دندان: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۲:
 
=== آب بازان ===
مانند دندان‌های انسان، دندان‌های [[وال]] برآمدگی‌های پلیپ مانندی بر روی سطح ریشه دندان دارند. این پلیپ‌ها در هر دو گونه، از مواد سیمانی ساخته شده‌است اما در دندان‌های انسان‌ها برآمدگی‌ها روی سطح بیرونی ریشه قرار دارند در حالیکه در وال‌ها برآمدگی در داخل حفره پالپ قرار دارد. در حالیکه سطح بیرونی ریشه دندان‌هایدندان‌ های انسان‌ها سیمانی است، وال‌ها ماده سیمانی را در سطح داخلی دندان‌های خود با لایه کمی از مینا بر روی نوک آن دارند. این مقدار کم مینا فقط در وال‌های پیر، در جایی که ماده سیمانی ساییده شده و مینای لایه زیرین بیرون آمده، دیده می‌شود.
 
نهنگ دندانه دار از راسته [[آب بازان]] می‌باشد و با داشتن دندان توصیف می‌شود. دندان‌ها در میان گونه‌ها متفاوت هستند. می‌توانند بسیار زیاد باشند، بعضی از [[دلفین‌ها]] بالای ۱۰۰ دندان در آرواره‌های خود دارند. از طرف دیگر، [[شبه‌نهنگ تک‌شاخ|شبه‌نهنگ‌های تک‌شاخ]] عاج‌های تک شاخ مانند بزرگ دارند، این دندان از میلیون‌هایمیلیون‌ها مسیر حسی تشکیل شده و برای سنجش در حین تغذیه، راه یابی و جفتگیری استفاده می‌شود. این دندان، پیچیده‌ترین دندان عصبی شناخته شده‌است. [[نهنگ منقاریان]] تقریباً بدون دندان هستند و دندان‌های عجیب و غریب تنها در نرها دیده می‌شوند. این دندان‌ها ممکن است برای تغذیه، نشان دادن پرخاشگری و نمایشگری استفاده شوند.
=== اسب ===
[[اسب|اسبهای]] بزرگسال بین ۳۶ وتا ۴۴ دندان دارند. لایه‌های دندانی و مینای دندان در آن‌ها درهم تنیده است. همه اسب‌ها ۱۲ دندان آسیای کوچک و ۱۲ دندان پیش دارند. به‌طور کلی، اسب‌های نر ۴ [[دندان نیش]] بین دندان‌های آسیا و پیش خود دارند. تعداد کمی از اسب‌های ماده (کمتر از ۲۸٪) دندان‌های نیش دارند، آن‌ها یک یا دو تا هستند و بیشتر اوقات تنها بخشی از آن‌ها جوانه می‌زنند. تعداد کمی از اسب‌ها یک یا چهار دندان گرگی (میخی) دارند که [[بازمانده‌های ژنتیکی]] دندان‌های آسیای کوچک هستند، بیشتر آن‌ها تنها یک یا دو تا از این دندان‌ها دارند. داشتن این دندان‌ها در اسب‌های نر و ماده رایج است و بیشتر در فک بالا وجود دارند. این دندان‌ها می‌توانند باعث آزار اسب در هنگام [[لگام]] زدن شوند؛ بنابراین، دندان‌های گرگی معمولاً برداشته می‌شوند.
 
دندان‌های اسب برای تخمین سن نیز استفاده می‌شوند. بین تولد و ۵ سالگی به وسیلهٔ مشاهده الگوی جوانه زدن دندان‌های شیری و سپس دندان‌های دائمی می‌توان سن را خیلی نزدیک تخمین زد. در پنج سالگی، تمام دندان‌های دائمی معمولاً جوانه زده‌اند. می‌توان گفت که اسب‌ها دهان «کاملی» دارند. بعد از پنج سالگی، سن را فقط با الگوی پوشش دندان‌های پیش، شکل آن‌ها و زاویه‌ای که می‌گیرند و دیگر فاکتورها می‌توان تخمین زد. پوشش دندان‌ها ممکن است تحت تأثیر رژیم غذایی، ناهنجاری‌های طبیعی یا [[گاز گرفتن]] آخور باشد. دو اسب با سن یکسان ممکن است الگوی پوشش دندانی متفاوت داشته باشند.