمارت های همعصرش در [[عصر طلایی ایالات متحده]] نشان دهنده جاه طلبی های اقشار ثروتمند آمریکایی بخاطر همترازی و برتری جویی در مقابل سبک های زندگی متظاهر اشراف زادگان اروپایی بود .

در نیمه دوم قرن نوزدهم ، خیابان پنجم در نیویورک پر شده بود از ساختمان ها با سبک رنسانس فرانسوی و ایتالیایی که همگی با سبک نئورنسانس طراحی شده بود . بسیاری از آنها از آن زمان تخریب شده اند .

==خصوصیات معماری احیای رنسانس==

یکی از ویژگی های به کرات کپی شده از معماری رنسانس، راه پله های عظیم از [[شاتوی سلطنتی بلوآ]] و [[قلعه چمبورد]] بود . عمارت بلوآ در طول عصر رنسانس محل اقامت محبوب پادشاهان فرانسه بوده است . بخش عمارت مربوط به [[فرانسوای اول]] در سال ۱۵۲۴ تکمیل گشت که راه پله ها جزو اساسی در نمونه های اولیه رنسانس فرانسوی است . رنسانس فرانسوی ترکیبی از سبک متقدم گوتیک همراه با تاثیر شدید از سبک ایتالیایی است که با قوس ها و دالان ها ، طارمی ها (سرایی) و در کل یک خط سیر طراحی که در سبک گوتیک نمایان بوده است . راه پله های فاتحانه عمارت بلوآ بیشتر تقلیدی بود از راه پله های دوبل قدیمی قلعه چمبورد که چند سال قبل از آن ساخته شده بود. یک راه پله عظیم ، حال با تقلید از قصر بلوآ یا عمارت فارنز و یا عمارت های ماقبل خودش ، یکی از خصوصیات سبک نئورنسانس بود . این نوع راه پله ها به یک خصوصیت معمول نه فقط برای تزئینات داخل همچنین برای طراحی بیرون هم بود . اما از آنجاییکه در قصر بلوآ راه پله به نوعی باز بوده به عناصر قرن نوزدهم، استفاده جدید و نواورانه از شیشه قادر بود که آنها را در مقابل باد و باران محافظت کند و یک جور سبک فضای باز رنسانس باشد در حالی که این راه پله ها در داخل ساختمان قرار داشت . استفاده بیشتر و بی باک تر از شیشه همچنین قادر میسواخت که حیاط های باز همراه با دالان های رنسانسی همچون سالن های بلند با سقف شیشه ای باز تولید شود . این ویژگی در برج منتمور و در مقیاس بزرگتر در دانشگاه تکنولوژی ورشو که فضای شیشه ای که شامل یک راه پله عظیم سنگی میشد ، مشهود است. اما با وجودی که رنسانس در روح کلی نمای راه پله دانشگاه ورشو مشهود نیست ، اما در سبک ستون وار پله های ساختمان کیرنلی که طراح ان اتاوانیو نونی بود که برای مان گریگوری سیزدهم ساخته شد ، مشهود تر است . بنابرین نشان میدهد که معماران ، عناصر سبک نئورنسانس را بدون در نظر گرفتن مکان جغرافیایی خود آزادانه انتخاب میکردند.