'''قناری آتلانتیک''' یا '''قناری وحشی''' {{علمی|Serinus canaria}} و به پارسی:('''بلبل زرد''') یک پرنده آوازخوان بومی [[جزایر قناری]]، مادیرا و آزور در [[اقیانوس اطلس]] است که از خانواده سهره‌ها می‌باشد. پرنده وحشی بیشتراغلب سبز و زرد می‌باشد و با رگه‌هایی مایل به قهوه‌ای در پشتش. ولیاما در بنداسارت در رنگ‌های گوناگونمختلف پرورشتکثیر شده استشده‌است.
درازنایطول این پرنده ۱۲٫۵ سانتیمتر و فاصله نوک بال‌ها ۲۰ تا ۲۳ سانتیمتر و وزنش ۱۵ تا ۲۰ گرم است. پرنده نر سر بیشتر سبز و زرد دارد که بخش‌های زیرین زردتر است. شکم و بخش‌های پنهانمخفی زیر دم رنگیتقریباً نزدیکسفید سپیدرنگ با اندکیمقداری رج هایخطوط تیره در پیرامونشاطراف هستند؛ و بخش‌های بالایی سبز و خاکستری با رج هایخطوط تیره هستند. ماده‌ها مانند نرها هستند اما سری خاکستری‌تر و سینه و بخش‌های زیرین زرد کم رنگ‌تر دارند. پرندگان جوان بیشتر قهوه‌ای با رج هایخطوط تیره هستند.
قناری یک پرنده مردمیاجتماعی است که همراه با گروه زندگی کرده و هر جفت باهم لانه می‌سازند و از یک جایمحدوده کوچککوچکی پشتیبانیدفاع می‌کنند. لانه پنگانیفنجانی شکل این پرنده ۱ تا ۶ گزمتر و بیشتراغلب ۳ تا ۴ گزمتر بالاتر از رویسطح زمین و بر روی یک درخت یا بوته ساخته می‌شود. لانه در میان برگ‌ها بسیار خوب پنهان می‌شود و بیشتر برمعمولاً روی انتهای یک شاخه یا یک شاخه دوراهی ساخته می‌شود. لانه از شاخه‌های کوچک، خزه، چمنعلف و دیگر مایه هایمواد گیاهی ساخته می‌شود و با مایه هایمواد نرم مانندمثل پر و مو پر می‌شود.
تخم‌ها میانبین دی‌ماه تا خردادماه در جزیره هایجزایر قناری گذاشته می‌شود. هر دوره تخم‌گذاری شامل ۳ یا ۴ و گه‌گاه تا ۵ تا هستند و هر ساله ۲ یا ۳ جوجه پرورش می‌یابد. پرنده ۱۳ یا ۱۴ روز روی تخم‌ها می‌خوابد و جوجه‌ها ۱۴ تا ۲۱ روز و بیشترمعمولاً ۱۵ تا ۲۷ روز پر و بال درمی‌آورند.
قناری‌ها با گروه خوراکتغذیه می‌خورندمی‌کنند. آن‌ها بیشترمعمولاً در میان چمن هایعلف‌های روییده بر روی زمین کنکاش می‌کنند و از گیاهان نو رسته می‌خورندتغذیه می‌کنند. خوراکغذای پایهاصلی آن‌ها دانه گیاهانی مانند چمنعلف هرز و [[انجیر]] است. همچنین قناری‌ها از [[حشرات]] و دیگرسایر مایه هایمواد گیاهی خوراکتغذیه می‌خورندمی‌کنند.
[[قناری اهلی]] بیشتراغلب به دیباچهعنوان حیوان خانگی گزیدهانتخاب می‌شوند. پرورشتکثیر آن‌ها سرچشمهباعث به وجود آمدن قناری‌هایی با رنگ و شکل‌های گوناگونمختلف گشته استگشته‌است. پرنده زرد بسیار متداول بود تا زمانی که قناری سرخ رنگ با بکارگیریاستفاده از جفت‌گیری با سهره سرخ به وجود آمد. پیشترسابق بر این از قناری‌ها در معدن هامعادن برای بیمهشدار دادن در زمانموقع نشت گازهای بیمناکخطرناک به کار گرفتهاستفاده می‌شد. همچنین این پرنده در پژوهش‌های دانشی به‌علمی گونهبه‌طور گسترده بکار برده می‌شد.
'''تاریخچه پیدایش قناری '''
بربرطبق پایه گواهی هامدارک و دیدگانشواهد موجود قناری برای نخستیناولین بار در چند جزیره کوچک واقع در اقیانوس آتلانتیک (اطلس) که دارای هوایی تاژمعتدل می‌باشند،می‌باشند دیده شده استشده‌است این سرزمین‌ها عبارتند از جزیره هایجزایر قناری که در کنار کناره هایسواحل آفریقا هستندواقع شده و برایمتعلق به کشور اسپانیا می‌باشند؛می‌باشد جزیرهو هاینیز جزایر مادریا و آزورز نیز که بخشی ازجز خاک پرتغال هستند پنداشتهتصور می‌شود: ملوانان یک کشتی اسپانیایی هنگام گذرعبور از کنار جزیرهسواحل هایجزایر قناری، ازمتوجه پرنده‌هایپرنده‌ها کوچک و آواز خوان آگاه می‌شوند که آزادانهبه‌طور آزاد در این سرزمین‌ها زندگی می‌کردند؛می‌کردند آن‌ها شمارتعداد بسیاریزیادی از این پرنده‌ها را گرفته و با خود به اسپانیا می‌برند. در واقع این پرنده‌ها اجداد قناری‌های امروزی می‌باشد که نام آن‌ها را از روی جزیره هاییجزایری که برای نخستیناولین بار در آن‌ها یافت شده‌اند،شده‌اند برداشته‌اند؛اقتباس کرده‌اند. سپس به جاهاینقاط گوناگونمختلف اروپا فرستاده شد؛شد درطی سالیان پیاپیمتمادی با اصلاح نژادی به گونهصورت هایانواع نژادها درآمده،درآمده در آغازابتدا این پرنده ویژهمختص اشراف‌زادگان و پولدارهاثروتمندان بوده که سوداگران تنهافقط قناری نر را می‌فروختند چون توانایی آواز خواندن را داشته و در همانعین گونهحال به تنهایی نمی‌توانسته جفتگیریتولید مثل کند.
'''تاریخچه ورود نخستیناولین قناری به ایران'''
دربارهدررابطه ورود اولین قناری به ایران گواهیمدارک های درستیدقیقی در دست نمی‌باشد ولی در کتاب رجال عصر ناصری آمده‌است که: ((.... دوست محمد خان معیرالممالک که در دربار ناصرالدین شاه بود،بود پس از استعفا از منصب هایمناصب دولتی از راه عتبات ازو مصر به اروپا رفت. وی پس از بازگشت از فرنگ در سال ۱۳۰۶ شماریتعدادی از پرندگان اهلی مرغ، خروس، اردک کاکلی، کبوتر، شمارتعداد بیست جفت قناری دو رگ فری سفید و لیمویی و ابلق را با خود به ایران آورد و در منطقه مهر آباد کنونیفعلی در باغی در حدود شستشصت هزار گزمتر که مهریه مادرش بوده و از مکان‌های زیبا آن زمان به‌شمار می‌آمده،می‌آمده نگهداری می‌کرد.))
