جنگ‌های امپراتوری عثمانی و مجارستان: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز جایگزینی با اشتباه‌یاب: ماه می⟸ماه مه، می سال⟸مه سال، مقدونیه⟸مقدونیه (یونان)|مقدونیه، رعایای⟸رعیای |
||
خط ۳۵:
لشکرکشی‌های بعدی لایوش در بالکان دیگر برای به سلطه و انقیاد درآوردن اراضی و حاکمان محلی نبود بلکه او قصد داشت صرب‌ها، بوسنیایی‌ها، والاچیایی‌ها و [[بلغارها]] را گرد محور مذهب [[کاتولیک رومی]] جمع کند تا جبهه مشترکی علیه امپراتوری عثمانی ایجاد گردد. مطیع کردن اجباری دولت‌های [[ارتودوکس]] بالکان کار نسبتاً سهلی بود اما تغییر مذهب آن‌ها دشوار می‌نمود. با وجود تلاش‌های لایوش مردم بالکان نسبت به [[کلیسای ارتودوکس شرقی]] معتقد باقی ماندند و دیدگاهشان همچنان نسبت به مجارستان مبهم بود. لایوش پیش از تصرف شهر [[ویدین]] در سال ۱۳۶۵، مولداوی را در سال ۱۳۵۲ زیر سلطه خود کشید و یک شاهزاده‌نشین تابع در آن برقرار کرد. بدین شکل حاکمان صربستان، والاچیا، مولداوی و [[بلغارستان]] تابع و خراج‌گزار او شده بودند. با این حال آن‌ها به مجارستان قدرتمند به عنوان یک تهدید برای هویت ملی خود می‌نگریستند. به همین جهت مجارها نیز هیچگاه نتوانستند به صرب‌ها و والاچیایی‌ها به عنوان متحدان قابل اتکا در مقابله با ترک‌ها بنگرند.
بهار سال ۱۳۶۵ لایوش لشکرکشی به جانب شاهزاده‌نشین بلغار در شهر ویدین را آغاز کرد. او توانست این شهر را دوم ماه
سال ۱۳۶۶ [[ژان پنجم (امپراتور بیزانس)|ژان پنجم]]، امپراتور بیزانس برای درخواست کمک در برابر عثمانی که روز به روز بیشتر با دولت‌های بالکان در حال درگیری بود، از مجارستان دیدار کرد.
خط ۴۵:
== لشکرکشی‌های مراد دوم ==
[[مراد دوم]]، جانشین محمد اول ثابت کرد جنگ‌آور بسیار قابل تری از سلف صلح طلب خود است. او در سال ۱۴۲۲ با سرکشی‌کردن از برتری امپراتوری بیزانس، [[قسطنطنیه]] را که به زحمت از سقوط رهایی یافت، به محاصره خود درآورد. با این حال او تمامی مناطق اطراف این شهر را تابع خود کرد. با حذف خطر بیزانس، مراد جنگ خود با دشمنان مسیحی دیگر را آغاز نمود. با تهاجم به [[مقدونیه (یونان)|مقدونیه]] توانست سالونیک را در سال ۱۴۳۰ از کنترل ونیزی‌ها خارج کند. در مدت زمان بین سال‌های ۱۴۳۵ و ۱۴۳۶ عثمانی خود نمایی خود را در [[آلبانی]] آغاز کرد اما این بار با دخالت پادشاهی مجارستان که سرحداتش بسیار به عثمانی نزدیک شده بود، این منطقه توانست خارج از سیطره مهاجمان باقی بماند.
== لشکرکشی‌های یانوش هونیادی ==
خط ۸۵:
حضور ارتش سلطان محمد در والاچیا علیه [[مولداوی]] کوتاه‌تر و دارای نتایج کمتری بود. در سال ۱۴۷۵ سلطان دستور حمله به مولداوی را صادر کرد. برای بار دیگر، نیروهای عثمانی اغلب دست بالا را در میدان نبرد به دست می‌آوردند اما تاکتیک بزن درو مولداویایی‌ها علیه آن‌ها مؤثر واقع شد. وضعیت بد راه‌ها پیشروی ارتش عثمانی را کندتر کرده بود تا [[استفن سوم مولدووا|استفن سوم]] (استفن کبیر) فرصت بیابد نیروهای خود را در واسلوی متمرکز کند. تهاجم عثمانی توسط مولداویایی‌ها کنترل و نهایتاً در دهم ژانویه ۱۴۷۵ عقب رانده شد.
ارتش عثمانی سال ۱۴۷۶ دوباره این بار با کمک متحدان خود در [[کریمه]]، تاتارستان و والاچیا به مولداوی بازگشت. استفن که در خود نای دفاع نمی‌دید به همراه
== بایزید دوم ۱۵۱۲–۱۴۸۱ ==
| |||