سگ‌کشی: تفاوت میان نسخه‌ها

 

=== موسیقی ===

 

پس از نمایش ''سگ‌کشی''، موسیقی فیلم واکنش‌هایی برانگیخت. نیما قهرمانی از مجلّهٔ ''[[فیلم (ماهنامه سینمایی)|فیلم]]'' موسیقی را «بد و گوش‌آزار» دانسته و سبب این کیفیت را نه کوتاهیِ آهنگ‌سازان، بلکه اعمال نظر فیلم‌ساز می‌داند و از [[مجید اسلامی]] نقل می‌کند که «انگار موسیقی فیلم را کسی با دهان زده و دیگران سعی کرده‌اند ناشیانه به آن قوام بخشند!»<ref>{{پک/بن|۱۳۹۱|ک=آواهایی در قاب}}</ref> گفتگوی بیضایی با قوکاسیان نیز همین معنی را می‌رساند؛ یعنی فیلم‌ساز زمزمه‌ای روی [[نوار کاست|نوار]] ضبط کرده و به هر دو آهنگ‌سازِ فیلم داده تا از رویش موسیقی فیلم را بسازند.<ref>{{پک|بیضایی|۱۳۸۱|ف= «گفتگو با بهرام بیضایی» از کتاب ''بهرام بیضایی و پدیدهٔ سگ‌کشی''|رف=قوکاسیان|ص=۳۵–۳۶}}</ref> [[عبّاس یاری]] و [[جهانبخش نورایی]] نیز از فیلم‌شناسانی بودند که موسیقی ''سگ‌کشی'' را پسندیدند. نورایی در این باره گفته:<ref>{{پک|نورایی|۱۳۸۰|ف=این خانه مال تو نیست|ص=۷۹}}</ref>{{نقل قول|موسیقی در خیلی از جاها به عنوان یک ضربه و هشدار عمل می‌کند. یه نظرم موسیقی در لحظاتی کار تصویر را می‌کند، یعنی گاهی احساس می‌کنی آنچه را که در موسیقی می‌شنوی در واقع داری می‌بینی. . . . در برخی از صحنه‌ها آوای وهمناک مویه می‌شنویم و در برخی دیگر ضجّه. حتّی گاهی احساس می‌کنیم صدای سگ به گوش می‌رسد. در فیلمبرداری هم همین‌طور. مثلاً در فصل اوّل شبانه، گرچه سبک فیلمبرداری متفاوتی ندارد. چون فیلمبرداری low key از مشخصه‌های فیلم‌های پلیسی و جنایی نوآر (Noir) است. سایه‌های غلیظ و نورهای پراکنده محیطی پرتشویش و پر از سوء ظن و شک پدیدمی‌آورد؛ و در کنار این‌ها حرکت‌های سریع و بریدهٔ دوربین و ضرباهنگ تند و عصبی بازی و دیالوگ قرار دارد.}}