اسپوتنیک-۱: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز جایگزینی با اشتباه‌یاب: بطور⟸به‌طور برچسب: متن دارای ویکی‌متن نامتناظر |
جایگزینی پیوند قرمز، افزودن پیوند و منبع، کمی ویرایش |
||
خط ۹:
| نام‌گذاریِ هارواد = آلفا-۲ ۱۹۵۷
| SATCAT = ۰۰۰۰۲
| mission_duration = ۹۲ روز<ref name=nasahistorytweet
| orbits_completed = ۱۳۵۰<ref name=nasahistorytweet>[https://twitter.com/NASAhistory/status/287200168795844609 NASA History Office]</ref>
| manufacturer = [[شرکت موشکی اس‌پی کارالیوف و صنایع فضایی انرگیا]]{{سخ}}وزارت صنایع رادیویی شوروی
خط ۱۵:
| launch_date = {{start-date|4 October 1957, 19:28:34|timezone=yes}} UTC
| launch_rocket = [[
| launch_site = [[پایگاه فضایی بایکونور|پایگاه فضایی بایکونور ۱/۵]]
| last_contact = {{end-date|2۶ اکتبر ۱۹۵۷}}
خط ۲۲:
| orbit_epoch = ۱۹۵۷{{clarify|date=October 2013}}
| orbit_reference = [[مدار زمین‌مرکزی|زمین‌مرکزی]]
| orbit_regime = [[
| orbit_periapsis = {{convert|215.0|km|mi}}
| orbit_apoapsis = {{convert|939.0|km|mi}}
خط ۳۳:
[[پرونده:Sputnik beep.ogg|بندانگشتی|صدای بیپ‌های پی‌درپی ماهوارهٔ اسپوتنیک که به زمین مخابره می‌شد.<ref>{{یادکرد ویدئو |پدیدآورنده= [[ناسا]] |سال= ۱۳۹۳ |عنوان= اسپوتنیک: بیپ |نشانی= https://soundcloud.com/nasa/sputnik-beep |نوع= صوت |ناشر= SoundCloud |تاریخ بازبینی= ۲۶ خرداد ۱۳۹۴}}</ref>]]
[[پرونده:Sputnik asm.jpg|چپ|بندانگشتی|250px|اسپوتنیک-۱: نخستین [[ماهواره]] جهان]]
'''اسپوتنیک-۱''' (به [[زبان روسی|روسی]]: ''Cпутник-۱'' — به معنی ''همسفر-۱'') نخستین [[ماهواره]] فضایی جهان بود که در تاریخ ۱۲ مهر ۱۳۳۶ ([[۴ اکتبر]] [[۱۹۵۷ (میلادی)|۱۹۵۷]]) توسط [[اتحاد جماهیر شوروی]] از [[پایگاه فضایی بایکونور]] به مدار زمین پرتاب شد. پرتاب اسپوتنیک-۱ به مدار زمین آغازگر [[عصر فضا]] و [[مسابقه فضایی]] بود. این ماهواره نخستین ماه مصنوعی زمین بود که در [[مدار نزدیک زمین]] قرار می‌گرفت.<ref> {{citation|title=Top 10 Of Everything |first=Paul|last=Terry|publisher=Octopus Publishing Group Ltd 2013|year=2013.|isbn=978-0-600-62887-3}}</ref>
این ماهواره که با نام «پی-اس-۱» یا «ماهواره مقدماتی-۱» (به [[زبان روسی|روسی]]: ''Простейший Спутник-۱'') نیز شناخته می‌شد، به مدت سه ماه با سرعتی برابر ۲۹٬۰۰۰ کیلومتر در ساعت در [[مدار (سیاره)|مدار زمین]] حرکت می‌کرد و به‌طور متوسط هر ۹۲ دقیقه یکبار یک مدار کامل را می‌پیمود. [[ رادیو|سیگنال‌های رادیویی]] این ماهواره که به صورت «بیپ بیپ» های متوالی با [[فرکانس]] ۲۰٫۰۰۵ و ۴۰٫۰۰۱ [[مگاهرتز]] به زمین مخابره می‌شدند، و توسط گیرنده‌های رادیویی در اقصی نقاط زمین از جمله [[رادیوی آماتور|رادیو آماتورها]] قابل دریافت بودند.<ref name="sputnytimes">{{یادکرد وب
