گفتار: تفاوت میان نسخه‌ها

گفتار عبارت است از شکل تلفظ‌شدهٔ ارتباطات انسانی که مبتنی بر ترکیب [[نحو]]ی لغات یا نام‌هایی است که از [[فرهنگ لغات]] بسیار بزرگ (معمولاً بیش از ۱۰٬۰۰۰ لغت مختلف) بدست می‌آیند. هر کلمه گفتاری از ترکیب [[آوا]]یی مجموعه محدودی از واحدهای صوتی گفتاری ثابت و صدادار ایجاد می‌شود. این فرهنگ لغات، نحوی که آن‌ها را می‌سازد، و مجموعه واحدهای صوتی گفتاری آنها، متفاوت با ایجاد موجودیت هزاران نوع مختلف زبان‌های بشری است که متقابلاً غیرقابل فهم‌اند.{{سخ}}افراد (متکلّمین به چند زبان) اغلب قادر به برقراری ارتباط با دو یا بیشتر زبان‌اند. توانایی‌های صوتی که انسان‌ها را قادر به تولید گفتار می‌کند نیز به انسان توانایی آواز خواندن می‌دهد. فرم اشاره‌ای ارتباط انسانی برای ناشنوایان به شکل زبان علائمی وجود دارد. گفتار در برخی فرهنگ‌های زبان مکتوب بوده‌است، اغلب زبانی که به لحاظ فرهنگ لغت، نحویات و آوائی متفاوت از زبان تکلمی همراه بوده‌است، به [[دوزبانه]] (diglossia)، گفتار علاوه بر استفاده‌اش در ارتباطات، توسط برخی روانشناسان همچون ویگوتسکی اشاره شده که بطوربه‌طور داخلی توسط پروسه‌های ذهنی استفاده می‌شود جهت بالابردن و سازمان دادن ادراک به شکل یک گفتار یک نفری با لحن گفتار گفتن برحسب تولید گفتار و ادراک اصوات استفاده شده در زبان تکلمی پژوهش می‌شود. عناوین پژوهش دیگر، مربوط به [[تکرار گفتار]]، توانایی برای تبدیل کلام تکلمی شنیده شده به اصوات مورد نیاز برای تولید مجدد که نقش اساسی در توسعه [[فرهنگ لغت]] در کودکان و خطاهای تکلمی دارد. چندین درس دانشگاهی که این‌ها را مطالعه می‌کنند شامل، اصوات‌شناسی، روانشناسی، آسیب‌شناسی گفتاری، زبان‌شناسی، [[علوم ادراکی]]، مطالعات ارتباطات، رشته بیماری‌های گوش، گلو و بینی و [[علوم کامپیوتر]] است. ناحیه پژوهشی دیگر این است که چقدر مغز انسان در سطوح مختلف خود نظیر سطح بروکا و سطح و رینک پایه گفتار هستند. مباحثه‌ای است که چقدر گفتار انسان منحصر است به لحاظ این‌که سایر حیوانات دیگر نیز با اصوات ارتباط برقرار می‌کنند. با وجودی‌که هیچ‌کدام در وحوش فرهنگ لغوی بزرگی ندارند، پژوهش روی توانایی‌های غیرزبانی میمون‌های زبان آموخته نظیر واشو و کانزی این امکان را افزایش می‌دهد که آن‌ها ممکن است این توانایی‌ها را داشته بوده‌اند. اصول گفتار ناشناخته‌اند و موضوع بحش و تفکرهای بسیاری هستند.

صداسازی‌های تکلم شده به سرعت از ورودی‌های حس‌کنندگی به آموزش‌های موتور (محرک) مورد نیاز برای تقلید صوتی (در حافظه صوت‌شناسی) تبدیل می‌شوند. این بطوربه‌طور مستقل از ادراک گفتار رخ می‌دهد. این نقشه یا تبدیل نقشی کلیدی در توانا کردن کودکان برای توسعه دادن فرهنگ لغت خود و بنابراین توانایی زبان انسان برای انتقال روی نسل‌ها ایفا می‌کند.