لئو تولستوی: تفاوت میان نسخه‌ها

| نام = لِو نیکلای ویچنیکلایِویچ تولستوی

'''لِو نیکلایِ ویچنیکلایِویچ تولستوی''' {{به روسی|Лев Никола́евич Толсто́й}}؛(۹ سپتامبر ۱۸۲۸ در [[:en:Yasnaya Polyana|یاسنایا پالیانا]] – ۲۰ نوامبر ۱۹۱۰ در [[:en:Yasnaya Polyana|یاسنایا پالیانا]])، فعال سیاسی-اجتماعی و نویسنده [[مردم روس|روسی]] بود. تولستوی از نویسندگان نامی تاریخ معاصر روسیه به‌شمار می‌آید.

[[رمان]]‌های [[جنگ و صلح]] و [[آنا کارنینا]] تولستوی از بهترین‌های ادبیات داستانی جهان هستند. تولستوی در روسیه بسیارهواداران محبوببسیاری دارد است و سکه طلای یادبود بهبرای احترامبزرگداشت وی ضرب شده‌است. تولستوی در زمان زندهزندگی بودنشخود شهرتدر وجهان محبوبیتیسرشناس جهانیولی داشتساده امازیست به سادگی زندگی می‌کردبود. نام تولستوی در زبان انگلیسی معمولاً به صورت «لئو تولستوی» نوشته می‌شود.

تولستوی بیست و هشتم اوت ۱۸۲۸ میلادی در خانواده‌ای اشرافیاز بزرگان و با پیشینهٔ بسیار قدیمیکهن در [[یاسنایا پالیانا]] (۱۶۰کیلومتری جنوب مسکو از تابع شهر تولا) زاده شد. پدر او؛ کنت گراف نیکلای ایلیچ تولستوی Граф Никола́й Ильи́ч Толсто́й و مادرش شاهزاده خانم؛ ماریا نیکلایونا والکونسکایا Княгиня Мари́я Никола́евна Волко́нская بود. مادرش را در دو سالگی و پدرش را در نه سالگی از دست داد و پس از آن تحتسرپرست سرپرستیاو عمه‌اش تاتیانا قرار گرفتبود. او در سال ۱۸۴۴م. در رشتهٔ زبان‌های شرقی در دانشگاه [[قازان]] نام‌نویسی کرد، ولی پس از سه سال، در تاریخ ۱۸۴۶م. تغییراز آن رشته داد و خود را به دانشکدهٔرشته حقوق منتقل کردرفت<ref>[http://www.ketabnews.com/fa/news/285/لئو-تولستوی لئو تولستوی | کتاب نیوز]</ref> تا با کسب دانش [[وکالت]] به وضعیتزندگی نابسامان ۳۵۰ نفر [[کشاورز]] روزمزد، که پس از مرگ پدر و مادرش به او انتقالواگذار یافته‌بودند،شده بودند، رسیدگی کند و با اصلاحاتبهبود اراضیکشاورزی خود به شرایط رنج‌آور اجتماعیرنج‌ آنان خاتمهپایان دهد.<ref name="dw">{{یادکرد وب| نشانی = http://www.dw-world.de/dw/article/0,,6250441,00.html| عنوان = تولستوی؛ صدمین سالروز مرگ خالق «جنگ و صلح» | تاریخ بازدید = ۲۱ نوامبر ۲۰۱۰| تاریخ = ۱۹ نوامبر ۲۰۱۰| ناشر = [[دیچه‌وله فارسی]]| زبان = فارسی}}</ref>

او در سال ۱۸۴۷ میلادی دانشکده حقوق را رها می‌کند و به زادگاهش بازمی‌گردد. سال ۱۸۵۱ تولستوی وارددر ارتش می‌شودنام نویسی می‌کند و به مأموریت [[قفقاز]] که در آن زمان تازه به دست روس‌ها افتاده بود می‌رود. در تابستان همان سال، اثر خود «کودکی» را می‌نویسد. این داستان سال بعد در مجله معاصر، چاپ می‌شود.<ref>Толстой С. М. «Толстой и Толстые». Очерки из истории рода = „Tolstoï et les Tolstoï“. Essais de histoire de la famille / Пер. с фр. Н. И. Азаровой. — М. : Сов. Россия, 1990. — 228 с.</ref>

