زیرآب: تفاوت میان نسخه‌ها

 

شهر زیرآب از جنوب به شهر [[پل سفید]] و از شمال به شهر [[شیرگاه]] راه دارد. جادهٔ ارتباطی [[تهران-شمال]] از میان این شهر زیبا می‌گذرد. همچنین راه‌آهن تهران – شمال از این شهر می‌گذرد. شغل بیشتر مردم این شهر کشاورزی و دامداری و کار در معادن زغال‌سنگ است.

 

قدیمی‌ترین اسمی که از زیرآب بجا مانده زو و دشت یا زیور و دشت است که زو یا زیو به معنی روشن یا آب روشن می‌باشد و عده‌ای معتقدند نام اولیه زیرآب امارت سر بوده سپس به رباط سر تغییر یافته و بعد از آن به عبدالحق معروف شده و پس از احداث ایستگاه راه‌آهن در این شهر به زیرآب تغییر یافته‌است. زیراب می‌تواند به عنوان یکی از قطب‌های گردشگری کشور مطرح باشد زیرا نخستین نگاه از بیرون منطقه را منطقه‌ای کوهستانی و سرسبز و پر طراوت می‌نمایاند. منطقه‌ای بکر و دست نخورده که در بدو امر بیننده را مدهوش و سرگشته از دیدار تابلویی زیبا می‌نماید که دست طبیعت بر پهنه کوهستانی اش ترسیم کرده‌است. این شهر سرشار از منابع زیرزمینی و سطحی مانند زغال سنگ، سیلیس، فلورین، کوارتز، و نظایر آن می‌باشد.

 

شهر زیرآب علی‌رغم بهره‌مندی از مواهب خدادادی و طبیعت بسیار ناب و زیبا، به علت کم توجهی، محرومیت‌هایش را در پشت رخ سبز گونه اش پنهان کرده‌است. شهر زیرآب به علت پتانسیل بسیار قوی که در زمینهٔ [[گردشگری]] دارد می‌تواند به یکی از قطب‌های گردشگری [[ایران]] تبدیل شود. این شهر یکی از مناطق محروم استان مازندران به‌شمار می‌آید.

 

عوامل به وجود آمدن شهر زیرآب را می‌توان به دو پدیده نسبت داد: