ترکیب یونی: تفاوت میان نسخه‌ها
| [نسخهٔ بررسی‌نشده] | [نسخهٔ بررسی‌نشده] |
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
قلی زادگان (بحث | مشارکتها) |
قلی زادگان (بحث | مشارکتها) ←به عنوان ماده رنگزا: اصلاح ارقام، اصلاح فاصلهٔ مجازی |
||
خط ۲۵۴:
رنگ و جلوه بصیری یک از ویژگی‌های منحصر به فرد ترکیبات معدنی از جمله ترکیبات یونی است که از دیرباز توسط بشر شناخته شده‌است. این ویژگی می‌تواند به دلیل وجود یک یون رنگزا، یا وجود ناخالصی در ماده و یا وجود نوعی نقص ساختاری در ساختار بلوری مانده باشد. این عوامل باعث می‌شود تا [[الکترون|الکترون‌ها]] از سطحی از انرژی به سطحی دیگر منتقل شوند که این فرآیند با آزاد شدن انرژی به صورت [[موج الکترومغناطیسی]] همراه است و توسط [[چشم انسان]] به رنگ‌های مختلف دیده می‌شود.<ref>{{پک|Yoder|2006|ف=Ionic Compounds: Applications of Chemistry to Mineralogy|ص=135|زبان=en}}</ref>
بر اساس برخی شواهد استفاده از اکسیدهای رنگی آهن به تمدن‌های اولیه بشری بازمی‌گردد.(۲) امروزه در صنعت [[رنگرزی]] و رنگ سازی از مواد رنگزای مختلفی استفاده می‌شود که برخی از آن‌ها ساختار آلی داشته و برخی نیز منشا معدنی دارند. برخی از این مواد رنگزای یونی که بر اساس رنگ دسته بندی می‌شوند عبارت اند از:<ref>{{پک|شارپ|۱۳۹۴|ک=فرهنگ شیمی|ص=۶۰۳}}</ref>
*سفید: [[تیتانیوم دی‌اکسید]]، [[سرب کربنات]]، [[سرب(II) سولفات]]، [[روی اکسید]]، [[روی سولفید]]
*طیف سرخ تا سرخ قهوه‌ای: [[آهن اکسید]]، [[سرنج]] یا سرب قرمز ، کادمیوم
| |||