هادریان: تفاوت میان نسخه‌ها

| امضاء =

}}

 

 

 

سال های پایانی زندگانی هادریان با ابتلاء به بیماری دیرپایی سپری گردید. وی به شورش بارکوخبا چونان شکست آرمان [[پان هلنیستی]]{{نشان|صد}}اش نگریست. وی دو سناتور دیگر را به سبب اتهام توطئه شان علیه خود اعدام نمود و همین امر خشم هرچه افزونتر نخبگان را برانگیخت. ازدواج وی با [[ویبیا سابینا]] نامیمون بود و آنان صاحب فرزندی نشدند؛ وی [[آنتونیوس پیوس|آنتونینوس پیوس]] را به فرزندخواندگی انتخاب نمود و در 138 وی را جانشین خود اعلام نمود، آن هم در شرایطی که آنتونینوس پیوسْ هم [[مارکوس آئورلیوس]] و [[لوسیوس وروس]] را به عنوان وارثین خود برگزید. هادریان در همان سال در 138 در [[بای]] وفات یافت و آنتونینوس پیوس با وجود مخالفت سنا وی را تقدیس{{نشان|بیست}} نمود. [[ادوارد گیبون]] وی را در زمرۀ "''پنج امپراتور خوب''"{{نشان|بیست و یک}} جای میدهد، یک "دیکتاتور خیرخواه"؛ مجلس سنای زمان هادریان اما وی را شخصیتی منزوی{{نشان|بیست و دو}} و اقتدارگرا{{نشان|بیست و سه}} یافت. او [دارای شخصیتی] مبهم{{نشان|بیست و چهار}} و متناقض{{نشان|بیست و پنج}}، توصیف شده که میتواند هم دارای سخاوت شخصی فراوان{{نشان|بیست و شش}} و هم سنگدلی مفرط باشد؛ و به واسطۀ کنجکاوی حریصانه{{نشان|بیست و هفت}}، خودپسندی{{نشان|بیست و هشت}}، و جاه طلبی{{نشان|بیست و نه}}به جلو رانده می شد. جذبۀ مدرن نسبت به وی تا حد زیادی به لطف رمان ''[[خاطرات هادریان]]''{{نشان|سی}}(1951) نوشتۀ خانم [[مارگریت یورسنار]] زنده شده اند.

 

