کنعان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''کنعان''' منطقه‌ای باستانی در جنوب سوریه در [[زبان های سامی]] kn’n، در منطقه [[آلالاخ]] ki-in-a-nim، در [[زبان اکدی]] ki-na-aḫ-num ،در آشوری ki-na-aḫ-ḫi، در [[زبان هوری]] ki-na-a-aḫ-ḫi، در [[زبان فنیقی]] Kenaʻ ،در [[زبان یونانی باستان]] Χαναάν Chanaán، در [[عبری]]‌ כְּנַעַן (Kena’an) و در عربی کنعان نامیده شده‌است که حدودا از دویست سال قبل از میلاد به منطقه فلسطین تعمیم داده است و امروزه فلسطین، [[فلسطین]]، [[اسرائیل]] اشغالی،، [[لبنان]]، [[اردن]]، [[سوریه]] بخشی از آن را در خاک خود دارند. این منطقه در [[دوره عمارنه]] در پایان [[عصر برنز]] اهمیت ویژه‌ای داشته چرا که محل پیوند روابط امپراتوری‌های باستانی [[مصر باستان|مصر]]، [[تاریخ هیتیان|هیتی]] و [[آشور]] بوده‌است. نام این منطقه در نوشته‌های مربوط به هزاره چهارم پیش از میلاد آمده‌است و بعدها در [[نامه‌های عمارنه]] به صورت ''کیناحو'' (''Kinaḫḫu'') ذکر می‌شود. این در حالی است که منابع [[پادشاهی نوین مصر]] به عملیات نظامی متعدد در ''کا-نا-نا'' (''Ka-na-na'') اشاره می‌کنند.<ref>{{یادکرد

در متون مصر باستان کاربرد منطقه کنعان معمولاً اشاره به منطقه راهزنان و دزدان و در قالب کابرد معانی منفی و اشاره به "منطقه راهزنان" دارد. ریشه‌شناسی کلمه کنعان یعنی واژه کن در زبان‌های آرامی،[[آرامی]] ، [[عبری]] و [[عربی]] به معانی خم شدگان، شکست خوردگان و فراریان اطلاق می‌شود.<ref>{{یادکرد

معنای دقیق نام کنعان نامشخص است. بر اساس تحقیقات موثق باستان‌شناس شهیر آلمانی Dietz-Otto Edzard در متن‌های [[مصر باستان]] نام کنعان اغلب به همراه واژگانی با بار منفی همچون «دزد» <s>و</s> «کنعانیان» آمده که اشاره به ساکنان آشوب‌گر منطقه داشته‌است. این مورد می‌تواند اشاره به معنای «سرزمین‌های پایین» از واژه سامی ''کن'' به معنای «پایین بودن، متواضع، سرکوب شده» داشته باشد که در تضاد با واژه [[آرامی]] است که به معنای «سرزمین‌های بلند» است. ریشه آن در [[عبری]] ''کن ن'' (''כנען'') می‌باشد . عبری زبانان نام کنعان را بر فنیقیان نهادند.<ref>{{یادکرد وب