کی‌خسرو: تفاوت میان نسخه‌ها

'''کیخسرو''' در اساطیر و حماسه‌های ایرانی و [[شاهنامه|شاهنامهٔ فردوسی]]، فرزند [[سیاوش پسر کاووس|سیاوش]] و فرنگیس<ref>[[فریگیس|Farangis]]</ref> و نوادهٔ [[کاووس پسر کیقباد|کیکاووس]] و [[افراسیاب]] است. واژه کیخسرو به معنی شاه نیک‌نام است. کیخسرو در دیانت و شهامت، سرآمد شاهان کیانی و نسبت به کیکاووس خوش‌نام‌تر است. زیرا کیکاووس در شاهنامه اعمالی موذیانه انجام می‌دهد<ref>از قبیل ندادن نوش‌دارو به رستم برای بهبودی [[سهراب]]</ref> اما کیخسرو به عنوان پادشاهی عادل و شجاع باقی می‌ماند. در [[شاهنامه]] و متون [[پهلوی (زبان)|پهلوی]] کیخسرو نمادی از یک شاهنشاه آرمانی است. به عقیده برخی کیخسرو همان [[کوروش|کوروش کبیر]] است .

بر اساس اشعار [[شاهنامه]] او پس از سپردن پادشاهی و وداع با یاران و بزرگان سپاه، خود تن در آب روشن شستشو داد و بر فراز کوهی، در سپیده دم و با طلوع خورشید ناپدید شد. باور عمومی بر این است که آن کوه [[دنا]] است، چون طبق نام گذاری هایگذاری‌های شهری که پای کوه دناست به نام [[سی سخت]] (30۳۰ تا از پهلوانان سپاه کیخسرو) و گردنه بیژن به افتخار فرمانده نامدار سپاه کیخسرو به نام [[بیژن]] و نام گذاری هایگذاری‌های مسیری که کیخسرو و سپاهیانش طی نموده اندنموده‌اند تا به این شهر رسیده اندرسیده‌اند.

'''['''کیخسرو هشتمین شهریار از سلسله‌ی کیانیان Keyxoro ، این شهریار فرهمند که به مدد خُرّه ی کیانی‌اش ، توانست چونان شعله‌ای فروزان نور اسپهبدی محبوس در کالبد میرنده ای را که همان غلاف ادیم ما باشد رها کند . پهلوانان همراه مشاهده می‌کنند که شاه ناگهان ناپدید می‌شود.<ref>رضی، هاشم، حكمتحکمت خسروانی ،''سيرسیر تطبيقیتطبیقی فلسفه و حكمتحکمت و عرفان در ايرانایران باستان از زرتشت تا سهروردی و استمرار آن تا امروز'' - تهران : انتشارات بهجت 1379- صفحات 428 و 429 و 425</ref>.دون خوان ماتوس don Juan Matus : حالت ابر آگاهی نه‌تنها به عنوان تابشی که به اعماق شکل تخم‌مرغی انسان می‌رود ، بلکه   درخششی شدید بر سطح پیله « دیده » می‌شود . با وجود این در مقایسه با تابشی که در اثر آگاهی کامل ایجاد می‌گردد و همچون فوران نور سفید رنگی در تمام تخم‌مرغ درخشان دیده می‌شود، هیچ است . فوران نوری عظیم که تمام پوسته را فرامی‌گیرد و فیوضات درونی خود را آن‌چنان می‌گستراند که تصویر ناپذیر است . بینندگانی که با تعمق به آگاهی کامل دست می‌یابند منظره‌ای دیدنی دارند . این زمانی است که در درون خویش می‌سوزند . آتش درون آن‌ها را می‌سوزاند . بدین‌سان با آگاهی کامل با فیوضات آزاد می‌آمیزند و در ابدیت شناور می‌شوند.<ref>كاستاندا،کاستاندا، کارلوس، ''آتش درون''،ترجمه مهران كندریکندری – مسعود كاظمیکاظمی ، تهران: فردوس،1371، صفحه 120.</ref>''']'''