== زندگانی اولیه ==

هادریان در 24 ژانویه 76 میلادی احتمالاً در ''[[ایتالیکا]]''(نزدیک [[سویل (شهر)|سویل]] امروزی) در ایالت رومی ''[[هسپانیا بایتیکا]]''{{نشان|دو}} زاده شد؛ البته یک زندگینامه نویس رومی ادعا می کند که وی در [[روم]] زاده شده است.<ref>{{cite book|author1=Mary T. Boatwright|editor1-last=Barrett|editor1-first=Anthony|title=Lives of the Caesars|date=2008|publisher=Wiley-Blackwell|isbn=978-1-4051-2755-4|page=159|chapter=From Domitian to Hadrian}}</ref><ref>Alicia M. Canto, [https://www.academia.edu/1082511/It%C3%A1lica_sedes_natalis_de_Adriano._31_textos_hist%C3%B3ricos_y_argumentos_para_una_secular_pol%C3%A9mica_2004_ Itálica, ''sedes natalis'' de Adriano. 31 textos históricos y argumentos para una secular polémica], ''Athenaeum'' XCII/2, 2004, 367–408.</ref><ref>Ronald Syme, "Hadrian and Italica" (''Journal of Roman Studies'', LIV, 1964; pp.{{nbsp}}142–149) supports the position that Rome was Hadrian's birthplace. Canto argues that among the ancient sources, only the [[Historia Augusta]], ''Vita Hadriani'' 2,4, claims this. 25 other sources, including Hadrian's horoscope, state that he was born in Italica. See Stephan Heiler, "The Emperor Hadrian in the Horoscopes of Antigonus of Nicaea", in Günther Oestmann, H. Darrel Rutkin, Kocku von Stuckrad, eds.,''Horoscopes and Public Spheres: Essays on the History of Astrology'', Walter de Gruyter, 2005, p. 49 {{ISBN|978-3-11-018545-4}}: Cramer, FH., ''Astrology in Roman Law and Politics'', Memoirs of the American Philosophical Society, 37, Philadelphia, 1954 (reprinted 1996), 162–178, footnotes 121b, 122 ''et al.,''[https://books.google.com/books?id=zv0UAAAAIAAJ&pgis=1 Googlebooks preview] O.{{nbsp}}Neugebauer and H.{{nbsp}}B. Van Hoesen, "Greek Horoscopes" ''Memoirs of the American Philosophical Society,'' 48, 76, Philadelphia, 1959, pp. 80–90, 91, and footnote 19, [https://books.google.com/books?id=kEgnLpm06zQC googlebooks preview of 1987 edition]</ref> نام وی را ''پوبلیوس الیوس هادریانوس''{{نشان|صد و یک}} نهادند. پدرش ''پوبلیوس الیوس هادریانوس آفر''{{نشان|سی و یک}} نام داشت؛ سناتوری با درجۀ [[پرایتور]]، که در ایتالیکا زاده و بزرگ شده بود اما به سبب نسل اندر نسل در طول سده ها، نَسَب وی به خانواده ای از هادریا (امروزه با نام [[اتری (ابروتسو)|اتری]])، شهری باستانی در پیچه نوم{{نشان|سه}} بازمی گشت. خانواده پس از تأسیس شهر ایتالیکا توسط ''شیپیونه آفریقایی''{{نشان|سی و سه}} در آنجا سکونت گزیدند. مادر هادریان [[دومیتیا پائولینا]]{{نشان|سی و چهار}} دختر یک خانواده برجستۀ سناتوری [[هیسپانیک]]-رومی اهل گادس{{نشان|سی و پنج}} ([[کادیس]]) بود.<ref name="Royston Lambert-31">Royston Lambert, ''Beloved And God'', pp.{{nbsp}}31–32.</ref> تنها خواهر یا برادرشْ یک خواهر به نام ''الیا دومیتیا پائولینا''{{نشان|سی و شش}} بود که از وی بزرگتر بود. نوۀ خواهرش{{نشان|سی و هفت}} به نام ''گنایوس پدانیوس فوسکوس سالیناتور''{{نشان|سی و هشت}} اهل بارسینو{{نشان|سی و نه}}([[بارسلون]]) بعدها در 118 همکار هادریان به عنوان [[کنسول روم|کنسول]] مشترک{{نشان|چهل}} گردید. به عنوان یک سناتور، پدر هادریان باید بخش زیادی از زندگی اش را در روم می گذراند.<ref>On the numerous senatorial families from Spain residing at Rome and its vicinity around the time of Hadrian's birth see R.&nbsp;Syme, 'Spaniards at Tivoli', in ''Roman Papers IV'' (Oxford, 1988), pp.{{nbsp}}96–114. Hadrian went on to build an Imperial villa at Tivoli (Tibur)</ref> قابل توجه ترین پیوند خانوادگی هادریان با [[تراژان]]_پسرعموی(یا پسر عمه){{نشان|چهار}} پدرش_ بود، کسی که وی نیز صاحب مقام سناتوری بود، و در در ایتالیکا زاده شده و رشد یافته بود. هادریان و تراژان هر دو _به گفتۀ [[اورلیوس ویکتور]]_ "''بیگانه''"{{نشان|چهل و دو}} و" ''مردمانی از خارج"''{{نشان|چهل و سه}}(advenae) بودند.<ref>Alicia M. Canto, "La dinastía Ulpio-Aelia (96–192 d.C.): ni tan Buenos, ni tan Adoptivos ni tan Antoninos". ''Gerión'' (21.1): 263–305. 2003</ref>

 

