خط تعلیق دارای دوایر زیاد، حروف مدور و قابلیت بسیاری در ارائهٔ ترکیبهای متنوع و کمپوزیسیونهای گوناگون است. از این رو خواندن و نوشتن آن برای عموم سخت است و بیشتر در بین کاتبان و کسانی رواج داشته که از نظر سواد و میزان آشنایی با خط در سطح بالایی باشند.<ref name="مجله اینترنتی هفت سنگ"/> در تعلیق برخلاف [[خطوط ششگانه]] از علامتهایی چون زیر و زبر و پیش استفاده نمیشود. کلمات و اجزای حروف در تعلیق تودرتو و متصل بههم است و، واژهها و حروف آن یکنواخت نیستند، یعنیو گاهی درشت و گاهیگاه ریز و لاغر نوشته میشوند.
در تعلیقنویسی، علاوه بر آن که اغلب حروفحروفِ جدا از هم را متصل مینویسند، گاهی به اقتضا چندین کلمه را به دنبال هم و پیوسته میآورند. به این روش، که به سبب تندنویسی ایجاد شده، «شکستهٔ تعلیق» نیز میگویند. نظم و ترتیب و تناسبتناسبِ اجزای حروف و کلمات، که در [[خطوط ششگانه]] یا [[اقلامِ سِته]] به دقت دنبال میشود، در تعلیق همانند [[خط دیوانی]] چندان مورد توجه نیست؛ تا حدی که کلمات و حروف آن اغلب یکنواخت نبوده و گاهبه درشتنسبت شاکله ی حروف و گاهیکلمات در اجرا ریز و درشت نوشته میشود. دوایر دردوایرِ این خط زیاد است و منحنیها تمامی خط رامَشحونِ تشکیلاز دادهاندمنحنی وهای پیاپی می باشد به طوری که تقریباً هیچ اثری از خطوط صاف و مستقیم وجود ندارد.
قطِّ یا برشِ قلمِ تعلیق مانند خط [[نستعلیق]]، بین «تحریف» (ارتفاع بیشتر نیش راستِ قلم از نیشِ چپ) و «مستویمُستَوی یا مُستَوا» (قلمی که برش آن تَخت و بین صفر تا ده درجه باشد) است، و هم «محرّفمُحَرِّف» (قلمی که زاویة برش آن تُند و در حدود ۳۵ تا ۴۵ درجه باشد) است. حرکات قلم در این خط نرم و تقریباً «دور» (گردش حروف که در دایرههای معکوس و مستقیم مانند «ح» و «ق» و گِردی سَرِ «ف» و «ق» و «و» و مانند آن بهوجود میآید) است.<ref>فضائلی، ص ۴۱۹</ref><ref>قلیچ خانی، ص ۳۳</ref>