سوانته آرنیوس: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
لید مقاله بر اساس ویکی en
جز جایگزینی با اشتباه‌یاب: پدیدمی‌آورند⟸پدید می‌آورند، لابراتوآر⟸آزمایشگاه
خط ۲۹:
'''سوانته آرنیوس''' ({{lang-sv|Svante Arrhenius}} {{رچ}}زاده ۱۹ فوریه ۱۸۵۹ – درگذشته ۲ اکتبر ۱۹۲۷) [[فیزیک‌دان]] و [[شیمی‌دان]] [[سوئد|سوئدی]] بود که برندهٔ اولین [[جایزهٔ نوبل شیمی]] در سال ۱۹۰۳ و در سال ۱۹۰۵ مدیر [[مؤسسه نوبل نروژ|مؤسسه نوبل]] شد. او همچنین اولین کسی بود که با استفاده از اصول اساسی [[شیمی‌فیزیک]] میزان افزایش [[کربن دی‌اکسید]] اتمسفر مربوط به افزایش دمای سطح زمین را تخمین زد.
 
نام او به خاطر پژوهش‌های علمی که سهم بسزایی در علوم دارند با [[معادله آرنیوس]]، [[واکنش اسید و باز#نظریهٔ آرنیوس|نظریهٔ_آرنیوس]]، [[دهانه‌های ماه]] آرنیوس، دهانه‌های مریخ آرنیوس و لابراتوآرآزمایشگاه آرنیوس در [[دانشگاه استکهلم]] به خاطر سپرده شده‌اند.
 
== اسیدها و بازها ==
آرنیوس معتقد بود که [[اسید]]ها و [[باز (شیمی)|بازها]] هنگام حل شدن در آب، به‌طور جزئی یا کامل تفکیک می‌شوند و ذره‌های بارداری به نام [[یون]]، پدیدمی‌آورندپدید می‌آورند. این ایدهٔ آرنیوس، در زمان خود، یک ایدهٔ انقلابی بود. به طوری که اغلب شیمیدان‌ها بر این باور بودند که [[مولکول]]ها نمی‌توانند به یون‌های مثبت و منفی، شکسته شوند. به همین دلیل، با دادن کرسی استادی به وی، مخالفت کردند؛ اما شیمیدان‌های جوان در پژوهش‌های خود، به نتایجی دست یافتند که با نظریه آرنیوس، همخوانی داشت.
 
سوانته آرنیوس شیمیدان سوئدی طی پژوهش‌هایی که در دههٔ ۱۸۹۰ روی رسانایی الکتریکی و [[برقکافت]] ترکیب‌های محلول در آب انجام می‌داد، به نظریه‌ای برای اسیدها و بازها دست یافت. او اسید را ماده‌ای تعریف کرد که در آب حل می‌شود و یون هیدروژن یا [[پروتون]] پدیدمی‌آورد. از نگاه او گاز [[هیدروژن کلرید]] چنین ماده‌ای است؛ زیرا به هنگام حل شدن در آب، یون‌های [[هیدروژن]] و کلرید دیدمی‌آورد. محلول آبی حاصل که این یون‌ها را دارد، [[هیدروکلریک اسید]] نامیده می‌شود. مطابق نظریهٔ آرنیوس، باز، ماده‌ای است که به هنگام حل شدن در آب یون هیدروکسید پدیدمی‌آورد. برای مثال، از دید آرنیوس [[سدیم هیدروکسید]] یک باز است؛ زیرا بر اثر حل شدن این ترکیب یونی در آب، یونهای سازندهٔ آن از هم جدا می‌شود و یونهای هیدروکسید را در آب آزاد می‌کند.