ویکی‌پدیا

هادریان: تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
افزودن مطلب
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶۹:
آدریان برای مدتی در شرق باقی ماند و شورش یهودیانی{{نشان|هشتاد و شش}} که در دوران حکمرانی تراژان به وقوع پیوسته بود را سرکوب نمود. وی حاکم (استاندار) [[یهودا]] یعنی ژنرال برجسته [[موروها|مورویی]] به نام [[لوسیوس کوئیتوس]] را از سِمت فرماندهی گارد حفاظت شخصی مورویی اش برکنار ساخت؛<ref>Royston Lambert, p. 34</ref><ref>Cizek, Eugen. L'éloge de Caius Avidius Nigrinus chez Tacite et le " complot " des consulaires. In: ''Bulletin de l'Association Guillaume Budé'', no. 3, octobre 1980. pp. 276–294. Retrieved 10 June 2015. Available at [http://www.persee.fr/web/revues/home/prescript/article/bude_0004-5527_1980_num_1_3_1078]</ref> سپس روانۀ سرکوبی اغتشاشات{{نشان|هشتاد و هفت}} در حوضۀ [[دانوب]] گردید. در روم، محافظ{{نشان|هشتاد و هشت}} دیروز آدریان و فرماندار پرایتوری امروزش یعنی ''آتیانوس'' ادعا نمود که توطئه{{نشان|هشتاد و نه}} ای که توسط ''لوسیوس کوئیتوس'' و سه سناتور برجستۀ دیگر شامل ''لوسیوس پوبیلیوس سلسوس''{{نشان|نود}}''، اولوس کُرنلیوس پالما فرونتونیانوس''{{نشان|نود و یک}}، و ''گایوس آویدیوس نیگرینوس''{{نشان|نود و دو}} طراحی شده بود را کشف نموده است.<ref name="Elizabeth Speller">Elizabeth Speller.</ref> هیچگونه محاکمۀ علنی{{نشان|نود و سه}} برای این چهار تن برگزار نگردید_ آنان محاکمۀ غیابی{{نشان|نود و چهار}} گشتند، سپس دستگیر شده و معدوم شدند.<ref name="Elizabeth Speller"/> آدریان ادعا نمود که آتیانوس به ابتکار شخصی خودش عمل نموده است، و با امتیاز سناتوری و درجۀ کنسولی وی را پاداش داد و تا سال 120 به وی حقوق بازنشستگی اعطا نمود.<ref>It is likely that Hadrian found Attianus' ambition suspect. Attianus was likely dead, or executed, by the end of Hadrian's reign; see Françoise Des Boscs-Plateaux, Un parti hispanique à Rome?: ascension des élites hispaniques et pouvoir politique d'Auguste à Hadrien, 27 av. J.-C.-138 ap. J.-C. Madrid: Casa de Velázquez, 2005, {{ISBN|84-95555-80-8}}, p. 611</ref>{{نشان|نود و پنج}} آدریان به سنا اطمینان داد که از هم اکنون حق باستانی اش مبنی بر بازخواست{{نشان|نود و شش}} و محاکمۀ [اعضای] خودش را محترم خواهد شمرد.
 
