اقتصاد مالی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Fatranslator (بحث | مشارکت‌ها)
جز جایگزینی با اشتباه‌یاب: بطور⟸به‌طور
خط ۳۹:
 
مفاهیم قیمت‌گذاری "منطقی" بدون آربیتراژ و تعادل اکنون با هم همراه شده‌است تا اقتصاد مالی کلاسیک را بروز دهد. قیمت‌گذاری منطقی فرضی است در اقتصاد مالی که قیمت دارایی، (و پس از این مدل‌های قیمت‌گذاری دارایی) قیمت بدون آربیتراژ دارایی را برمی گرداند. طوری‌که هر گونه انحرافی از این قیمت "به دور از آربیتراژ" است. این فرض در قیمت‌گذاری اوراق با درآمد ثابت، بخصوص [[اوراق قرضه]] قابل استفاده است. و اساس قیمت‌گذاری ابزارهای مشتقه می‌باشد.
در جایی که قیمت بازار اجازه آربیتراژ سودمند را نمی‌دهد یعنی بازار بدون آربیتراژ است، می‌توان گفت که قیمت‌ها یک تعادل آربیتراژی را تشکیل داده‌اند. بطوربه‌طور ذاتی این شرایط با وجود فرصت آربیتراژ هم ممکن است دیده شود، لذا انتظار تغییر قیمت‌ها می‌رود و این‌گونه هم می‌شود.بدین صورت یک تعادل آربیتراژی برای تعادل اقتصادی یک پیش شرط است. قضیه اساسی قیمت‌گذاری دارایی را مشاهده کنید.
 
'''تعادل عمومی''' با رفتار عرضه سر و کار دارد. تقاضا و قیمت‌ها در یک اقتصاد یکپارچه با تعدادی بازار متعامل پویا تضمین می‌کند قیمت‌هایی که وجود دارند در نتیجه یک تعادل جامع است. (این در مقایسه با یک تعادل جزیی است که فقط یک بازار منفرد تجزیه و تحلیل می‌گردد.) مدل Arrow-Debreu با تخصص بیشتر توصیه می‌کند که تحت شرایط معین اقتصادی، بایستی مجموعه‌ای از قیمت‌ها برای هر کالا در اقتصاد وجود داشته باشد تا مجموع عرضه معادل مجموع تقاضا شود. در اینجا تجزیه و تحلیل اغلب با فرض یک عامل نماینده انجام می‌گیرد.