| نشانی = http://www.nytimes.com/partners/aol/special/sputnik/sput-01.html
| عنوان = شوروی اولین ماهواره را به فضا فرستاد
خط ۴۸:
| تاریخ بازدید = ۵ مهر ۱۳۸۷
| سال = ۱۹۵۷
|
| زبان = انگلیسی
}}</ref>
خط ۷۷:
== تاریخچه ==
ایدهٔ استفاده از [[موشک]] برای ارسال [[ماهواره]] به [[مدار (سیاره)|مدار زمین]] نخستین بار توسط [[کنستانتین تسیولکوفسکی]] دانشمند [[روسیه|روسی]] در سال [[۱۹۰۳ (میلادی)|۱۹۰۳]] ارائه شد.<ref name="tsiol1903paper">{{یادکرد وب
| نشانی = http://epizodsspace.testpilot.ru/bibl/dorev-knigi/ciolkovskiy/issl-03st.html
سطر ۱۱۲ ⟵ ۱۱۱:
== ویژگی‌های ماهواره ==
[[پرونده:Sputnik1 exploded view.jpg|چپ|بندانگشتی|200px|ساختار درونی ماهواره اسپوتنیک-۱]]
ماهواره اسپوتنیک-۱ یک ماهواره کروی-شکل [[آلومینیوم]]ی با قطر ۵۸ [[سانتیمتر]] بود که چهار عدد آنتن مخابراتی به بدنهٔ آن متصل بودند. باتری‌ها، ابزارهای الکتریکی و دستگاه‌های مخابراتی آن در محفظه‌ای بسته در داخل آن قرار داشتند. درون اسپوتنیک-۱ با گاز [[نیتروژن]] و فشاری برابر ۱٫۳ [[بار (فشار)|بار]] (۱۳۰ [[پاسکال|کیلوپاسکال]]) پر شده بود.<ref name="novostips1"
ساخت ماهواره اسپوتنیک-۱ به عهدهٔ [[شرکت موشکی اس‌پی کارالیوف و صنایع فضایی انرگیا|دفتر طراحی شماره ۱]] با نظارت م.س. خومیاکوف بود. [[سرگئی کارالیوف]] بر تمامی مراحل طراحی، ساخت و پرتاب اسپوتنیک نظارت داشت.<ref name="olegivanov">{{یادکرد وب
سطر ۱۳۱ ⟵ ۱۳۰:
| زبان = انگلیسی
}}</ref>
این دو نیم‌کره توسط یک پوستهٔ خارجی صیغل داده شده از جنس [[آلیاژ]] [[آلومینیوم]]-[[منیزیوم]]-[[تیتانیوم]] و به ضخامت یک میلیمتر محافظت می‌شد.<ref name="novostips1"
همچنین دو جفت [[آنتن]] مخابراتی با زاویهٔ ۳۵ درجه نسبت به محور افقی ماهواره روی بدنهٔ اسپوتنیک نصب شده بود. با انحراف مداری ۶۵ درجه‌ای که مدار این ماهواره داشت سیگنال‌های ارسالی آن همهٔ نقاط مسکونی زمین را در طول دورزدن پوشش می‌دادند.
علاوه بر مخابره پیام‌های سادهٔ «بیپ» مانند، اسپوتنیک-۱ دمای سطحی، دمای درونی و فشار [[نیتروژن]] درون ماهواره را هم به زمین مخابره می‌کرد.<ref name="sputnasa"
زیر نظر داشتن فشار گاز نیتروژن درون ماهواره به دانشمندان امکان می‌داد که از برخورد احتمالی [[شهاب‌سنگ|خرده‌شهاب‌سنگ‌ها]] به اسپوتنیک-۱ مطلع شوند. در صورتی که چنین برخوردی باعث سوراخ شدن دیواره ماهواره می‌شد، افت فشار گاز را در پی می‌داشت. چنین حادثه‌ای در طول ۲۲ روز اول پرتاب اسپوتنیک رخ نداد، و بدین ترتیب نگرانی از وجود خرده شهاب‌سنگ‌های مرگبار در مدار زمین از میان رفت.
| |||