ای ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

پیشینهٔ این ترانه به دوران [[جنگ جهانی دوم]] در ایران بازمی‌گردد. در [[سپتامبر]] [[۱۹۴۱ (میلادی)|۱۹۴۱]]، [[نیروهای متفقین|متفقین]] ایران را اشغال کرده‌بودند. ایدهٔ این شعر از دیدن وضعیت اسفبار کشور، بخصوص اهتزاز [[پرچم]] متفقین از پادگان [[گرگان|استرآباد]] به شاعر الهام شد.<ref name=":0">{{یادکرد وب|نویسنده=Morteza Hoseyni Dehkordi and Parvin Loloi|نشانی=http://www.iranicaonline.org/articles/ey-iran|عنوان=EY IRĀN|ناشر=IRANICA|تاریخ=September 16, 2011|تاریخ بازبینی=26 Feb 2019|کد زبان=en|وبگاه=}}</ref> روزی حسین گل گلاب در راه ملاقات با اقای خالقی در خیابان شاهد درگیری دو سرباز افسر ایرانی و روسانگلیسی بود که در آن وضع سرباز روسافسر اجنبی به سربازافسر ایرانی که درجه بالاتری نیز نسبت به آن داشت سیلی میزند و سرباز ایرانی به خاطر شرایط وقت که ایران در اشغال روس هامتفقین بود هیچ کاری نمی کند. گل گلاب با دیدن این صحنه با چشمانی اشکبار به دیدار خالقی میرود و جریان را بازگو میکند. او می گوید شعری خواهم گفت تا ایران و روح ایرانی در آن زنده ماند. خالقی نیز می گوید که من اهنگ آن را تنظیم میکنم و بنان که آنجا بود نیز می گوید من هم شعر را خواهم خواند. سپس گل گلاب همانجا روی تکه کاغذی شروع به کار میکند و پس از چند ساعت شعر اماده است و خالقی تنظیم اهنگ آن را طی چند روز آتی اماده میکند. اما با وضع وقت تا مدتها اجازه خواندن آن داده نمی شود. [[حسین گل‌گلاب]] در این باره گفته‌است:<ref>{{یادکرد وب|عنوان=داستان آفرینش "ای ایران" و ماجراهای دیگر در گفت‌وگو با گلنوش خالقی، دختر روح‌الله خالقی|نشانی=http://www.bbc.com/persian/arts/2015/11/151112_l41_music_khaleghi_album|وبگاه=BBC News فارسی|بازبینی=2019-02-26|کد زبان=fa|نام=پژمان|نام خانوادگی=اکبرزاده|نویسنده=پیانیست و پژوهشگر موسیقی|تاریخ=}}</ref>