عدم توفیق در معرفی شخصی به عنوان وارث امپراتور می توانست منجر به کشمکشی افسارگسیخته و مخرب بر سر قدرتْ میان مدعیان تاج و تخت شده و به جنگی داخلی منجر گردد. [اما از سویی] انتصابِ خیلی زودتر از موعد نیز ممکن بود همچون خلع{{نشان|هفتاد و هشت}} [ــِـ امپراتور] نگریسته شود، و شانس هرگونه انتقال نظام مندِ قدرت را کاهش دهد.<ref>Fündling, 384; Strobel, 401.</ref> هنگامی که تراژان بر بستر مرگ افتاد و توسط همسرش پلوتینا پرستاری و توسط فرماندار آتیانوس به شدّت محافظت می شد، می توانست با یک وصیت ساده در بستر مرگ و در برابر گواهانْ قانوناً هادریان را به عنوان وارث معرفی نماید<ref>John Richardson, "The Roman Mind and the power of fiction" IN Lewis Ayres, Ian Gray Kidd, eds. ''The Passionate Intellect: Essays on the Transformation of Classical Traditions : Presented to Professor I.G. Kidd''. New Brunswick: Transaction Books, 1995, {{ISBN|1-56000-210-7}}, p. 128</ref> اما زمانی که بالاخره یک سند انتصاب جانشینی در معرض دید گذاشته شدْ امضای آن نه توسط تراژان بلکه توسط پلوتینا انجام گرفته بود، و تاریخ آن نیز یک روز پس از وفات تراژان زده شده بود.<ref>Elizabeth Speller, p. 25</ref> اینکه هادریان هنوز در [[سوریه (استان روم)|سوریه]] به سر می بُرد نیز خود بر آشفتگی اوضاع می افزود، چراکه قانونِ جانشینی رومْ حضور همزمان طرفین را در مراسم تحلیف الزامی نموده بود. شایعات، تردیدها، و گمانه زنی هایی پیرامون انتصاب و جانشینی هادریان وجود داشتند. حدس زده شده است که مستخدم جوان تراژان به نام فایدیموس{{نشان|هفتاد و نه}}_کسی که خیلی زود پس از تراژان درگذشت_ کشته شده بود (یا خود را کُشت).<ref>Birley, ''Restless Emperor'', p. 80</ref> منابع تاریخی در باب مشروعیت جانشینی هادریان دچار دو-دستگی هستند: [[دیون کاسیوس]] آنرا به مثابۀ جعل و تقلب{{نشان|هشتاد}} می بیند [در حالی که] نگارندۀ [[تاریخ قیصرها|تاریخ آگوستا]] آن را اصیل{{نشان|هشتاد و یک}}.<ref>Stephan Brassloff, "Die Rechtsfrage bei der Adoption Hadrians". ''Hermes'' 49. Bd., H. 4 (Sep. 1914), pp. 590–601</ref>

== امپراتوری (117) ==

 

=== تحکیم قدرت ===

بر طبق آنچه تاریخ آگوستا گفته، هادریان ضمن نامه ای سنا را از بر تخت نشستن خود که از آن چونان "امری از پیش انجام شده"{{نشان|هشتاد و دو}} یاد کردْ آگاه نمود و توضیح داد که "شتاب ناشایست{{نشان|هشتاد و سه}} سربازان در پذیرش وی به عنوان امپراتور ناشی از این باور بوده که اوضاع و شرایط نمی توانست بدون

 

امپراتور جدید وفاداری لژیون ها را با بخشیدن انعام سنتی{{نشان|هشتاد و چهار}}پاسخ گفت و سنا نیز بر تخت نشستن وی را تأیید نمود. کارناوال های گوناگون عمومی از سوی هادریان سازمان داده شدند، و "انتصاب الهی"{{نشان|هشتاد و پنج}} وی توسط خدایان را جشن گرفتند؛ خدایانی که اکنون تراژان نیز جزئی از آنان گشته بود، چرا که هادریان درخواست تقدیس{{نشان|بیست}} وی را داده بود.<ref>Egyptian papyri tell of one such ceremony between 117 and 118; see Michael Peppard, ''The Son of God in the Roman World: Divine Sonship in Its Social and Political Context''. Oxford U. Press, 2011, {{ISBN|978-0-19-975370-3}}, pp. 72f</ref>

