علی‌میرزا صفوی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سلطان علی‌''' و یا '''علی میرزا،''' (مرگ ۱۴۹۴) پسر ارشد [[شیخ حیدر (صفویه)|شیخ حیدر صفوی]] و جانشین وی در [[طریقت صفویه]] بود. او به خون‌خواهی پدرش قیام کرد و آغازگر قیام صفویان بود که بعدا به واسطهبعداً برادر کوچکش [[شاه اسماعیل یکم]] امپراتوری صفوی بنیانرا گذاریبنیان‌گذاری شدکرد.

سلطان علی، فرزند ارشد [[شیخ حیدر (صفویه)|شیخ حیدر]] و همسرش [[حلیمه بیگم|عالم شاه بیگم]]، نوهنوۀ [[اوزون حسن]] و [[دسپینا خاتون]] بود. او دو برادر به نام‌های [[شاه اسماعیل یکم|اسماعیل]] و ابراهیم داشت.

علی میرزا بعد از مرگ پدرش رهبری طریقت صفویان را بر عهده گرفت و لقب سلطان را بر خود برگزید و اولین کسی بود که از خاندان صفویان لقب پادشاه (سلطان) را قبول کرد. او توسط بزرگان طریقت صفوی او را تحریک شدکردند تا انتقام پدرش را از خاندان [[آق‌قویونلو]] بگیرد به همین دلیلعلّت [[سلطان یعقوب]] دستور داد سلطان علی را همراه با مادر و برادرانش به فارس بردهببرند و زندانی کنند. او به مدت چهار سال زندانی بود. تا اینکه در سال ۱۵۹۳ توسط۱۵۹۳، [[سلطان رستم]] او را آزاد شدکرد تا به او در شورش علیه [[ابن یعقوب بایسنقر|بایسنقر میرزا]] کمک کند پس از آن که رستم در جنگ پیروز شد علی میرزا را تهدیدی برای حکومت خود دید به همین دلیلعلّت دستور داد او و برادر هایشبرادرهایش را دستگیر کنند اما سلطان علی از لشکر رستم فرار کرد و به [[اردبیل]] رفت. سلطان رستم دستور تعقیب آن‌‌ها را صادر کرد. علی میرزا برادرش اسماعیل را جانشین خود معرفی کرد و او را به [[اردبیل]] فرستاد. در نهایت سلطان علی و نیروهایش در [[شام‌اسبی]] با لشکر سلطان رستم رو به رو شدند و در نبردی که بین آن‌ها ایجاد شد سلطان علی کشته شد.

جسد سلطان علی به فرمان [[عالم‌شاه بیگم]] به [[اردبیل]] برده شد. او را در مقبره پدرش دفن کردند. برادر وی [[شاه اسماعیل یکم|شاه اسماعیل]] در سال ۱۵۰۱ با شکست آخرین سلطان [[آق‌قویونلو]]، [[امپراتوری صفویه]] را تشکیل داد.<ref><div> [https://books.google.com/books?id=RpiywbMvG5gC&pg=RA1-PA158&dq=safavi+haydar&lr=&as_brr=3#v=onepage&q=safavi%20haydar&f=false ایرانیان، توسط ژن رالف گارتوایت، ص 158۱۵۸] </div></ref><ref><div> [https://books.google.com/books?id=AzqbYf9Q_2UC&pg=PA84&dq=safavi+haydar&lr=&as_brr=3#v=onepage&q=&f=false تاریخ ایران، توسط الونت ل. دانیل ص 84۸۴] </div></ref>