خانه آبشار: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
جز جایگزینی با اشتباه‌یاب: بصورتی⟸به‌صورتی، بطور⟸به‌طور، مارچ⟸مارس
خط ۵۲:
 
کافمن در «لاتورله» یک ملک لوکس فرانسوی زندگی می‌کرد که این ملک توسط معمار سبک معروف پیترزبرگ بنام بنوجانسن (۱۹۶۴–۱۸۷۴) در حومه بسیار مجلل و شیک فوکس چاپل در سال ۱۹۲۳ برای ارگار. جی. کافمن طراحی شد. رایت در سه شنبه هجدهم دسامبر از بیرران دیدن کرد و کافمن‌ها و رایت از رفع خستگی در لاتورله بسیار لذت بردند. آن لحظه که رایت (یعنی همان کسی که برای اغوای بالقوه یک مشتری هیچ فرصتی را از دست نمی‌داد) با این لحن که کافمن مسن از فاصله دور قادر به شنیدن صدایش باشد به ادگار کوچک گفت: «ادگار این خانه شایسته والدین تو نیست .» نظر کافمن را به مدلی با ارزش معطوف کرد. خود شخص کافمن مالک ملکی خارج از پیترزبرگ بود که دارای یک آبشار و تعدادی کلبه (همانند کلبه‌هایی که در مناطق روستایی استفاده می‌شوند) بود. وقتیکه کلبه‌های مذکور خراب شدند، آقای کافمن با رایت تماس گرفت. در هجدهم دسامبر سال ۱۹۳۴ رایت دوباره از بیرران دیدن کرد و بدین ترتیب تقاضای نقشه‌برداری از نواحی اطراف آبشار را داد.
یکی از این نقشه برداری‌ها توسط شرکت مهندسی فیاب از شهر تاون پنسیلوانیا صورت گرفت که کار اصلی آن‌ها اندازه‌گیری تمامی سنگ ریزه‌ها، درختان و تهیه نقشه [[مکان‌نگاری|مکان نگاری]] را در بر می‌گرفت و در مارچمارس سال ۱۹۳۵ گزارش کامل کار آن‌ها به رایت ابلاغ شد.
 
طبق گزارش‌ها شاگردان رایت در تالسین که کافمن بزرگ در ۲۲ سپتامبر در میلواکی بود، یعنی ۹ماه پس از اولین ملاقاتشان، و در صبح زود یکشنبه رایت را به خانه‌اش دعوت کرد تا با این خبر که قبل از صرف نهار تمایل به دیدن وی دارد، رایت را غافلگیر کند. او نمی‌توانست بیش از این منتظر بماند تا برنامه‌های رایت را ببیند.
خط ۸۸:
[[پرونده:FallingwaterPathway.jpg|بندانگشتی|280px|چپ|جلوی خانه برای ورود به خانه آبشار]]
طرح داخلی این خانه آبشاری یک ناحیه را برای نشستن شکل می‌داد، که این نیز توسط رایت برنامه‌ریزی شده بود.
خانه آبشاری به عنوان یکی از بزرگترین شاهکارهای رایت برای هر دو خاصیت پویایی اش و نیز برای پیوستگی و یکپارچگی اش به طرز قابل توجهی با محیط پیرامونش وفق داده شده بود. خانه آبشاری به عنوان یک [[سبک معماری]] خاص از فلسفه سازمانی و ذاتی رایت معرفی شد. اشتیاق و علاقه شدید رایت به [[معماری ژاپنی]] بطوربه‌طور قابل ملاحظه‌ای در طرح خانه آبشاری منعکس شد و بخصوص در اهمیت نفوذی سطوح خارجی و فضاهای درونی و تأکید شدید بر حفظ هارمونی بین انسان و طبیعت.
 
