خط (نوشتار): تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
به نسخهٔ 27605687 ویرایش AbDaryaee برگردانده شد: منبعتان. (توینکل)
برچسب: خنثی‌سازی
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶۷:
 
=== خط اندیشه نگار ===
روش تصویرنگاری در ابتدا به رسم صورت اشیاء می‌پرداخت، اما بعدها کم‌کم تصویرها شکل ساده‌تر و نمادین تری به خود گرفتند و برای مفاهیم عاطفی نیز، علائمی قراردادی وضع شد. بدین ترتیب، بشر توانست با تصویر اشیایی شبیه به اندیشه‌ها، به نمایش اندیشه نیز اقدام کند، مثلاً نقش دو پا نشانه راه رفتن و چشم اشک آلود نشانه اندوهگینی بود. این طریق نمایش اندیشه، در [[تاریخ خط|تاریخ خطوطنگارش]]، [[خط اندیشه نگاراندیشه‌نگاشت]] {{به انگلیسی|Ideogram}} نام دارد.
 
در دنیای قدیم ما به چهار نوع خط اندیشه نگاراندیشه‌نگار برمی‌خوریم به شرح زیر:
* [[خط چینی]]
* [[خط میخی]]
خط ۹۶:
=== خط پهلوی ===
{{اصلی|خط پهلوی}}
پس از دوران هخامنشی، در دوره کوتاه مدت [[اسکندر]] و [[سلوکی]]ها، زبان و خط یونانی در مراسلات رسمی و اداری به کار رفت تا این که در زمان [[اشکانیان]]، [[خط پهلوی|خط پهلوی اشکانی]] برای نوشتن زبان پهلوی اشکانی، بر مبنای خط آرامی پایه‌ریزی شد و سپس [[خط پهلوی ساسانی]] در همین راستا به وجود آمد که هرکدام گونه‌های کتیبه‌ای و تحریری دارند. این خطوط صامت نگار هستند و حتی تعداد علامت‌ها نسبت به الفبای آرامی نیز کمتر است و همین موضوع مشکلاتی را برای خواندن [[زبان پارسی میانه|زبان پهلوی]] ایجاد می‌کند. این خطوط از راست به چپ نوشته می‌شوند.
 
=== [[خط چینی]] ===
خط ۲۰۰:
[[الفبای فنیقی]] با ۲۲ علامت خطی که تنها صامت‌ها را نشان می‌داد، از راست به چپ نوشته می‌شد. به‌نظر خط شناسان، نشانه‌هایی از خط مصری باستان و خطوط تصویری را در الفبای فنیقی می‌توان یافت. این خط برخلاف خط هیروگلیف که در انحصار کاهنان بود یا خط میخی که تنها طبقه دبیران با آن سرو کار داشتند، به راحتی در دسترس عامه قرار گرفت. فراگرفتن این خط آسان بود و [[کتابت]] و نوشتن با آن نیز بسیار آسان بود، بنابراین استفاده از آن گسترش زیادی یافت.
 
می‌توان گفت که فنیقی‌ها نخستین کسانی بودند که افتخار کشف الفبای حقیقی را دارند. با پیدایش این خط سایر خطوط جز خط چینی، از قلمرو نویسندگی خارج شدند. این خط در آسیای غربی نفوذ یافت و جایگزین خط میخی شد. از طریق قوم [[آرامی]]، الفبای فنیقی در [[مصر]] و عرب و [[میان‌رودان]] تا [[هند]] بسط یافت و همچنین به غرب (اروپای امروز) که هنوز دارای خط و کتابت نبود راه یافت. این کار از طریق یونان انجام گرفت که با فنیقی‌ها ارتباط بازرگانی داشتند. [[الفبای یونانی]] و [[الفبای رومیلاتین|رومی]] از [[الفبای فنیقی]] پدید آمده‌است و از آنجا که الفبای سایر کشورهای اروپایی مشتق از این دو الفباء می‌باشد، می‌توان گفت که مبدأ خطوط ملل اروپایی، فنیقی است.
اصول این خط بعدها با اختراع علائمی برای نشان دادن [[حروف مصوت]] به وسیلهٔ [[یونان|یونانی‌ها]] کامل شد. یونانیان این علائم را با اسم [[سامی]] آن که نماینده دو حرف اول آن بود، «آلفا بتا» نامیدند و برای استفاده خود تغییراتی در آن دادند. مصوت‌ها را وارد خط ساختند و خط صامت نگار را به آوانگار تبدیل کردند. جهت نگارش را نیز تغییر دادند و از چپ به راست نوشتند. گونه‌ای از خط یونانی را، یونانیان مهاجر با خود به روم بردند و در آنجا بر این مبنا، الفبای لاتینی به وجود آمد که زبان‌های گوناگون اروپا بدان خط نوشته شد.
گونه‌ای از خط یونانی را، یونانیان مهاجر با خود به روم بردند و در آنجا بر این مبنا، الفبای لاتینی به وجود آمد که زبان‌های گوناگون اروپا بدان خط نوشته شد.
بخشی از اروپای شرقی که به [[کلیسای دوم]] وابسته بودند، الفبای لاتینی را برای نگارش برگزیدند، مانند [[لهستانی]]ها، [[چک]]‌ها و [[کروات]]‌ها.