چالشتر: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۶۹:
چهار محال بلوکی است سردسیر بقول مشهور هند کوچک است بسیار بلوک آباد و پرجمعیت با مراتع سبز و خرم و چمنهای خیب و آب های زیاد بهترین بلوکات اصفهات است بعد از لنجان چهار ناحیه است بهمین جهت چهار محال میگویند یعنی چهار محل است محل اول میزدج ،دوم لار،سوم کلار ،چهارم کندمان، پای تخت چهار محال میگویند یعنی دارای چهار محل به‌طور تحقیق بعد از بذر رعیت یک صدو پنجاه هزار خروار در این چهار ناحیه حاصل انبار مالکین می شود و باید چندین کرور و گوسفند داشته باشد. <ref> چهار محال و بختیاری، بابک زمانی پور ج۱،ص ۱۱۲-۱۱۳</ref>حاجی محمد رضا خان نامی با اسنادیکه در دست دارد و بسیار اسناد معتبریست خود من هم ملاحضه کردم خود را بحضرت حر ریاحی رحمه الله علیه می رساند که مقام آنحضرت بالاتر و والاتر از آن است که این بنده بخواهم بنویسم برایتی اولین شهید دشت کربلا معلی است .بسیار مرد درست و قابل پاکبازی بود.<ref> تاریخ مسعودی ص ۲۳۸</ref>
طول و عرض خاک چهار محال از قریه شیخ شبان (که مرات البلدان از آن بنام شیخ چوپان یاد نموده است ) واقع ر مغرب و سر حد خاک فریدن تا قریه نقنه در مشرق چهار محال و سر حد خاک سمیرم (اصفهان ) به مسافت تقریبی بیست و دو فرسخ
3-ناحیه میزدج { این ناحیه نیز قبلا به صورت مزدج خوانده می شده } در جلگه واقع است اطرافش از هر سمت کوه است چمنی وسط این دشت هست مسمی به چمن(کران) تخمیناً یک فرسخ زمین چمن است . حدود ناحیه میزدج از این قرار است جنوبی به بلوک کیار شرقی به رار غربی به بختیاری شمالی به فریدن (شهر ها و روستاهای عمده این ناحیه عبارتند از( فارسان ، جونقان ، چلیچه ، گوجان ، و بابا حیدر ،) این ناحیه به عمدتاً دست خوانین بختیاری اداره می شده که عمده دلیل ان به سبب ییلاق های عشایر بختیاری از قرون قبل و نیز عبور محور ارتباطی جلگه خوزستان به نقاط مرکزی ایران خصوصا ً اصفهان از طرق جاده معروف به بختیاری یا لینچ در سال های آخر حکومت قاجاریه و ابتدای پهلوی می باشد ▼
* ناحیه کیار: حدود آن از قرار ذیل است : شمالی به میزدج جنوبی به گندمان ، مغربی به پشتکوه بختیاری شرقی به لنجان ، (از شهر ها و روستا های مهم آن می توان : شلمزار ، دزک ، دستگرد ، را نام برد.
4- ناحیه گندمان ( که در قدیم بصورت کندمان املا میگردیده ) دارای حدودی از این قرار می باشد شمالی به میزدج ، جنوبی به خاک شیراز ، شرق به سمیرم غربی ، به بختیاری و پشتکوه ، (بختیاری) شهر ها و روستا های مهم آن عبارتند از (بروجن ، گندمان ، بلداجی ، سفید دشت و فرادنیه ، ) این ناحیه از دیرباز به سبب وجود امکانات طبیعی و نیز چمن آن که بعنوان یک منبع تامین علوفه و آذوقه سپاهیان در ایام صلح و نیز مواقع جنگ در مناطق داخلی و مرکزی ایران مورد توجه استراتژیکی بوده ونیز موقعیت سیاسی خاصی که از طریق بر سر راه قرار داشتن فارس به اصفهان دارا بوده مورد عنایت دولت ها از ابتدا تا انقراض قاجاریه قرار داشته است از زمان ارسلان فرزند طغرل سلجوقی هست که با نام این ناحیه در منابع روبرو میشویم هر چند بر اساس قراین و شواهد تاریخی پیش از آن نیز این ناحیه دارای اهمیت بوده است (کتاب چهار محال در عصر صفویه جلد 1 )▼
▲
▲
== آثار تاریخی ==
| |||