معمار ژاپنی معاصر بنام تادوا آندو این‌گونه نظرش را بیان می‌کند که: «من فکر می‌کنم رایت مهمترین جنبه معماری (یعنی همان طرز صحیح بکارگیری فضاها) را از ژاپنیها یادگرفته‌است. وقتیکه من از خانه آبشاری در پنسیلوانیا بازدید کردم حس تشخیص و دقت فضایی یکسانی را حس کردم اما چیزی که توجه مرا به خود جلب کرد صداها و آواهای دل‌انگیز طبیعت بود که در آن خانه به خوبی شنیده می‌شدند .»
خط ۹۵:
بخاری اصلی در اتاق نشیمن از تجمع سنگ‌های سائیده‌ای تشکیل می‌شد که در زمین آن منطقه و نیز برای ساخت سقف خانه مذکور نیز از آن‌ها استفاده شده بود. لبه سنگ‌ها که تا پائین زمین برآمدگی داشتند در امتداد کف اتاق نشیمن بدین خاطر بود تا این مکان هارمونی قابل توجهی را بین محیط خارج و داخل ایجاد کند.
رایت در ابتدا عقیده داشت که لبه‌ها باید همتراز با کف شوند، اما حالت ایجاد شده یکی از نقاط مورد علاقه خانواده کافمن بود؛ بنابراین آقای کافمن پیشنهاد کرد که «سنگها باید به همان شکل طبیعی خود باقی بمانند.» سنگ‌های کف صیقل داده شدند در حالیکه قلب خانه از حالت صاف و دشت گونه خود درآمد تا تأثیر برآمدگی‌های صخره‌های خشک را که بر اثر طوفان به وجود آمده بودند را نشان دهد.
یکپارچگی با مد نظر قرار دادن جزئیات بسیط و کلی تا جزئیات ریز و فرعی اعمال شد. برای مثال، آنجا که شیشه‌ها روی دیواره سنگی نصب شدند از هیچ چارچوب فلزی استفاده نشد. شیشه‌ها و برش‌های عمودی آن‌ها در یک قسمت گود در میان سنگ کاری‌ها نصب شدند، بنابراین دیواره‌های سنگی با شیشه کاری (اعمال شده در برخی قسمت‌ها) بصورتیبه‌صورتی یکپارچه به نظر می‌رسیدند. از تیرک پیش آمده در اتاق نشیمن یک پلکان مستقیماً به سمت پائین و به طرف نهر زیر خانه امتداد داشت؛ و در فضای مرتبط که خانه اصلی را به خانه مهمانان و بخش خدمه وصل می‌کرد یک [[چشمه آب]] چکان طبیعی در داخل برپا بود که پس از آن به سمت خارج کانال کشی شده بود. اتاق خواب‌ها کوچک بودند و بعضی از آن‌ها نیز سقفی کوتاه داشتند. مردم خارج از این خانه به طرف نقاط باز همچون: دالانها، بالکن‌ها، و درب‌های خروجی (دور این خانه) حرکت می‌کردند و برخی نیز از سمت این خانه رانندگی و عبور می‌کردند تا از ورودی آبشار بیرران و صدای آبی که از آن چکه می‌کرد و از منظره زیبای خانه لذت ببرند. بخصوص در طول [[فصل بهار]] وقتیکه برف‌ها آب می‌شدند و معمولاً دیواره‌های سنگی دارای کانی‌های طبیعی بودند و در زمانی که تیرهای تراس‌ها تقریباً همانند شکل صخره‌ها بودند؛ و در یک جمله زمانی که یک هارمونی کامل در طبیعت اطراف وجود داشت. این طرح پیوسته و گسترده تمامی پنجره‌ها و بالکن‌های دور تا دور ساختمان را شامل می‌شد. پلکان که از اتاق نشیمن تا نهر پائین خانه امتداد داشت (همان‌طور که در بالا نیز قبلاً به آن اشاره شد) برای شیشه‌ای افقی متحرک و در همنوایی با دیدگاه رایت، اگرچه از دیواره اصلی آبشار دور بود اما در کل قابل دسترسی بود. در دامنه بالایی خانه اصلی چهار طاقنمای بدون سقف وجود داشت که محل استقرار خدمتکاران و خانه مهمانان بود. این ساختمان دورافتاده و متصل به ساختمان اصلی دو سال بعد با بکارگیری کیفیت یکسانی از مواد در رابطه با جزئیات خانه اصلی ساخته شد. در قسمت محل سکونت مهمانان یک استخر کوچک شنا با فواره‌های آب و زهکش‌هایی به رودخانه زیرین ساخته شده بود.
پس از اینکه خانه آبشاری برای بازدید عموم گشایش یافت، سه طاقنمای بدون سقف در مسیر خانه جرکافمن حصارکشی شد تا بازدید کنندگان موزه بتوانند در آخر بازدیدشان از خانه‌ای که وگذار شده بود و با کمک راهنمای تور از کمیسیون پنسیلوانیای غربی منظره اطراف را نیز مشاهده کنند. کافمن کوچک داخل ساختمان را خود طراحی کرد تا بطرز خاصی متمایز از دیگر طرح‌های [[معماری داخلی]] رایت باشد.
طرح خانه آبشاری الهام گرفته از داستان وندام است که گفته شده بود در سال ۱۹۵۹ آلفرد در کوهستان راشمور سکونت گزید (فیلم هیچکاک بنام رفتن به شمال از راه شمال غرب).