موسیقی کوچه‌بازاری: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
اصلاح اشتباه
خط ۸:
این سبک در کافه‌های لاله زار اجرا داشت؛ در صورتی که در کاباره‌های درجه یک خیابان پهلوی (ولیعصر) به‌ندرت چنین سبکی قابل اجرا بود؛ چرا که قشر مرفه به آهنگ‌های پاپ و راک و جاز علاقهٔ بیشتری داشت. در آن زمان، این سبک تحولی در موسیقی سنتی ایران بود؛ زیرا گوش موسیقاییِ شنوندهٔ ایرانی از نوای موسیقی سنتی و آوازهای همراه تحریر (چهچه) خسته شده بود و نیاز به شادی بیشتری برای گوش دادن داشت؛ ولی در عین حال، در آن بیشتر سوز و غم با نوای موسیقی‌ای شاد و تنبک همراه بود. نکتهٔ قابل توجهی که این موسیقی به دنبال داشت، چون اکثر این آهنگ‌ها در کوچه‌بازارهای لاله‌زار اجرا می‌شد و اغلب کمتر در قالب آلبوم منتشر می‌شدند، عمر کوتاهی داشتند و با رسیدن [[انقلاب ۱۳۵۷ ایران|انقلاب ۱۳۵۷]] و بسته شدن کافه‌های لاله‌زار، این سبک از بین رفت.<ref name=":1">{{یادکرد کتاب|عنوان=سرگذشت موسیقی ایران|نام خانوادگی=روح‌الله خالقی|نام=|ناشر=صفی‌علیشاه|شابک=9789645626226|مکان=تهران|صفحات=}}</ref>
 
برخی از خوانندگان این سبک می‌توان به [[قاسم جبلی]]، [[نعمت‌الله آغاسی]]، [[جواد یساری]]، [[عباس قادری]]، [[سوسن (خواننده)|سوسن]]، [[حسین موفق]]، [[داوود مقامی]]، [[ایرج حبیبی]]، [[حسین فرجی]]، [[ایرج مهدیان]]، [[مهوش]]، [[پریوش ستوده|پریوش]]، [[آفت (خواننده)|آفت]]، [[جلال همتی]]، [[جمال وفایی]]، [[امان‌الله تاجیک]]، [[مریم روح‌پرور|روحپرور]]، دلجو ، سوزان ٬ [[گیتا]] و [[آزیتا یوسفی|آزیتا]] اشاره کرد.
 
== منابع ==