ته‌دیگ: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵:
«قسمتی از پلو یا چلو که در ته دیگ رنگ سرخ گیرد و برنج‌ها بهم پیوسته می‌گردد. قسمت زیرین پلو و چلو که سرخ و سخت شده باشد. اگر ته دیگ حاوی مواد دیگری به جز برنج باشد به آن [[ته چین]] گفته می‌شود.»
{{پایان گفتاورد بزرگ}}
 
ته‌دیگ را در بشقاب جداگاه سر سفره می‌آورند؛ ته‌دیگی که درسته از دیگ درآمده باشد-مانند ته‌دیگ پلوپز برقی- را «ته‌دیگ قلفتی» می‌نامند. <ref>https://www.tasnimnews.com/fa/news/1397/04/03/1759266/%D8%B5%D8%A7%D8%AF%D8%B1%D8%A7%D8%AA-%D8%AA%D9%87-%D8%AF%DB%8C%DA%AF-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C</ref>
 
== تاریخچه ==
دو روایت مختلف برای تولد ته‌دیگ و سپس ورود آن به سفره ايراني‌ها وجود دارد. اولي به دوره قاجار و زمان سلطنت ناصرالدین شاه يا مظفرالدین شاه قاجار بازمي‌گردد. بنابر اين روايت، خدمه‌هايي كه در مطبخ‌ شاه كار مي‌كردند، با باقی مانده غذا، شکم‌شان را سیر می‌کردند. و روزی نوکرها بر سر ته دیگ غذا دعوا می‌كنند. وقتي ماجرا را از سرآشپز جویا می‌شوند، ماجرای ته دیگ به گوش شاه می‌رسد و او دستور می‌دهد كه کمی از ته ديگ را برايش ببرند. شاه که از خوردن ته دیگ مسرور می‌شود، دستور می‌دهد پس از آن، ابتدا ته دیگ را به عنوان پیش غذا برای او ببرند و بعد، غذاي اصلي را.
حكايت دوم اما به هيچ دوره تاريخي‌اي اشاره نمي‌كند و بيشتر رنگ افسانه دارد. بنابر اين حكايت، حواس یکی از طباخان درباری، هنگام پختن چلو مرغ پرت می‌شود و چلو شفته شده و ته دیگ می‌بندد. طباخ از ترس جانش از زعفران کمک می‌گیرد و مرغ غذا را همراه با ماست و تخم مرغ به چلوی ته گرفته، اضافه می‌کند. به این ترتیب نه تنها جان طباخ در امان می‌ماند که اولین ته چین زعفرانی متولد می‌شود.
 
 
 
== انواع ==