کاربر:ساقی/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱:
== غده فوق کلیوی: بر اساس فیزیو گایتون و ترجمه ==
=== عملکرد ===
غده فوق کلیوی هورمون‌های مختلفی ترشح می‌کند که یا در داخل این غده یا در سایر قسمت‌های بدن تجزیه می شوند. این هورمون‌ها در بسیاری از واکنش‌های حیاتی بدن نقش دارند.
خط ۱۰:
غده‌ی فوق کلیوی هورمون آلدوسترون را می‌سازد، که نوعی مینرالوکورتیکویید است. این هورمون در تنظیم میزان مواد معدنی بدن و حجم خون نقش مهمی بر عهده دارد. در کلیه‌ها، آلدوسترون بر لوله‌های پیچیده دور و همچنین مجاری جمع‌کننده اثر می‌کند. این اثر از طریق افزایش بازجذب سدیم از نفرون به داخل رگ خونی و همچنین افزایش ترشح پتاسیم و یون هیدروژن از خون به ادرار است. آلدوسترون در بازجذب حدود ۲ درصد از میزان فیلتراسیون گلومرولی نقش دارد. کولون دیستال و غدد عرق در پاسخ به تحریک گیرنده‌ی آلدوسترون، ذخیره سدیم را افزایش می‌دهند. آنژیوتانسین II و پتاسیم برون‌سلولی دو عامل اصلی در تنظیم ساخت آلدوسترون هستند. میزان سدیمی که در بدن وجود دارد، بر میزان برون سلولی‌اش اثر می‌گذارد که متعاقبا باعث اثر بر فشار خون می‌شود. بنابراین، اثرات آلدوسترون بر احتباس (ذخیره) سدیم، در تنظیم فشار خون نقش مهمی دارد.
'''گکوکوکورتیکوییدها'''
کورتیزول اصلی‌ترین گکوکوکورتیکویید در انسان‌هاست. در جاهایی که کورتیزول ساخته نمی‌شود، کورتیکوسترون همان وظیفه را بر عهده می‌گیرد. گلوکوکورتیکوییدها اثرات زیادی بر متابولیسم دارند. همانطور که از نام آن‌ها پیداست، این ترکیبات میزان گلوکزی که در بدن گردش می‌کند را افزایش می‌دهند. این نتیجه‌ی افزایش میزان اسیدهای آمینه‌ی حاصل از تجزیه پروتیین‌ها و سپس تحریک نوگلوکززایی در کبد توسط همین اسیدهای آمینه است. علاوه بر این، آن‌ها میزان اسیدهای چرب آزاد را هم افزایش می‌دهند، که سلول‌ها می‌توانند از آن‌ها به عنوان جایگزین گلوکز برای به دست آوردن انرژی استفاده کنند. گلوکوکورتیکوییدها همچنین دارای اثرات نامربوطی بر تنظیم میزان قند خون هستند، که شامل سرکوب سیستم ایمنی و خاصیت ضدالتهابی می‌شود. کورتیزول ظرفیت استیوبلاست‌ها را کاهش می‌دهد تا بافت استخوانی جدید بسازد همچنین میزان جذب کلسیم در لوله گوارش را افزایش می‌دهد.
| |||