مسعود بارزانی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: خنثی‌سازی |
جز جایگزینی با اشتباه‌یاب: بارزانی⟸ایل بارزانی|بارزانی |
||
خط ۵۰:
'''مسعود بارزانی''' ({{lang-ku|'''مه‌سعوود بارزانی'''}}، زادهٔ [[۱۶ اوت]] [[۱۹۴۶ (میلادی)|۱۹۴۶]]، در [[مهاباد]]، [[ایران]]) رئیس قبلی [[اقلیم کردستان عراق]] و رهبر [[حزب دموکرات کردستان عراق]] است. او پسر [[مصطفی بارزانی]] است. او ریاست اقلیم کردستان عراق را از سال ۲۰۰۵ و ریاست حزب دمکرات کردستان عراق را از سال ۱۹۷۹ عهده‌دار بوده است.
خاندان [[ایل بارزانی|بارزانی]] اغلب در [[تبعید]] به سر می‌بردند. عموی بزرگ مسعود، شیخ [[عبدالسلام بارزانی]] در سال ۱۹۱۴، پس از یک سری مبارزات در [[موصل]] به دست [[حکومت عثمانی]] اعدام شد. پس از او شیخ [[احمد بارزانی]] به مبارزه ادامه داد و چندین بار توسط حکومت سلطنتی عراق تبعید شد. سلسله مبارزات در اینجا هم پایان نیافت و ملا [[مصطفی بارزانی]] ادامهٔ این مبارزات را به دست گرفت و در سال ۱۹۴۵، پس از یک سری مبارزات و جنگ با دولت عراق، به‌همراه خانواده و خاندان بارزانی وارد [[ایران]] شد و در ایران هم با [[پیشمرگ]]ان خود به دفاع از حکومت [[جمهوری مهاباد]] پرداخت{{مدرک}}. در همین زمان، مسعود بارزانی در شهر مهاباد متولد شد. پس از این‌که حکومت [[جمهوری مهاباد]] سرنگون شد، ملا مصطفی در میان سه دولت مخالف [[ایران]] و [[عراق]] و [[ترکیه]] ناچار شد با جنگ و گریز با سه دولت، به [[شوروی]] پناهنده شود. مسعود بارزانیِ خردسال با خانوادهٔ خود به عراق رفت و از آنجا به جنوب عراق تبعید شد و عموها و برادرانش زندانی شدند.
در سال ۱۹۵۸، پس از کودتای [[عبدالکریم قاسم]]، خانوادهٔ بارزانی بعد از ۱۲ سال، از تبعید و زندان آزاد شدند و ملا مصطفی به کردستان عراق برگشت، ولی پس از دو سال دوباره حکومت عراق به وعده‌های خود برای دادن حقوق کردها عمل نکرد و ملا مصطفی در سال ۱۹۶۱ دوباره برای گرفتن حقوق کردها با حکومت به مبارزه برخاست. در این میان، مسعود بارزانی، که نوجوانی بیش نبود، وارد میدان مبارزه شد و به صف پیشمرگان پیوست. در سال ۱۹۷۹، در [[وین]]، سوءقصد ناموفقی به جان مسعود بارزانی صورت گرفت که طی آن یکی از دستیارانش مجروح شد. [[ادریس بارزانی]] (برادر بزرگترِ مسعود بارزانی) در سال ۱۹۷۹ پس از مرگ ملا مصطفی، از سوی اعضا و طرفداران حزب دموکرات کردستان عراق به رهبری حزب برگزیده شد و به مبارزات ادامه داد{{مدرک}}.
| |||