تولستوی هنگام خدمت در ارتش تزار، نوشتن به صورت حرفه‌ای را آغاز می‌کند. حضور ویبودن در جنگ، دستدستمایه مایهپایه اصلیای برای رمان‌ها و داستان‌ها در اختیارشدسترس او می‌گذارد و با نگاه جستجوگرش میان مردم و محیطدور پیرامون،و برش، نوشته هایش بررا غنایپربارتر آثارشمی می‌افزایدکند. در ۱۸۵۴ به سواستوپُل رفته و به سپاه [[کریمه]] می‌پیوندند. در این زمان او به درجه ستوانی ارتقا یافتهرسیده و به دفاع از میهن می‌پردازد. نتیجه این دوران را در «حکایت‌های سواستوپُل» که حاوی سه داستان خواندنی ست منعکس می‌کند.<ref>Бурнашева Н. И. Комментарии. «Севастополь в декабре месяце» // Толстой Л. Н. Полн. собр. соч. : в 100 т. — Худ. произведения: в 18 т / Подг. текста и комм. Н. И. Бурнашевой; ред. тома Л. Д. Громова-Опульская. — М. : Наука, 2002. — Т. II. — С. 393—394. — ISBN 5-02-022757-9.</ref>

تولستوی در این داستان‌ها کوشیده‌استتلاش کرده با استفادهبهره گیری از احساساتدریافتهای شخصیخود که در جنگ تجربه کرده، چهره ای متفاوتدیگر از آن را نشان دهد. وی جنگ را پشت مراسم رسمی به تصویرنمایش می می‌کشدگذارد. در سال ۱۸۵۶ از ارتش کناره‌گیری می‌کند و به زادگاه خود بازمی‌گردد. پس از آن سفری شش‌ماهه را به کشورهای [[فرانسه]]، [[انگلستان]]، [[آلمان]]، [[ایتالیا]] و [[سوییس]] آغاز می‌کند تا باشیوه زندگی، فرهنگ و عقایدباورهای مردم این کشورها آشنا شود. در سال ۱۸۵۸ میلادی داستان «سه مرگ» را منتشر می‌کند و در سال ۱۸۵۹ دبستانی برای کودکان و دهقان زادگان یاسنایا پالیانا می‌سازد.<ref>ابراهیمی ترکمان، ابوذر و شفیعی، فرزانه، راه رفتن با کفش‌های تولستوی، انتشارات علمی فرهنگی، تهران، ۱۳۹۲، صص ۱۲–۱۱، شابک ۲-۳۸۹-۱۲۱-۶۰۰-۹۷۸</ref>

== اصلاحات اجتماعی و تعلیمآموزش و تربیتپرورش کودکان ==

== ازدواجزن و زندگی خانوادگیفرزند ==

تولستوی در سال [[۱۸۶۲ (میلادی)|۱۸۶۲]] با دختر هجده ساله‌ای با سَلَفِتبارِ [[آلمان]]ی، به نام سوفیا آندره یِونا برس ([[۱۸۴۴ (میلادی)|۱۸۴۴]] - [[۱۹۱۹ (میلادی)|۱۹۱۹]])، ازدواج کرد و رمان‌های جاودانه‌ای به نام [[جنگ و صلح]] و [[آنا کارنینا]] را تألیفنوشته و منتشر ساخت. پشتیبانی همسر جوانش از فعالیت‌هایکارهای ادبی تولستوی که به روایتی ۱۴۰۰ صفحه از پیش‌نویس [[جنگ و صلح]] را بیش از هفت بار پاکنویس کرده‌است، شایستهبسیار احترامارزشمند است. رابطهپیوند این دو عاشقانه، ولی پرتنش بود. دفترچه یادداشتی که تولستوی در دوران پیش از ازدواجزناشویی شرحداستان زندگی خود را در آن می‌نوشت به دست سوفیا افتاد. در این دفترچه یادداشت شرحگزارش خوشگذرانی‌ها و عیاشی‌هایهوسرانی های تولستوی نوشته شده بود. تأثیربازتاب این مطالبنوشته ها بر سوفیا سنگین بود به‌طوری‌کهبگونه ای که می‌نویسد این دوران ''زننده و ناخوشایند'' و زندگی او در آن موقعزمان ''غیرقابل پذیرشنپذیرفتنی'' است. غرق شدن تولستوی در مسایل فلسفی در سال‌های بعدآینده نیز مشکلاتدردسرهای زیادیفراوانی برای این دو به همراه داشت. آن‌ها با همدیگریکدیگر ۱۳ فرزند مشترک داشتند که ۴ تا از آن‌ها در کودکی مردند.<ref name="dw"/>

