گئورگی ژوکوف: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات: تغییر ردهٔ تغییرمسیرداده‌شدهٔ ضد فاشیسم‌ها به ضد فاشیست‌ها |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: متن دارای ویکی‌متن نامتناظر ویرایشگر دیداری |
||
خط ۱:
{{جعبه اطلاعات افراد نظامی
|نام فرد = گئورگی ژوکوف
|تصویر =
|توضیح تصویر =در سال ۱۹۴۴
|محل تولد = [[استرلکوفکا]]، [[کالوگا]]،{{سخ}}[[پرونده:Flag of Russia.svg|22px]] [[امپراتوری روسیه]]
|تاریخ تولد = {{تولد|۱۸۹۶|۱۲|۱}}
خط ۲۱:
|کارهای دیگر =
|تخصصهای دیگر = وزیر دفاع اتحاد جماهیر شوروی{{سخ}}نظریه پرداز نظامی
|امضاء=Signature of Georgy Zhukov.svg}}
'''گِئورگی کُنستانتینوویچ ژوکوف''' (ژوکف){{به روسی|Георгий Константинович Жуков}} (زادهٔ [[۱ دسامبر]] [[۱۸۹۶ (میلادی)|۱۸۹۶]] – درگذشتهٔ [[۱۸ ژوئن]] [[۱۹۷۴ (میلادی)|۱۹۷۴]])، معروف به «مارشال ژوکوف»، فرمانده نظامی و سیاست‌مدار [[اتحاد جماهیر شوروی]] بود. بسیاری او را موفق‌ترین فرمانده زمینیِ [[جنگ جهانی دوم]] می‌دانند. شهر [[برلین]] به دست او گشوده شد. نیروهای او نخست [[رایشتاگ]] را به‌دست آوردند و شکست [[آلمان نازی]] را اعلام کردند. پس از آن، ژوکوف به‌عنوان [[ژنرال]] پیروز در شهر [[مسکو]] رژه پیروزی رفت.
خط ۴۰:
ژوکف در سال ۱۹۴۴ فرماندهی عملیات بزرگ باگریشن را برعهده گرفت که نتیجه آن آزادسازی بلاروس و شرق لهستان از اشغال آلمان نازی بود. در سال ۱۹۴۵ او ارتش سرخ شوروی را در [[نبرد برلین|فتح برلین]] پایتخت آلمان فرماندهی نمود و در جلسه امضاء پیمان تسلیم و پایان جنگ به نمایندگی از شوروی حضور داشت.
[[پرونده:Allies at the Brandenburg Gate, 1945.jpg|بندانگشتی|وی پس از فتح [[برلین]] از [[دروازه براندنبورگ]] عبور کرد ۱۹۴۵]]
<br />
[[پرونده:Парад Победы на Красной площади 24 июня 1945 г. (23).jpg|بندانگشتی|همراه با [[ژوزف استالین]] و [[سیمیون بودیونی]] در هنگام رژه پیروزی ارتش سرخ ۱۹۴۵]]
پس از پایان جنگ او فرماندهی ارتش سرخ در اروپای اشغالی را بر عهده داشت ولی مغضوب استالین گردید و به فرماندهی یک بخش کوچک گمارده شد. با مرگ استالین او ریاست دادگاه [[لاورنتی بریا|بریا]] رئیس پلیس مخفی استالین را برعهده گرفت و بریا در این دادگاه به مرگ محکوم گردید. در دوره [[نیکیتا خروشچف|خروشچف]] او فرماندهی عملیات حمله به پراگ که در جریان آن شورش مردم مجارستان ضد رژیم کمونیستی توسط ارتش سرخ با بیرحمی سرکوب گردید و با نام [[بهار پراگ]] موسوم شد را برعهده داشت.
سطر ۴۶ ⟵ ۴۹:
از ژوکوف دو دختر به جای مانده‌است.
[[پرونده:Георгий Константинович Жуков в военной форме.jpg|بندانگشتی|در سال ۱۹۶۰]]
<br />
== منابع ==
| |||