ته‌دیگ: تفاوت میان نسخه‌ها

دو روایت مختلف برای تولد ته‌دیگ و سپس ورود آن به [[سفره]] ایرانی‌ها وجود دارد. اولی به [[دوره قاجار]] و زمان سلطنت [[ناصرالدین شاه]] یا [[مظفرالدین شاه]] قاجار بازمی‌گردد. بنابر این روایت، خدمه‌هایی که در مطبخ شاه کار می‌کردند، با باقی مانده غذا، شکم‌شان را سیر می‌کردند. و روزی نوکرها بر سر ته دیگ غذا دعوا می‌کنند. وقتی ماجرا را از سرآشپز جویا می‌شوند، ماجرای ته دیگ به گوش شاه می‌رسد و او دستور می‌دهد که کمی از ته دیگ را برایش ببرند. شاه که از خوردن ته دیگ مسرور می‌شود، دستور می‌دهد پس از آن، ابتدا ته دیگ را به عنوان [[پیش غذا]] برای او ببرند و بعد، غذای اصلی را.

حکایت دوم اما به هیچ دوره تاریخی‌ای اشاره نمی‌کند و بیشتر رنگ افسانه دارد. بنابر این حکایت، حواس یکی از طباخان درباری، هنگام پختن چلو مرغ پرت می‌شود و چلو شفته شده و ته دیگ می‌بندد. طباخ از ترس جانش از [[زعفران]] کمک می‌گیرد و مرغ غذا را همراه با ماست و تخم مرغ به چلوی ته گرفته، اضافه می‌کند. به این ترتیب نه تنها جان طباخ در امان می‌ماند که اولین ته چین زعفرانی متولد می‌شود.<ref name=":0" />