نثر فارسی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''نثر نثر فارسی ''' یا همان چانه پارسی از گذشته برای انگیزه هایی همچون پند و اندرز و نیکخویی و بویژه در گستره ی دانش، دین و کارهای کشورداری به کار می‌رفته‌است. در همه این بخشها زبان پارسی با زبان عربی در کشاکش و هماوردی بود. در خداشناسی ، دانشهای دیگر، و ادبیات نوشتارهای پارسی بیشتر نسخه‌های توده گرایانه شدهٔ نوشتارهای پیچیده‌تر به عربی بودند ولی این از این روی نیست که همیشه کمتر مردمان به انها گرایش داشته باشند. کیمیای سعادت کار محمد غزالی، نمونه یکی از آن کارها است: نسخه چکیدهٔ احیاء علوم الدین، کار خود گرداورنده به عربی در خداشناسی اسلامی است. چندی دیرتر در سده ی هفدهم، محمدباقر مجلسی گروهی از کتاب‌هایی به پارسی در زمینه باورهای توده گرایانه شیعیان ایرانی نوشت. این کتاب‌ها هم برابر با کارهای عربی او نگاشته شده بودند.