پرلیت: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Amiralibasiri (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲:
 
[[پرونده:Iron-carbon phase diagram-fa.png|thumb|300px|left|[[نمودار فازی تعادلی آهن-کاربید آهن]]]]
[[Image:Atom_probe_tomography_of_pearlite_after_wire_drawing.gif|thumb|Atom probe tomography of pearlite. The red dots indicate the positions of carbon atoms. Iron atoms are not shown. The nanotube is shown for size reference.]]
'''پرلیت''' یا '''پرلایت''' به مخلوط [[یوتکتوئید|یوتکتوئیدی]] [[فریت]] و [[سمنتیت]] گفته می‌شود.
[[Image:pearlite.jpg|thumb|[[Scanning Electron Microscope|SEM]] micrograph of etched pearlite, 2000X.]]
پرلیت تحت یک [[استحاله اوتکتوئیدی]] از [[آهن گاما]] با ۰/۸ درصد کربن در ۷۲۳ درجه سانتیگراد حاصل می‌شود.
 
'''پرلیت''' یا '''پرلایت''' دارای ساختار دو فازی ، لایه ای است که از لایه های متناوب [[فریت]] و [[سمنتیت]] تشکیل شده است که در برخی از استیل ها و آهن های ریخته گری اتفاق می افتد. هنگام خنک شدن آهسته از آلیاژ آهن و کربن ، پرلیت با یک واکنش [[یوتکتوئید]]ی به عنوان [[آستنیت]] خنک شده زیر 727 درجه سانتیگراد (1،341 درجه فارنهایت) (درجه حرارت یوتکتوئید) تشکیل می شود. پرلیت یک ریز ساختار است که در بسیاری از نمونه های معمول [[فولاد]]ها رخ می دهد.
== خواص مکانیکی ==
[[مقاومت کششی]] پرلیت سه برابر فریت است یعنی تقریباً ۱۲۰۰۰۰ psi
 
ترکیب یوتکتوئیدی آستنیت تقریباً دارای 0.77٪ کربن است. فولاد با محتوای کربن کمتر (فولاد هیپوئکتکتوئید) حاوی نسبت متفاوتی از بلورهای فریت نسبتاً خالص است که در واکنش یوتکتوئیدی شرکت نمی کنند و نمی توانند به پرلیت تبدیل شوند. به همین ترتیب فولادهایی که میزان کربن بالاتری دارند (فولادهای هایپر یوتکتویید) قبل از رسیدن به نقطه یوتکتویید ، سیمنیت تشکیل می دهند. نسبت فریت و سیمانیت تشکیل شده در بالای نقطه یوتکتویید را می توان از نمودار فازی تعادل آهن / سمنتیت با استفاده از قانون اهرم محاسبه کرد.
== آنالیز عمومی پرلیت ==
SiO2 (سیلیکون دی اکسید) : 70–75%
 
فولادهایی پرلیتی (ترکیب یوتکتوییدی) یا ریزساختار نزدیک به پرلیت (ترکیب نزدیک به یوتکتوئید) می توانند به سیمهای نازک کشیده شوند. چنین سیمهایی که اغلب به صورت طناب بسته می شوند ، بصورت تجاری به عنوان سیم پیانو ، طناب برای پل های تعلیق و همچنین برای تقویت تایر استفاده می شوند. کرنش لگاریتمی بالای 3 منجر به استحکام سیمهای پرلیت می شود و پرلیت را به یکی از قوی ترین مواد ساختاری فله روی زمین تبدیل می کند. برخی از سیم های فولادی هایپریوتکتوییدی حتی می توانند حداکثر مقاومت کششی بالاتر از ۶GPa را نشان دهند. اگرچه پرلیت در بسیاری از کاربردهای مهندسی مورد استفاده قرار می گیرد ، اما منشا قدرت فوق العاده آن به خوبی درک نشده است. اخیراً نشان داده شده است كه ترسیم سیم سرد نه تنها با پالایش ساختار لاملا ، مروارید را تقویت می كند ، بلكه به طور همزمان باعث تجزیه جزئی شیمیایی سیمانیت می شود ، كه با افزایش كربن فاز فریت همراه است ، با ایجاد تغییر در نقص های مشبك در لامل های فریت ، و حتی انتقال ساختاری از بلورین به سیمانیت آمورف. تجزیه ناشی از تغییر شکل و تغییر ریزساختاری سیمنیت با چندین پدیده دیگر مانند توزیع مجدد قوی کربن و سایر عناصر آلیاژ مانند سیلیکون و منگنز در هر دو فاز سیمانی و فریت ارتباط نزدیکی دارد. تغییر شکل در رابط های فاز به دلیل تغییر در شیب غلظت کربن در رابط ها. و آلیاژ مکانیکی.
Al2O3 (اکسید آلومینیوم) : 12–15%
 
پرلیت برای اولین بار توسط هنری کلیفتون سوربی مشخص شد و در ابتدا با نام سوربیت نامگذاری شد ، اما شباهت ریزساختار به nacre و خصوصاً اثر نوری ناشی از مقیاس سازه باعث شد نام جایگزین محبوبیت بیشتری پیدا کند.
Na2O (اکسید سدیم) : 3–4%
 
بینایت ساختاری مشابه با لاملهای بسیار کوچکتر از طول موج نور مرئی است و بنابراین فاقد این ظاهر پرلیتی است. با سرمایش سریعتر تهیه می شود. برخلاف پرلیت ، که شکل گیری آن شامل انتشار همه اتم ها است ، باینیت توسط یک مکانیسم تحول جابجایی رشد می کند.
K2O (اکسید پتاسیم) : 3–5%
 
تبدیل پرلیت به آستنیت در دمای بحرانی پایین تر 723C صورت می گیرد. در این دما پرلیت به آستنیت تغییر می کند.
Fe2O3 (اکسید آهن) : 0.5-2%
 
==فولاد یوتیکتوئید==
MgO (اکسید منیزیم) : 0.2–0.7%
 
فولاد یوتکتوئید در اصل می تواند کاملاً به پرلیت تبدیل شود. پرلیت می تواند سخت و قوی باشد اما به خصوص سخت نیست. به دلیل داشتن یک شبکه لایه ای فریت و سیمانیت ، می تواند در برابر سایش مقاوم باشد. نمونه هایی از کاربردها شامل ابزارهای برش ، سیمهای با استحکام بالا ، چاقو و میخ است.
Cao (اکسید کلسیم) : 0.5–1.5%
 
 
{{پاک‌کن}}
== منابع ==
 
{{چپ‌چین}}
* Zenji NISHIYAMA, Atsuo KORE'EDA and Ken'ichi SHIMIZU, ''Morphology of the Pearlite Examined by the Direct Observation Method of Electron Microscopy'', Journal of Electron Microscopy, 7, 41-47, 1959.
*
* ترجمه شده از [https://en.wikipedia.org/wiki/Perlite ویکی پدیا انگلیسی]
==مطالعه بیش تر==
{{پایان چپ‌چین}}
*[http://www.msm.cam.ac.uk/phase-trans/2005/pearlite.html Comprehensive information on pearlite]
{{مواد-خرد}}
*'''Introduction to Physical metallurgy''' by Sidney H. Avner, second edition, McGraw hill publications.
*'''Steels: Processing, Structure, and Performance''', [http://www.asminternational.org/content/ASM/StoreFiles/Chapter_15_WEB.pdf Chapter 15 High-Carbon Steels: Fully Pearlitic Microstructures and Applications] by George Krauss, 2005 Edition, ASM International.
 
==لینک های خارجی==
* {{Commons category-inline|Pearlite}}
 
 
[[رده:آهن]]