این گرایش از مهندسی پزشکی دامنه بسیار گسترده‌ای را شامل می‌شود اما در تعریفی کوتاه، بیوالکتریک را می‌توان دانش استفاده از اصول [[برق|الکتریکی]]، [[مغناطیس|مغناطیسی]] و [[االکترومغناطیسالکترومغناطیس|لکترومغناطیسیالکترومغناطیسی]] در زمینه پزشکی دانست؛ هم‌چنین الگوبرداری از سامانه‌های [[زیست‌شناسی|بیولوژیکی]] در طراحی‌های نوین [[مهندسی]] نیز در حیطه این علم قرار دارد. در واقع یک [[مهندس]] بیوالکتریک علاوه بر این که به تمام گرایش‌های [[مهندسی برق]] (به ویژه گرایش [[الکترونیک]] در مقطع [[کارشناسی]] و گرایش‌های کنترل و [[مخابرات]] در مقاطع بالاتر) با دیدگاهی از زمینه علم خود نظر دارد، از برخی از شاخه‌های [[مهندسی کامپیوتر]] و [[فناوری اطلاعات]] نیز در حیطه علم مهندسی پزشکی یاری می‌جوید. هدف از ایجاد این گرایش در مقطع کارشناسی، تربیت مهندسان الکترونیکی است که با گذراندن واحدهای درسی و آزمایشگاهی مانند [[فیزیولوژی]]، [[کالبدشناسی|آناتومی]] و [[فیزیک پزشکی]]، به نوعی بلوغ ذهنی و توانایی علمی در زمینه پزشکی دست یابند. دانشجویان پس از فراگیری علوم پایه مهندسی مانند [[ریاضی]] و [[فیزیک]] و تااندازه کوتاهی علوم پایه پزشکی با [[مدار الکتریکی|مدارهای الکتریکی]] و روش‌های به‌کار رفته در تجهیزات پزشکی مانند [[تصویربرداری پزشکی|سامانه‌های تصویربرداری]]، [[پرتونگاری|سامانه‌های پرتوپزشکی]]، سامانه‌های به‌کار رفته در اتاق عمل و بخش‌های [[CCU]] و [[ICU]] و [[تجهیزات الکتریکی]] بکار رفته در بدن آشنا می‌شوند. البته این آشنایی‌ها محدود است و برای گرفتن اطلاعات بیشتر در این زمینه، تحصیل در مقاطع بالاتر مورد نیاز است. در حال حاضر بازار کار این گرایش نسبت به سایر گرایش‌های مهندسی برق در جایگاه بهتری قرار دارد. بیشتر زمینه‌هایی که یک مهندس بیوالکتریک در آن فعالیت می‌کند عبارتند از:
