آل پاچینو: تفاوت میان نسخه‌ها
| [نسخهٔ بررسی‌نشده] | [نسخهٔ بررسی‌نشده] |
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
←حرفه کاری در تئاتر: متن و منبع |
متن و منبع |
||
خط ۶۰:
پاچینو در سال ۱۹۸۳، در کنار داستین هافمن و پل نیومن از تامین‌کنندگان مالی اصلی شرکت میرور تئاتر شد، که سرمایه اولیه آن توسط لارنس راکفلر تأمین شده‌بود.<ref name=":1">{{یادکرد خبر|عنوان=Broadway|نشانی=https://www.nytimes.com/1984/12/07/arts/broadway.html|کوشش=The New York Times|تاریخ=1984-12-07|تاریخ بازبینی=2020-03-27|شاپا=0362-4331|زبان=en-US|نام=Enid|نام خانوادگی=Nemy|archiveurl=https://web.archive.org/web/20171215111352/http://www.nytimes.com/1984/12/07/arts/broadway.html|archivedate=۱۵ دسامبر ۲۰۱۷|dead-url=no}}</ref> این افراد به دلیل ارتباط‌شان با [[لی استراسبرگ]] در این شرکت سرمایه‌گذاری کردند، چراکه سابرا جونز، عروس استراسبرگ، از بنیانگذاران و مدیر تهیه هنری شرکت میرور بود. آل پاچینو در سال ۱۹۸۵ نسخه خودش از نمایش ''هیوئی'' از یوجین اونیل را به شرکت میرور پیشنهاد داد، اما شرکت به دلیل کمبود بازیگران قادر به انجام این پروژه نبود.<ref name=":1"/>
پاچینو در اکتبر ۲۰۰۲ در نمایش ''ظهور قابل مقاومت آرتورو یوی'' از برتولت برشت به تهیه‌کنندگی شرکت‌های نشنال اکتورز و کامپلیسیته نقش‌آفرینی کرد.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=The Resistible Rise of Arturo Ui With Al Pacino Opens Oct. 3|نشانی=http://www.playbill.com/article/the-resistible-rise-of-arturo-ui-with-al-pacino-opens-oct-3-com-108688|وبگاه=Playbill|تاریخ=2002|بازبینی=2020-03-27|کد زبان=en|نویسنده=|archiveurl=https://web.archive.org/web/20180213135121/http://www.playbill.com/article/the-resistible-rise-of-arturo-ui-with-al-pacino-opens-oct-3-com-108688|archivedate=۱۳ فوریه ۲۰۱۸|dead-url=no}}</ref> [[سایمن مک‌برنی]] این پروژه را کارگردانی کرد و تعداد قابل‌توجهی از هنرمندان هالیوودی مثل [[جان گودمن]]، [[چارلز دارنینگ]]، [[تونی رندل]]، [[استیو بوشمی]]، [[چاز پالمینتری]]، [[پل جیاماتی]]، [[خواکلین مک‌کنزی]]، [[بیلی کروداپ]]، [[لوتر بلوتو]]، [[دومینیک کیانزه]] و [[استرلینگ کی براون]] در آن حضور داشتند.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=The Resistible Rise of Arturo Ui|نشانی=https://variety.com/2002/legit/reviews/the-resistible-rise-of-arturo-ui-3-1200545356/|وبگاه=Variety|تاریخ=2002-10-21|بازبینی=2020-03-27|کد زبان=en|نام=Charles|نام خانوادگی=Isherwood|نام۲=Charles|نام خانوادگی۲=Isherwood|archiveurl=https://web.archive.org/web/20180213021947/http://variety.com/2002/legit/reviews/the-resistible-rise-of-arturo-ui-3-1200545356/|archivedate=۱۳ فوریه ۲۰۱۸|dead-url=no}}</ref> این پروژه از نظر منتقدان موفقیت‌آمیز بود. منتقد روزنامه گاردین اجرای پاچینو را اینطور توصیف می‌کند: «پاچینو توجه تماشاگر را مانند فنری که خواهان دررفتن است، جلب کرده و نگه می‌دارد. او تعلیق و ارعاب را پرورش می‌دهد و مانند تمساحی چهره می‌گیرد و با شادی منحوس غیرقابل توصیف، راه خود را به اوج باز می‌کند.»<ref>{{یادکرد خبر|عنوان=Joe Holden on Pacino in Arturo Ui on Broadway|نشانی=https://www.theguardian.com/film/2002/oct/24/theatre.artsfeatures|کوشش=The Guardian|تاریخ=2002-10-24|تاریخ بازبینی=2020-03-27|شاپا=0261-3077|زبان=en-GB|نام=Joe|نام خانوادگی=Holden|archiveurl=https://web.archive.org/web/20180213080044/https://www.theguardian.com/film/2002/oct/24/theatre.artsfeatures|archivedate=۱۳ فوریه ۲۰۱۸|dead-url=no}}</ref>
پاچینو با بازی در نمایش ''[[تاجر ونیزی]]'' در نقش شایلاک به صحنه تئاتر بازگشت. این نمایش در تابستان ۲۰۱۰ در [[پارک مرکزی نیویورک]] بازآفرینی شد.<ref>{{یادکرد خبر|عنوان=Railing at a Money-Mad World|نشانی=https://www.nytimes.com/2010/07/01/theater/reviews/01merchant.html|کوشش=The New York Times|تاریخ=2010-08-01|تاریخ بازبینی=2020-03-27|شاپا=0362-4331|زبان=en-US|نام=Ben|نام خانوادگی=Brantley|archiveurl=https://web.archive.org/web/20190806084057/https://www.nytimes.com/2010/07/01/theater/reviews/01merchant.html|archivedate=۶ اوت ۲۰۱۹|dead-url=no}}</ref> این اجرا به حدی موفق بود که پروژه آن در اکتبر ۲۰۱۰ به [[تئاتر برودهرست]] در برادوی منتقل شد و در آن‌جا یک میلیون دلار در هفته اول گیشه خود کسب کرد.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Next Showing, The Merchant of Venice|نشانی=https://web.archive.org/web/20100831232343/http://www.newyorkcitytheatre.com/theaters/broadhursttheater/theater.php|وبگاه=web.archive.org|تاریخ=2010-08-31|بازبینی=2020-03-27|نویسنده=|کد زبان=}}</ref><ref>{{یادکرد وب|عنوان=Bard boosts Broadway box office|نشانی=https://variety.com/2010/legit/news/bard-boosts-broadway-box-office-1118026619/|وبگاه=Variety|تاریخ=2010-10-30|بازبینی=2020-03-27|کد زبان=en|نام=Gordon Cox,Robert|نام خانوادگی=Voris|نام۲=Gordon|نام خانوادگی۲=Cox|نام۳=Robert|نام خانوادگی۳=Voris|archiveurl=https://web.archive.org/web/20200327153224/https://variety.com/2010/legit/news/bard-boosts-broadway-box-office-1118026619/|archivedate=۲۷ مارس ۲۰۲۰|dead-url=no}}</ref> بازی پاچینو در این نمایش باعث شد که در سال ۲۰۱۱ بابت جایزه تونی بهترین نقش اصلی در نمایش، نامزد شود.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=2011 Tony Nominations Announced; Book of Mormon Earns 14 Nominations|نشانی=http://www.playbill.com/article/2011-tony-nominations-announced-book-of-mormon-earns-14-nominations-com-178833|وبگاه=Playbill|تاریخ=2011|بازبینی=2020-03-27|کد زبان=en|نام=Kenneth|نام خانوادگی=Jones|نویسنده=|archiveurl=https://web.archive.org/web/20161022063110/http://www.playbill.com/article/2011-tony-nominations-announced-book-of-mormon-earns-14-nominations-com-178833|archivedate=۲۲ اکتبر ۲۰۱۶|dead-url=no}}</ref>
| |||