'''فردریش وولروهلر'''، در [[۳۱ ژوئیه]] سال [[۱۸۰۰ (میلادی)|۱۸۰۰]] در دهکده اِشِرسهایم[[اشرسهایم]] نزدیک [[فرانکفورت]] آلمان چشم به جهاندنیا گشودآمد. پدرش مردی تحصیلکرده و با قدرت بود، و خیلی زود فریدریش را به کسب علم و دانش واداشت. فردریش زیر نظر پدر قدرتمندشپدرش به تحصیل پرداخت و به [[معدن‌شناسی]] و [[شیمی]] علاقه‌مند شد. به علت آزادی کاملی که پدرش به او داده بود می‌توانست کارهای خود را در یک آزمایشگاه شخصی که فراهم آورده بود دنبال کند.
وهلر جوانی ماجراجو و کنجکاو بود، از این رو به کارهای خطرناکی در آزمایشگاه دست می‌زد. حتی یکبار بر اثر بی احتیاطی، جوانی را به کشتن داد. وهلر در ۲۰ سالگی وارد [[دانشگاه ماربورگ]] شد. هدفش از ورود به دانشگاه، تحصیل علم [[پزشکی]] بود. او اتاقش را به یک آزمایشگاه پژوهشی تبدیل کرده بود و این کار زیاد مورد رضایت مقامات دانشگاه نبود. حتی استادش نیز او را به خاطر این کار چند بار مواخذه کرد. وهلر که چنین دید تصمیم گرفت آزمایشها و تحقیقاتش را در جای دیگری دنبال کند. [[دانشگاه هایدلبرگ]]، اخیراً رشته پزشکی دایر کرده بود و استادی شیمی آنجا را شیمیدان آلمانی [[لئوپولد گملین]] بر عهده داشت. وهلر به این دانشگاه آمد و از آنجا در رشته پزشکی دانش‌آموخته شد. اما پروفسور گملین به او پیشنهاد کرد که به جای حرفه پزشکی علم شیمی را دنبال کند. وهلر پند او را شنید وسپس به [[استکهلم]] رفت و زیر نظر شیمیدان نامدار سوئدی، [[یونس یاکوب برزلیوس|برزلیوسبرسلیوس]] به پژوهش در علم شیمی پرداخت.
زمانی که در [[سوئد]] کار می‌کرد، به آزمایش‌های موفقیت آمیزی دست زد. او ترکیبی از [[ازتنیتروژن]]، [[کربن]]، [[اکسیژن]] و [[نقره]] تهیه کرد و نام آن را [[سیانید نقره]] گذارد. این کشف جالب، توجه دانشمندان را به خود جلب کرد. شیمیدان آلمانی [[یوستوس لیبیگفون لیبیش]] نیز که در [[پاریس]] روی [[مواد محترقهمنفجره]] کار می‌کرد، ماده‌ای نظیر ماده اکتشافی وهلر ساخته بود. ظاهراً، مقدار عناصر [[ازت]]،نیتروژن، [[کربن]]،کربن، [[اکسیژن]] و [[نقره]] در این ترکیب جدید و ترکیبی که وهلر ساخته بود با هم فرقی نداشت ولی طرز عمل دو ماده متفاوت بود. این کشف شیمیدانانشیمیدان ها را به فکر انداخت تا بررسی دقیق‌تری در این مورد انجام دهند. آن‌ها همیشه برای بیان ترکیب شیمیایی از [[فرمول شیمیایی|فرمول]] استفاده می‌کردند، اما کشف اخیر به کلی نظریه‌های پیشین را برهم زد و ثابت کرد که فقط فرمول برای این کار کافی نیست. [[وهلر]] و [[برزلیوس]]،برسلیوس، که اهمیت مسئله را فهمیده بودند نام این ویژگی شیمیایی را [[ایزومر]] (هم‌پار) نهادند.به هم‌پار بهمعنای ترکیب‌هایی گفته می‌شود که از لحاظ کمیتتعداد عناصر شیمیایی یک‌سانندیکسان هستند اما ترتیب قرار گرفتن اتمهایآن‌ها مولکول‌هایدر آن‌هامولکول متفاوت است. این کشف سبب شد که هر دو شیمیدان جوان، لیبیگ ۲۱ ساله و وهلر ۲۳ ساله با هم دوست شوند.
