موسیقی باروک: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ویکیسازی رباتیک (درخواست کاربر:Gharouni)(۷.۶) >موسیقی سنتی ایرانی |
جز ویرایش بهوسیلهٔ ابرابزار: |
||
خط ۱۵:
== ویژگیهای موسیقی باروک ==
=== یگانگی حالت ===
یک قطعهٔ [[باروک]]، اغلب فقط بیانگر یک حالت است - قطعهای که شاد آغاز میشود، تا پایان شاد میماند. آهنگسازان برای تجسم نمودهای احساس، زبانی موسیقایی
=== ریتم ===
خط ۲۱:
=== ملودی ===
[[ملودی]] باروک نیز حسی از پیوستگی و یکنواختی
=== دینامیک پلهای ===
موسیقی باروک، همگام با پیوستگی ریتم و ملودی از پیوستگی دینامیک ([[نوانس]]) نیز برخوردار است. به بیان دیگر، حجم صوتی برای مدتای ثابت نگه داشته میشود. تغییر دینامیک، ناگهانی و چنان است که گویی دینامیک از سطحی به سطح دیگر منتقل شده باشد. این تغییر و تبدیل میان قوی و ضعیف، دینامیک پلهای نامیده شدهاست. دگرگونی تدریجی دینامیک که با [[کرشندو]] و [[دکرشندو]] پدید میآید از ویژهگیهای شاخص موسیقی باروک نیست. با این همه بیتردید اجراکنندگان این موسیقی برای دستیابی به مقصودهای بیانی، دگرگونیهای ظریف و ماهرانهای را در دینامیک
[[سازهای شستیدار]] مهم در دورهٔ باروک، [[ارگ (ساز)|ارگ]] و [[هارپسیکورد|کلاوسن]] (هارپسیکورد) بودند که هردو با دینامیک یکنواخت موسیقی آن دوره همخوانی داشتند. نوازندهٔ ارگ و کلاوسن نمیتوانست مانند پیانیست امروزی با تغییر فشار انگشت بر شستیها، کرشندو و دکرشندو
=== بافت موسیقی ===
خط ۳۲:
=== آکوردها و باسو کنتینوئو ===
[[آکورد
تأکید نو بر آکوردها و خط باس به پیدایش برجستهترین ویژگی موسیقی باروک انجامید و آن نوعی همراهی است که باسو کنتینوئو یا باس شمارهگذاری شده نامیده میشود. این بخش همراهیکننده، از یک خط ملودیک باس که عددها (یا نشانههایی) در زیر هر نت آن نوشته شده بود تشکیل مییافت، و آن عددها تعیینکنندهٔ آکوردی بودند که میبایست بر مبنای آن نت ساخته و نواخته شود. کنتینوئو- اختصار باسوکنتینوئو- بهطور معمول دستکم با دو ساز نواخته میشد: یک ساز شستیدار مانند ارگ یا کلاوسن به همراهی یک ساز ملودیک بم، مانند [[ویولنسل|ویولنسل]] یا [[فاگوت|باسون]]. نوازندهٔ ارگ یا کلاوسن، خط ملودیک باس را که به وسیلهٔ ویولنسل یا باسون نیز اجرا میشد با دست چپ مینواخت. این نوازنده با دست راست، به پیروی از آنچه عددهای نوشتهشده به آن اشاره داشتند، آکوردها یا حتی خطی ملودیک را [[بداههنوازی]] میکرد. این عددها، فقط مشخصکنندهٔ یک آکورد مبنا بودند و شیوهٔ دقیق نواختن را مشخص نمیکردند. به این ترتیب، نوازنده در اجرا از آزادی بسیار برخوردار بود.
|