متروی شیکاگو: تفاوت میان نسخه‌ها

متروی شیکاگو یکی از چهار سامانه ترابری شهری بزرگ آمریکاست که در برخی از بخش‌های آن، خدمات رسانی به صورت بیست و چهار ساعته ارائه می‌شود. خطوط قدیمی متروی شیکاگو در سال ۱۸۹۲ آغاز به کار کرده است که از لحاظ قدمت متروها در [[قاره آمریکا|آمریکای شمالی و جنوبی]]، بعد از [[متروی نیویورک]] جایگاه دوم را به خود اختصاص داده است. متروی شیکاگو با وجود تراکم شهری بالا، توانایی زیادی در مدیریت سامانه حمل و نقل شهری دارد و از این لحاظ مشهور می‌باشد. متروی شیکاگو شامل هشت خط و یک حلقه میدانی مرکزی است که به صورت الگو ترسیمی پره (خطوط مترو) و چرخ دنده (حلقه میدانی مرکزی) طراحی شده است. متروی شیکاگو به دلیل داشتن [[مونوریل|خطوط هوایی]] (سامانه ریل‌های هوایی) گسترده درون شهری، موسوم به ''اِلوِیتِد رِیل وِی'' به ''شیکاگو اِل'' مشهور است. این مترو دارای ۹۰٫۸ کیلومتر [[مونوریل|قطار هوایی]]، ۵۶٫۳ کیلومتر [[راه آهن|قطار زمینی]] و ۱۸٫۳ کیلومتر [[مترو|قطار زیر زمینی]] است. بطوربه‌طور متوسط ۶۵۸٫۵۲۴ نفر در روزهای کاری هفته، ۴۱۹٫۲۵۸ نفر هر شنبه و ۳۱۵٫۲۴۰ نفر هر یکشنبه از متروی شیکاگو استفاده می‌کنند.<ref>{{یادکرد ویکی|عنوان = Chicago 'L'|پیوند =http://en.wikipedia.org/wiki/Chicago_L |زبان = انگلیسی| بازیابی = ۱۵ نوامبر ۲۰۱۰}}</ref>