در آن زمان شیمی‌دانان تلاش می‌کردند که نظریه‌ی حیات گرایی([[زیستگرایی]]) -باوری که بیان می‌کرد زندگی در اثر نیرویی ماورای قوانین فیزیکی و شیمیایی شکل می‌گیرد- را رد کنند، در سال ۱۸۲۸، فردریش وولروهلر که همراه برزلیوسبرسلیوس بود، تلاش کرد تا نمکی غیرآلی به نام [[سیانید آمونیوم سیانات]] را از راه ترکیب کردن محلول [[یون]] [[آمونیوم]] و [[یون [[سیانات]] به دست آورد. "هنگامی که وولروهلر نتیجه‌ی آزمایش را دید حیرت زده شد" زیرا به جای فراورده‌ی پیش بینی شده توانسته بود اوره بسازد؛ ماده‌ای کهاوره در [[ادرار]] جانوران یافت می‌شود! و نوعی [[ترکیب آلی]] است که وهلر توانسته بود با [[مواد معدنی]] بسازد، سپس وی با نوشتن این مطلب که ''«باید به شما بگویم که بدون نیاز به جانور یا کلیه‌ی آن توانستم اوره بسازم»'' نظریه‌ی حیات گرایی را به چالش کشید. به هر روی،اما چون یکی از اجزای به کار رفته برای ساخت اوره یعنی سیانات را از خون جانور گرفته بود، نتوانست حیات‌گراها را متقاعد سازد. بالاخره چند سال بعد [[هرمنهرمان کُلبکپ]] شاگرد وولروهلر توانست [[استیک اسید]] را که یک ترکیب آلی است از موادی غیرآلی که مستقیماً از ترکیب کردن عناصر به دست می‌آید، بسازد.▼
همچنین در آن زمان شیمی‌دانان تلاش می‌کردند که نظریه‌ی حیات گرایی([[زیستگرایی]]) - باوری که بیان می‌کرد زندگی در اثر نیرویی ماورای قوانین فیزیکی و شیمیایی شکل می‌گیرد - را رد کنند که در این میان فردریش وولر بدون این که خود بخواهد درخشید!
▲سال ۱۸۲۸، فردریش وولر که همراه برزلیوس بود، تلاش کرد تا نمکی غیرآلی به نام [[آمونیوم سیانات]] را از راه ترکیب کردن محلول [[یون آمونیوم]] و [[یون سیانات]] به دست آورد. هنگامی که وولر نتیجه‌ی آزمایش را دید حیرت زده شد زیرا به جای فراورده‌ی پیش بینی شده توانسته بود اوره بسازد؛ ماده‌ای که در ادرار جانوران یافت می‌شود! سپس وی با نوشتن این مطلب که «باید به شما بگویم که بدون نیاز به جانور یا کلیه‌ی آن توانستم اوره بسازم» نظریه‌ی حیات گرایی را به چالش کشید. به هر روی، چون یکی از اجزای به کار رفته برای ساخت اوره یعنی سیانات را از خون جانور گرفته بود، نتوانست حیات‌گراها را متقاعد سازد. بالاخره چند سال بعد [[هرمن کُلب]] شاگرد وولر توانست [[استیک اسید]] را که یک ترکیب آلی است از موادی غیرآلی که مستقیماً از ترکیب کردن عناصر به دست می‌آید، بسازد.
[[پرونده:DBP 1982 1148 Friedrich Wöhler.jpg|thumb]]
وهلر پس از بازگشت از سوئد به [[برلین]] رفت و در یک مدرسه بازرگانی معلم شد. در آزمایشگاه مدرسه بار دیگر روی خاصیت سیانیدها مطالعه کرد و موفق به تهیه [[سیانید]] شد.
وهلر در سال ۱۸۲۷ برای نخستین بار عنصر [[آلومینیوم]] را در آزمایشگاه تهیه کرد. او همچنین عناصری مثل [[بریلیوم]]، [[ترمیوم]] و [[وانادیوم]] را کشف کرد.▼
▲وهلر در سال ۱۸۲۷ برای نخستین بار عنصر [[آلومینیوم]] را در آزمایشگاه تهیه کرد. او همچنین عناصری مثل [[بریلیوم]]، [[ترمیوم]] و [[وانادیوم]] را کشف کرد.
