سروشیار: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: استفادهٔ زیاد از تگ یا الگوی سرخط ویرایشگر دیداری: به ویرایشگر منبع تغییر داده شده |
||
خط ۹۳:
۲. «میرزا حسن خان جابری انصاری». دانشنامه تخت فولاد.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=حاج ميرزا حسن خان جابري انصاري|نشانی=https://isfahan.ir/ShowPage.aspx?Page_=dorsaetoolsfame&lang=1&sub=48&PageID=639&PageIDF=0&tempname=ISFInternal|وبگاه=isfahan.ir|بازبینی=2020-02-02}}</ref>{{سرخط}}
۳. «ملاحسن نائینی». دانشنامه تخت فولاد.<ref name="ToolAutoGenRef1"/>{{سرخط}}
= اشعار =
جمشید مظاهری هیچ گاه اقدام به انتشار اشعار نکرد و اشعار اندکی از وی در دست برخی مصاحبان و علاقمندانش است. به عنوان نمونه:{{سرخط}}از عشق تو ای لیلی لولی وش مست{{سرخط}}زان پای نهادم به سر هر چه که هست{{سرخط}}تا خلق نگویند که مجنونی بود{{سرخط}}آیند و ببینند که مجنونی هست{{سرخط}}{{سرخط}}دوشینه آمد محتسب مست{{سرخط}}در بزم رندان بی محبا{{سرخط}}زد عربده پس ریخت بر خاک{{سرخط}}باده ی چنان چون آفتابا{{سرخط}}پیر مغان گریان همی گفت{{سرخط}}یا لیتنی کنت ترابا{{سرخط}}
= درباره کتاب تاریخ اصفهان =
در سال ۱۳۵۸، اولین تصحیح استاد جمشید مظاهری از کتاب «تاریخ اصفهان» جابری انصاری انتشار یافت. این چاپ تعلیقات کمی داشت و استاد بیست سال دیگر تحقیق کرد تا در سال ۱۳۷۸، این کتاب را بار دیگر با تعلیقات عمیق و ارزشمندی به چاپ رسانید. این چاپ حدود ۶۰۰ صفحه است. باید گفت تعلیقات استاد، گران‌قدرتر از متن کتاب است. وی با مراجعه به صدها کتاب مختلف، این حواشی ارزشمند را نوشت و در واقع، کتاب را احیا کرد. استاد مظاهری در مقدمه کتاب مذکور چنین آورده‌است: «آنان که به «تاریخ اصفهان و ری و همه جهان» درنگریسته‌اند می‌دانند که آن مجموع نفیس، کتابی چندان بسامان نیست. نه مطالب نظم و نسقی استوار دارد و نه اسلوب انشای مؤلف طرزی تندرست و بهنجار است. بگذریم از اینکه صحت بعض منقولات وی در محل تأمل است. باری، نویسنده این سطور را که دیری است تا بر مطالعه آثار انصاری مواظبت دارد، دریغ آمد این گنج شایگان که خاک انبار تشویش و تعقید است، همچنان از نظر پژوهندگان پنهان ماند؛ پس فایده‌جویی را صلاح آن دید که در مطالب جای‌جای ترتیبی و نظمی تازه دهد تا بعض حرف‌ها که رشته سخن را می‌گسلد به فراویز کتاب یا جای فراخور خویش نقل گردد؛ نیز آنچه را خطا و ناتمام می‌دانست سعی نمود تا با استعانت از کتب دیگر به اصلاح گراید و تمام شود» <ref name="opac.nlai.ir"/>{{سخ}}
| |||