کاربر:Kadamoo/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۲۲:
وی در سال ۱۳۴۳ برای نخستین‌بار در سمیناری که به [[خلیج فارس]] می‌پرداخت شرکت کرد. او در این سمینار که به همت [[محمد محیط طباطبایی|سیدمحمد محیط طباطبایی]] و ریاست [[سعید نفیسی]] برگزار می‌شد، به سخنرانی در باب فولکلور و فرهنگ عامهٔ خلیج فارس پرداخت. او در این جلسه به [[رومن گیرشمن]]، مورخ و باستان‌شناس مشهور فرانسوی، که در باب [[جزیره خارگ|جزیرهٔ خارگ]] به زبان فرانسه سخنرانی می‌کرد، یادآور شد که چندین بار به جای «خلیج فارس»، به گفتن «خلیج» اکتفا کرده‌است که این هوشیاری منجر به عذرخواهی گیرشمن از حضار و مردم ایران شد.<ref>{{پک|اقتداری|۱۳۷۲|ص=۱۱۲-۱۱۴|ک=کاروان عمر: خاطرات سیاسی-فرهنگی هفتاد سال عمر}}</ref>
او در سال ۱۳۴۳ طی سفری که به درخواست حسنعلی منصور، نخست‌وزیر وقت، به کویت داشت و مأمور حل اختلافات سیاسی به وجود آمده بین ایران و کویت بود، با صباح احمد جابر صباح که سمت وزارت خارجهٔ کویت را بر عهده داشت دیدار نمود و آن جا نیز بر جعلی‌بودن نام خلیج عربی و لزوم استفادهٔ دولت کویت از نام خلیج فارس تأکید کرد.<ref>{{پک|اقتداری|۱۳۷۲|ص=۱۶۵-۱۶۸|ک=کاروان عمر: خاطرات سیاسی-فرهنگی هفتاد سال عمر}}</ref>
اقتداری در دههٔ ۴۰ در دوره‌های مختلف کنگرهٔ ایران‌شناسی (کنگرهٔ تحقیقات ایرانی) که به همت سید حسین نصر و ریاست [[ایرج افشار]] برپا شده بود، شرکت کرد.<ref>{{پک|اقتداری|۱۳۷۲|ص=۱۷۶|ک=کاروان عمر: خاطرات سیاسی-فرهنگی هفتاد سال عمر}}</ref>
=== سفرهای خارجی ===
سطر ۱۲۹ ⟵ ۱۳۱:
اقتداری در فاصلهٔ سال‌های ۱۳۴۴ تا ۱۳۴۶ یا ۱۳۵۶ طی سفرهایی به اسرائیل، فرانسه و انگلیس، از آثاری چون مسجدالاقصی، کوه صهیون، موزهٔ لوور و موزهٔ بریتانیا بازدید کرد و با استادان دانشگاه‌های اورشلیم، لندن و کمبریج گفتگو نمود. همچنین به دستور امیرعباس هویدا و به عنوان کارشناس جاذبه‌های گردشگری به عربستان سعودی، عراق و لبنان رفت و به تحقیق در صنعت گردشگری این کشورها پرداخت. او در عربستان به جده، مکه و مدینه رفت و ضمن زیارت مسجدالحرام و مسجدالنبی، با برخی از روزنامه‌نگاران آن کشور دیدار کرد. سپس در عراق به بغداد، کربلا و نجف سفر کرد و پس از بازدید از آثار مذهبی و تاریخی این شهرها، به کویت رفت و از موزهٔ کویت بازدید نمود. سپس به لبنان رفت. او از آثار تاریخی بیروت، صور و صیدا بازدید نمود. سپس به دمشق رفت و باز به بیروت برگشت. از بیروت به نیکوزیا رفت و موزهٔ نیکوزیا را دید و از آن جا به اسرائیل پرواز کرد.<ref>{{پک|اقتداری|۱۳۷۲|ص=۱۱۷-۱۴۵|ک=کاروان عمر: خاطرات سیاسی-فرهنگی هفتاد سال عمر}}</ref>
او سپس به مصر رفت و از اهرام ثلاثه و معبد جیزه بازدید کرد. پس از آن به رم، میلان، فرانکفورت، لندن، ژنو، پاریس و وین، مونیخ، یونان، سوفیه سفر کرد. در ژنو به اتفاق ایرج افشار، عباس زریاب خویی و محمدابراهیم باستانی پاریزی با محمدعلی جمال‌زاده دیدار کردند.<ref>{{پک|اقتداری|۱۳۷۲|ص=۱۷۷|ک=کاروان عمر: خاطرات سیاسی-فرهنگی هفتاد سال عمر}}</ref>
اقتداری در سفر به آمریکا از دانشگاه کالیفرنیا و کتابخانهٔ آن بازدید کرد و سپس به هلیفکس کانادا رفت. در سال ۱۳۶۶ به آمستردام و ژنو رفت و با جمال‌زاده دیدار کرد.
احمد اقتداری در سال ۱۳۶۵ نامه‌ای از فلورانس به ایرج نبوی، سردبیر مجلهٔ راه‌وبار نوشت که این نامه در شمارهٔ هفتم آن مجله در شهریور ۱۳۶۶ منتشر شد. او در این نامه از غربت و بی‌کسی ایرانیان خارج از کشور گله می‌کند و سرتاسر آن را با یاد ایران و ایرانی درمی‌آمیزد.<ref>{{پک|اقتداری|۱۳۷۲|ص=۱۸۶-۱۹۲|ک=کاروان عمر: خاطرات سیاسی-فرهنگی هفتاد سال عمر}}</ref>
=== سفرهای داخلی ===
سطر ۱۶۷ ⟵ ۱۷۳:
پس از انتشار کتاب خلیج فارس، بنا به درخواست [[احسان اشراقی]]، رئیس گروه تاریخ [[دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران|دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران]] و تأیید صلاحیت علمی، او از سوی دانشگاه تهران برای تدریس «تاریخ تمدن در خلیج فارس» دعوت شد؛ اما به خاطر مشغلهٔ زیاد نتوانست در این کرسی مشغول به کار شود.
در ۱۳۴۶ از سوی دولت ایران به عنوان کارشناس گردشگری به [[عربستان سعودی|عربستان]]، [[عراق]] و [[لبنان]] اعزام شد.
اقتداری مطالعات وسیعی در آثار گذشتگان و تحقیقات میدانی زیادی در کارنامهٔ خود دارد. او به خاطر همین مطالعات و پژوهش‌ها به تدریس در رشتهٔ تاریخ در مقطع دکترای [[دانشگاه تهران]] دعوت شد.
| |||