دلایل این چهار اعدام یادشده در هاله ای از ابهام باقی ماندند. به رسمیت شناختن{{نشان|نود و هفت}} آدریان به عنوان وارث مشروع ممکن است چنان دیر رخ داده باشد که نتوانسته دیگر مدعیان بالقوه را بازدارد.<ref>Opper, ''Hadrian: Empire and Conflict'', 55</ref> بزرگترین رقبای آدریان عبارت بودند از نزدیکترین دوستان تراژان، مجرب ترین و بزرگترین اعضای شورای امپراتوری{{نشان|نود و هشت}}؛<ref>John Antony Crook, ''Consilium Principis: Imperial Councils and Counsellors from Augustus to Diocletian''. Cambridge University Press: 1955, pp. 54f</ref> و هر یک از آنان می توانست رقیبی مشروع در [تصدی] منصب سلطنتی باشد<ref>Marasco, p. 377</ref> و سیاست های توسعه طلبانۀ تراژان را حمایت کند؛ سیاستی که آدریان مصمم به تغییر (کنار گذاشتن) آن بود.<ref>M. Christol & D.&nbsp;Nony, ''Rome et son Empire''. Paris: Hachette, 2003, {{ISBN|2-01-145542-1}}, p. 158</ref> یکی از آنان اولوس کُرنلیوس پالما بود، کسی که به عنوان فاتح پیشین ''العربیهالعربية البَترائیهالبترائية''{{نشان|نود و نه}}(Arabia Petraea) می توانست جای پایی در خاور برای خود حفظ کند.<ref>Hadrien Bru, ''Le pouvoir impérial dans les provinces syriennes: Représentations et célébrations d'Auguste à Constantin''. Leiden: Brill, 2011, {{ISBN|978-90-04-20363-1}}, pp. 46f</ref> تاریخ آگوستا، پالما و سومین سناتور معدوم _لوسیوس پوبیلیوس سلسوس (که در 113 برای دومین بار به مقام کنسولی برگزیده شده بود)_ را به سان دشمنان شخصی آدریان توصیف می کند، کسانی که در انظار عمومی بر علیه وی سخن رانده بودند.<ref>Carcopino Jérôme. "L'hérédité dynastique chez les Antonins". ''Revue des Études Anciennes''. Tome 51, 1949, no.3–4. pp. 262–321.</ref> چهارمین [سناتور معدوم] گایوس آویدیوس نیگرینوس بود: کنسول پیشین، روشن اندیش{{نشان|صد و سه}}، دوست [[پلینی کوچک]]، و برای مدتی مختصر حاکم داکیا در بدو زمامداری آدریان. وی شاید رقیب اصلی آدریان در تصرف تاج و تخت بوده است؛ سناتوری با رتبه ارشد، والاتبار{{نشان|صد و چهار}}، و قویترین روابط؛ بر طبق تاریخ آگوستا، آدریان انتصاب نیگرینوس به عنوان [[وارث بلافصل]] خود را درنظر داشت، پیش از اینکه تصمیم به سر به نیست نمودن وی{{نشان|صد و پنج}} بگیرد.<ref>Cizek, "L'éloge de Caius Avidius Nigrinus"</ref><ref>Nigrinus' ambiguous relationship with Hadrian would have consequences late in Hadrian's reign, when he had to plan his own succession; see Anthony Everitt, ''Hadrian and the triumph of Rome''. New York: Random House, 2009, {{ISBN|978-1-4000-6662-9}}.</ref>
 
به زودی در سال 125، آدریان ''مارسیوس توربو''{{نشان|صد و شش}} را به عنوان استاندار پرایتوری{{نشان|چهل و پنج}}خود منصوب نمود.<ref>Birley, ''Restless Emperor'', p. 91</ref> توربو دوست نزدیک وی بود، چهره ای شاخص در سوارکاری{{نشان|صد و هفت}}، یک قاضی ارشد و پروکوراتور.{{نشان|صد و هشت}}<ref>Christol & Nony, p. 158</ref><ref>Richard P. Saller, ''Personal Patronage Under the Early Empire''. Cambridge University Press: 2002, {{ISBN|0-521-23300-3}}, p. 140</ref> چون آدریانْ سوارکاران{{نشان|صد و نه}} را از هرگونه اقدامی بر علیه سناتورها منع نمودْ<ref>Richard A. Bauman, ''Crime and Punishment in Ancient Rome''. London: Routledge, 2002, {{ISBN|0-203-42858-7}}, p. 83</ref> سنا [نتیجتاً] اقتدار قانونی تامه اش بر اعضای خود را حفظ نمود، همچنین به عنوان عالی ترین دادگاه تجدیدنظر{{نشان|صد و ده}}باقی ماند، و [هرگونه ارائه] درخواست تجدیدنظر رسمی به امپراتورْ با توجه به تصمیمات آن (سنا) منع شدند.<ref>[[Digest (Roman law)|Digest]], 49 2, I,2, quoted by P.E. Corbett, "The Legislation of Hadrian". ''University of Pennsylvania Law Review and American Law Register'', Vol. 74, No. 8 (Jun. 1926), pp. 753–766</ref> گرچه این تلاشی بود برای جبران آنچه آتیانوس _چه با اطلاع و چه بدون اطلاع کامل آدریان_ به بار آورده بود، [امّا همچنان] کافی و بسنده نبود؛ خوشنامی آدریان و روابطش با سنا در باقی دوران زمامداری اش به طور جبران ناپذیری تلخ شد.<ref>Birley, ''Restless Emperor'', p. 88</ref> برخی منابعْ توسل{{نشان|صد و یازده}} گاه و بی گاه آدریان به شبکه ای از مطلعین [یعنی] ''فرومنتاری ئی'' {{نشان|صد و دوازده}}<ref>Christopher J. Fuhrmann, ''Policing the Roman Empire: Soldiers, Administration, and Public Order''. Oxford University Press, 2012, {{ISBN|978-0-19-973784-0}}, p. 153</ref> برای بازجویی سِری{{نشان|صد و سیزده}}افراد دارای مقام شامخ اجتماعی از جمله سناتورها و دوستان نزدیکش را گزارش نموده اند.<ref>Rose Mary Sheldon, ''Intelligence Activities in Ancient Rome: Trust in the Gods But Verify''. London: Routledge, 2004, {{ISBN|0-7146-5480-9}}, p. 253</ref>
خط ۲۴۱:
{{پاورقی|هشتاد و سه}} unseemly haste
 
