تاجیکی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''پارسی تاجیکی''' که از آن با نام '''زبان تاجیکی''' ({{تاجیکی|забони тоҷикӣ)}} یا '''زبان پارسی'''<ref>Perry, J. R. (۲۰۰۵) A Tajik Persian Reference Grammar (Boston: Brill) {{ISBN|90-04-14323-8|en}}</ref> یا '''پارسی فَرارودی'''<ref>علی رواقی، فارسی فرارودی (تاجیکی)، [[نشر هرمس]]، تهران، ۱۳۸۳، شابک: ۹۶۴-۳۶۳-۲۳۷-۷.</ref> نیز یاد می‌شود، به گویشی از [[زبان پارسی]] گفته می‌شود که در [[آسیای میانه]] به ویژهبه‌ویژه در کشورهای [[تاجیکستان]] و [[ازبکستان]] رایج است. مجلس تاجیکستان در سال [[۱۳۷۸ (خورشیدی)]] (۱۹۹۹ میلادی) با حذف واژهواژهٔ فارسی، نام قانونی زبان این کشور را تاجیکی اعلام کرد.<ref>http://www.cimera.org/files/camel/en/27e/MICA27E-Editorial.pdf</ref>

[[وام‌واژه]]‌هایی از زبان [[زبان روسی|روسی]] و [[ازبکی]] وارد زبان تاجیکی شده‌است و افزون بر این در مواردی تاجیکان برای برخی معنی‌ها و مفهوم‌ها، واژگانی را به کاربه‌کار می‌برند که در ایران بسامد کمتری برای آن مفهوم دارند. برای نمونهنمونه، در پارسی تاجیکی به [[خفاش]]، کورشب پرک، به [[فوتبالیست]]، فوتبالباز، به چای سبز، چای کبود، به بالگرد، چرخبال، به فرودگاه، خیزگه (محل برخاستن هواپیما) و به [[کتری]]، چایجوش،چایجوش می‌گویند. با این‌همه، فارسی تاجیکی به سادگیبه‌سادگی برای ایرانیان قابل فهم است.