'''سنبوسه'''<ref>نگارش آن همچنان‌که در [[لغت‌نامه دهخدا|لغت‌نامهٔ دهخدا]] آمده، به شکل سنبوسه صحیح است.</ref> خوراکی است که از خمیر پهن‌شده درست می‌شود به همین دلیل نوعیگونه ای [[پای]] محسوب می‌شود که میانش را با گوشت کوبیده و پیاز و ادویهچاشنی پر کرده و در روغن برشته کرده باشند.<ref>رجوع کنید به کتاب کارنامه در باب طباخی و صنعت آن، به کوشش ایرج افشار، انتشارات سروش، 1360</ref> از خوراکی‌های معروفنامدار ایرانی و بیشتر در نیمروز(جنوب) و شرقخاور ایران نظیرمانند [[هرمزگان]] و [[خراسان]] و[[بلوچستان]] پخت‌شدهپخته شده و از آنجا به سایردیگر مناطقجاها برده شده‌استشده است. در طبخپخت سنبوسه از [[نان لواش]]، [[گوشت]] قرمز،سرخ، [[سبزیجات|سبزی های]] معطر،خوشبو، [[سیب زمینی]]، [[فلفل سیاه (سرده)|فلفل سیاه]] [[قرمز]]، [[ادویه]] و برخی موادمایه های دیگر که مرتبطپیوسته با نوعگونه سنبوسه استاست، استفادهبه کار گرفته می‌شود. سنبوسه در [[ایران]] به عنواندیباچه خوراکی -و نه وعده غذائیخوراکی- مصرفخورده می‌شود. سنبوسه امروزه تقریباًنزدیک به یک غذایخوراک جهانی است و در همه کشورها کم و بیش وجود داردهست و در رستوران‌هایخوراکخوری های ایرانی و لبنانی یا افغانیافغان در کشورهای خارجیفرنگی معمولاًبیشتر وجود داردهست. سنبوسه ابتدا در قدیمروزگاران کهن یک غذایخوراک اصلیپایه در خراسان بوده‌استبود اماولی در خراسان سنبوسه را پس از آماده کردن و گذاشتن موادمایه ها (کوبیده نخود-پیاز- سبزیجاتسبزی ها و گوشت خورد شده) و با تا کردن لایه‌های خمیر روی همدیگر و فشردن، آن را در آب جوش می‌انداختند و آشی درست می‌شد که به آن [[آش جوش پره]] یا [[آش لشخک]] می‌گفتند اماولی امروزه به‌جای پختن سنبوسه (جوش پره) در آب، آن را در روغن سرخ می‌کنند و این شیوه امروزه در بیشتر نقاطجاهای جهان رایجروا شده‌است.شده امااست؛ همچنین در نیمروز(جنوب) خراسان هنوز هم سنبوسه آب‌پز به عنواندیباچه یک آش خوشمزه در روستاها رایج آسترواست. همان‌طورهمان گونه که در تاریخ بیهقی آمده این غذاخوراک از دوران بسیار قدیمکهن در خراسان رایجروا بوده‌استبوده است. (آش در جنوبنیمروز خراسان ماهنامه «نامه گناباد» ۱۳۸۱)
امروزه برای پختن سنبوسه موادمایه تشکیلهای دهندهسازنده (معمولاًبیشتر پیاز خوردشده- گوشت- سبزیجاتسبزی ها و نخود از قبلپیش پخته شده) را در تکه‌ای بزرگ از نان لواش یا برگی از خمیر می‌ریزند و نان لواش یا برگ خمیر را به صورتشیوه سه گوش می‌بندند و سپس آن را در ماهی‌تابهماهیتابه می‌گذارند و در روغن سرخ می‌کنند.
انواعگونه های سنبوسه‌های متداولروا در ایران عبارتند از سنبوسه‌یسنبوسه سیب‌زمینی، سنبوسه‌یسنبوسه گوشت گوشت‌وو سنبوسه‌یسنبوسه پیتزایی. <ref>[https://parsiday.com/1172-samosa/ طرز تهیه سنبوسه گوشت و سیب‌زمینی]</ref>
== دربارهٔ واژه ==
سنبوسه واژه‌ای از ریشهٔ [[فارسی]] است که شکل تغییریافتهٔ واژهٔ [[پارسی]] «سنبوسگ» می‌باشد. به دلیل روش تلفظ سنبوسه به صورتگونه (سمبوسه) بعضیبرخی از افراد در مورد نام آن اشتباه میکنندمی کنند. این واژه با اشکالیشکل های مشابهمانند به زبان‌های دیگری چون [[عربی]]، [[زبان هندی|هندی]]، [[پنجابی]]، [[قرقیزی]]، [[قزاقی]]، [[ازبکی]]، [[سومالیایی]]،[[بلوچی]] [[زبان انگلیسی|انگلیسی]]، [[زبان فرانسوی|فرانسوی]] و دیگر زبان‌های جهان راه یافته‌است. همچنین در برهان قاطع از سنبوسه به معنی سه گوش یاد شده است.
== تاریخچه ==
در کتاب [[تاریخ بیهقی]] چنین آمده است: «:... ندیمانندیم ها را بخواند و امیر، شراب و مطربانرامشگران خواست و این اعیان را به شراب بازگرفت و طبقهایطبق های نواله و سنبوسه روان شد.»<ref>تاریخ بیهقی، به اهتمام قاسم غنی و علی‌اکبر فیاض، انتشارات خواجو، 1370</ref>