جنگ و صلح Война и мир رمانی طولانی است که در آن بیش از ۵۸۰ شخصیت بابخوبی دقت توصیفبازگو شده‌اند. سه سال پیش نسخهٔ کوتاه شده‌ای از این رمان به زبان انگلیسی منتشر شد. در این نسخه ۶۰۰ صفحه از نسخهٔ اصلی که ۱۵۰۰ صفحه داشت، حذف شده‌است. این حذف شامل بحث‌های فلسفی کتاب است که به یکدستی ماجراداستان لطمهآسیبی نمی‌زند. دلیل این کارها ارائه یک نسخه جذابگیرا و پرماجراپرشور از کتاب است که مناسببفراخور جوانان امروزی نیز باشد. شاهکار تولستوی، [[جنگ و صلح]]، یکی از معتبرترینبرترین منابع تحقیقپژوهش و بررسی در تاریخ سیاسی و اجتماعی قرن نوزدهم روسیه است. همچنین حماسهٔ مقاومتایستادگی روس‌ها را در برابر حملهٔ ناپلئون بازگو می‌کند. منتقدان آن را یکی از بزرگ‌ترین رمان‌های جهان و فراتر از آن یک رمان در بردارنده دیدگاه‌های فلسفی نویسنده دربارهٔ زندگی و تاریخ می‌دانند.<ref name="dw"/>

تولستوی در پایان ۳۴ سالگی نوشتن رمان جنگ و صلح را آغاز کرد که شش سال به طولزمان انجامیدبُرد. این رمان واقعیت‌های درون جامعه روسیه را در قرن نوزدهم به خوبی تبیینروشن می‌کند. دورانی که تولستوی برای رمان خود برگزید، زمان جنگ‌های [[ناپلئون]] بود و نقطه اوج داستان حمله ناپلئون به روسیه، آتش‌سوزی مسکو و عقب‌نشینی و اضمحلالنابودی ارتش مهاجم وی را توصیفگزارش می‌کند.

تولستوی، در اوج اشتهار،سرشناسی، مبتلا بهدچار سرگشتگی و ناامید از بهبود وضعیت جامعه شد و در مرز انحطاطنابودی فکری و شکست روحیروانی قرار گرفت. او به‌عنوان عضوی از اداره کل آمار و سرشماری در مسکو در سال ۱۸۸۲ میلادی با فقر روزافزون کارگران که در مقام مقایسه بابرابر محرومیت دهقانانروستاییان از ابعاد وسیع‌تریگسترده برخوردارتر بود، آشنا شد. با تأثیرپذیریبازتاب پذیرفتن از این واقعیترخداد تلخ، به منظوربرای کمک‌رسانی به کشاورزان و جلوگیریپیشگیری از مهاجرت دسته جمعیگروهی آنان به شهرها، اقدامدست به ایجاد تشکیلاتیسازمانی نمودزد که پشتیبانی از روستاییانی که محصولاتشان دربدنبال اثرپیشامدها حوادثو وآفت آفاتهای طبیعی آسیب دیده بود، در دستور کار خود قرار دادگذاشت. او خود نیز با ترک سیگار و الکل و کناره‌گیری از تفریحاتسرگرمی مخصوصهای ویژه مانند شکار حیوانات، اعلامجانوران، همدردی نمودخود را نشان داد و اعتراف کرد: «چه لذایذخوشی های ظالمانه‌ای!»{{مدرک}}

از جمله فعالیت‌هایکارهای اجتماعی تولستوی، حمایتپشتیبانی از زندانیان سیاسی، مذهبیدینی و سربازان فراری بود. از سال ۱۸۸۱ میلادی به بعد، در نتیجهبا مطالعاتبررسیها و تحقیقاتپژوهشهای بیش‌تربیشتر در حیطهزمینه ادیان،دین های گوناگون، گرایش و تعلقاتوابستگیهای مذهبیدینی وی نیز شدتبیشتر یافتشد و دراز همین رابطه نسبترو به ترجمه دوبارهٔ [[انجیل]] به زبان روسی اقدامدست کردزد.

* [[رستاخیز (کتاب)|رستاخیز]]، ترجمه سروش حبیبی، نشر نیلوفر/ ترجمه مجلسی.محمد، نشر دنیای نو، تهران ۱۳۸۳ / پرویز شهدی ، نشر مجید، ۱۳۹۵/ ترجمه علی اصغر حکمت، انتشارات نگاه، چاپ دوم، ۱۳۹۸/ترجمهٔ [[محمدعلی شیرازی (شاعر)|محمدعلی شیرازی]]