ششدانگ (موسیقی): تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جابه‌جا شده برچسب: تغییر هدف تغییرمسیر |
تغییرمسیر به گستره صوتی وکال#ششدانگ حذف شد برچسب: تغییرمسیر حذف شد |
||
خط ۱:
در [[موسیقی سنتی ایرانی|موسیقی ایرانی]] از اصطلاح '''ششدانگ''' برای توصیف خواننده‌ای که توانایی بالایی دارد استفاده می‌شود.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده = |نشانی = https://www.vajehyab.com/amid/شش+دانگ |عنوان = شش دانگ | اثر = [[فرهنگ عمید]]| ناشر = واژه‌یاب |تاریخ = |تاریخ بازدید = ۱ ژانویهٔ ۲۰۱۷}}</ref> بر اساس تعریف بالا، یک خواننده می‌تواند صدای ششدانگ داشته باشد اگر [[گستره صوتی وکال|گسترهٔ صوتی]] او دست کم دو و نیم [[اکتاو]] باشد.
از آنجا که بیشتر سازهای موسیقی ایرانی گسترهٔ صوتی برابر یا کمتر از ششدانگ دارند،{{مدرک}} اصطلاح ششدانگ در مثل برای توصیف «تمام یک چیز» هم به کار می‌رود.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده = |نشانی = https://www.vajehyab.com/moein/شش+دانگ |عنوان = شش دانگ | اثر = [[فرهنگ معین]] | ناشر = واژه‌یاب|تاریخ = |تاریخ بازدید = ۱ ژانویهٔ ۲۰۱۷}}</ref><ref>{{یادکرد وب|نویسنده = |نشانی = https://www.vajehyab.com/dehkhoda/ششدانگ |عنوان = ششدانگ | اثر = [[لغتنامه دهخدا]] | ناشر = واژه‌یاب|تاریخ = |تاریخ بازدید = ۱ ژانویهٔ ۲۰۱۷}}</ref>
با این حال برخی معتقدند که ششدانگ، به گسترهٔ صوتی اشاره ندارد بلکه به زیرایی صوت خواننده مرتبط است. برای نمونه، [[داریوش صفوت]] می‌نویسد که تقسیم‌بندی صدای خوانندگان در قدیم به این صورت بوده که «دودانگ» به ناحیهٔ صوتی بم، «چهاردانگ» به ناحیهٔ صوتی متوسط و «ششدانگ» به ناحیهٔ صوتی زیر اشاره می‌کرده‌است. و برای نمونه، از [[عبدالله دوامی]] نام می‌برد که خواننده‌ای با صدای بم بود و به «عبدالله دودانگ» معروف بود.<ref>{{پک|صفوت|کارن|۱۳۹۱|ک=موسیقی ملی ایران|ص=۱۹۳}}</ref>
== پانویس ==
{{پانویس|۲}}
== منابع ==
* {{یادکرد کتاب | نام خانوادگی۱ = صفوت | نام۱ = داریوش | پیوند نویسنده۱ = داریوش صفوت | نام خانوادگی۲ = کارن | نام۲ = نلی | مترجم = سوسن سلیم‌زاده | عنوان = موسیقی ملی ایران | ناشر = ارس | سال = ۱۳۹۱ | مکان = تهران | شابک = 978-600-5630-37-4}}
[[رده:خوانندگی]]
[[رده:گستره‌های صدا]]
[[رده:موسیقی سنتی ایرانی]]
| |||