{{پاورقی|هشتاد و چهار}} کلمه لاتین bonus یا '''Donativum''' و جمع آن یعنی Donativa هدایایی بود که توسط امپراتور روم به سربازان ارتش یا گاردهای محافظ پرایتوری تقدیم می شد.<ref>{{Cite journal|date=2019-03-28|title=Donativum|url=https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Donativum&oldid=889891580|journal=Wikipedia|language=en}}</ref>
 
{{پاورقی|هشتاد و پنج}} divine election
 
{{پاورقی|هشتاد و شش}} جنگ کیتوس ('''Kitos war''') که از 115 تا 117 به طول انجامیدْ یکی از چندین جنگ بزرگ رومیان-یهودیان (این جنگ ها در مجموع از 66 تا 136 میلادی جاری بودند) بود. زمانی که تراژان و اکثر سربازانش سرگرم [[لشکرکشی تراژان به ایران]] بودندْ یهودیان سر به شورش برداشتند. فرمانده اصلی رومیان در این نبرد لوسیوس کوئیتوس بود که بعدها به اتهام توطئه علیه آدریان معدوم گردید.<ref>{{Cite journal|date=2020-03-05|title=Kitos War|url=https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Kitos_War&oldid=944015925|journal=Wikipedia|language=en}}</ref>
 
{{پاورقی|هشتاد و هفت}} disturbances
خط ۲۷۱:
{{پاورقی|نود و هشت}} imperial council
 
{{پاورقی|نود و نه}} Arabia Petraea یا ایالت عربی روم (Romes'''Rome's Arabian Province''') از شمال به [[سوریه]]، از جنوب و شرق به [[صحرای عرب]]، از غرب به [[یهودا]] و [[مصر (استان روم)|مصر]] محدود می گشت. این قلمرو در سال 106 توسط تراژان به امپراتوری منضم گشت و برخلاف ارمنستان، بین النهرین و [[آشور]] تا سال ها پس از مرگ تراژان (تا دهه 630 میلادی که بدست مسلمانان فتح شد) از ایالات روم به شمار می رفت. پایتخت آن [[پترا]] بود.<ref>{{Cite journal|date=2019-12-31|title=Arabia Petraea|url=https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Arabia_Petraea&oldid=933434527|journal=Wikipedia|language=en}}</ref>
 
{{پاورقی|صد و سه}} intellectual
خط ۲۸۳:
{{پاورقی|صد و هفت}} equestrian order
 
{{پاورقی|صد و هشت}} Procurator عنوان مأمورینی در روم بود که مسئول امور مالی ('''financial affairs''') یک ایالت و یا فرماندار ایالتی کوچک بودند. آن افسری که مسئول امور مالی بود را fiscal procurator می گفتند که در کنار فرماندار (governor) هر ایالت به کار مشغول بود امّا زیردست (subordinate) وی نبود بلکه تنها در برابر امپراتور پاسخگو بود.<ref>{{Cite journal|date=2020-03-26|title=Procurator (Ancient Rome)|url=https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Procurator_(Ancient_Rome)&oldid=947491867|journal=Wikipedia|language=en}}</ref>
 
{{پاورقی|صد و نه}} equestrians
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/wiki/هادریان»