هادریان برای مدتی در شرق باقی ماند و شورش یهودیانی{{نشان|هشتاد و شش}} که در دوران حکمرانی تراژان به وقوع پیوسته بود را سرکوب نمود. وی حاکم (استاندار) [[یهودا]] یعنی ژنرال برجسته [[موروها|مورویی]] به نام [[لوسیوس کوئیتوس]] را از سِمت فرماندهی گارد حفاظت شخصی مورویی اش برکنار ساخت؛<ref>Royston Lambert, p. 34</ref><ref>Cizek, Eugen. L'éloge de Caius Avidius Nigrinus chez Tacite et le " complot " des consulaires. In: ''Bulletin de l'Association Guillaume Budé'', no. 3, octobre 1980. pp. 276–294. Retrieved 10 June 2015. Available at [http://www.persee.fr/web/revues/home/prescript/article/bude_0004-5527_1980_num_1_3_1078]</ref> سپس روانۀ سرکوبی اغتشاشات{{نشان|هشتاد و هفت}} در حوضۀ [[دانوب]] گردید. در روم، محافظ{{نشان|هشتاد و هشت}} دیروز هادریان و فرماندار پرایتوری امروزش یعنی ''آتیانوس'' ادعا نمود که توطئه{{نشان|هشتاد و نه}} ای که توسط ''لوسیوس کوئیتوس'' و سه سناتور برجستۀ دیگر شامل ''لوسیوس پوبیلیوس سلسوس''{{نشان|نود}}''، اولوس کُرنلیوس پالما فرونتونیانوس''{{نشان|نود و یک}}، و ''گایوس آویدیوس نیگرینوس''{{نشان|نود و دو}} طراحی شده بود را کشف نموده است.<ref name="Elizabeth Speller">Elizabeth Speller.</ref> هیچگونه محاکمۀ علنی{{نشان|نود و سه}} برای این چهار تن برگزار نگردید_ آنان محاکمۀ غیابی{{نشان|نود و چهار}} گشتند، سپس دستگیر شده و معدوم شدند.<ref name="Elizabeth Speller" /> هادریان ادعا نمود که آتیانوس به ابتکار شخصی خودش عمل نموده است، و با امتیاز سناتوری و درجۀ کنسولی وی را پاداش داد و تا سال 120 به وی حقوق بازنشستگی اعطا نمود.<ref>It is likely that Hadrian found Attianus' ambition suspect. Attianus was likely dead, or executed, by the end of Hadrian's reign; see Françoise Des Boscs-Plateaux, Un parti hispanique à Rome?: ascension des élites hispaniques et pouvoir politique d'Auguste à Hadrien, 27 av. J.-C.-138 ap. J.-C. Madrid: Casa de Velázquez, 2005, {{ISBN|84-95555-80-8}}, p. 611</ref>{{نشان|نود و پنج}} هادریان به سنا اطمینان داد که از هم اکنون حق باستانی اش مبنی بر بازخواست{{نشان|نود و شش}} و محاکمۀ [اعضای] خودش را محترم خواهد شمرد.

 

 

== سفرها ==

هادریان قرار بود بیش از نیمی از دوران زمامداری اش را در خارج از ایتالیا سپری نماید. با وجود اینکه امپراتورهای پیشینْ بیشتر بر گزارش های نمایندگان سلطنتی {{نشان|صد و چهارده}} شان در سرتاسر امپراتوری متکی بودندْ هادریان امّا تمایل داشت امور را به چشم خود ببیند. امپراتورهای قبلیْ رُم را برای مدّتی طولانی ترک می گفتند امّا بیشتر برای رفتن به جنگ؛ و هنگامی نیز که نبرد به پایان می رسید بازمی گشتند. سفرهای تقریباً بی پایان هادریان ممکن است نشانگر گسستی حساب شده از رسوم و رویکردهای سنتی باشند؛ [رسومی] که بر طبق آنها امپراتوری یک [[هژمونی|هژمونیِ]] خالصاً رومی بود. هادریان کوشید ایالات را در یک اتحادیه مشترک المنافعی{{نشان|صد و پانزده}} متشکل از مردمان متمدن و یک فرهنگ هلنی (یونانی) مشترکْ تحت نظارت رومْ گردهم آورَد.<ref>Paul Veyne, ''Le Pain et le Cirque'', Paris: Seuil, 1976, {{ISBN|2-02-004507-9}}, p. 655</ref> وی از ایجاد شهرستان های ایالتی{{نشان|صد و شانزده}}(municipia)، اجتماعات شهری نیمه خود-مختار{{نشان|صد و هفده}} با رسوم و قوانین مختص به خودشان پشتیبانی نمود، به جای اینکه [[مستعمره|مستعمرات]] جدید رومی با قوانین رومی را [بدان ها] تحمیل نماید.<ref>András Mócsy, ''Pannonia and Upper Moesia (Routledge Revivals): A History of the Middle Danube Provinces of the Roman Empire'', Routledge, 2014 {{page}}</ref>

 

گرایشی به جهان-وطن گرایی{{نشان|صد و هجده}} و [[نهضت وحدت کلیساها|وحدت گرایی کلیساها]]{{نشان|صد و نوزده}} در سکّه های توزیعیِ اواخر دوران زمامداری هادریان مشهود است، و نشانگر این هستند که امپراتورْ تجسم{{نشان|هشتصد}} ایالات مختلف را به منصۀ ظهور می رساند.<ref>Paul Veyne, " ''Humanitas'': Romans and non-Romans". In Andrea Giardina, ed., ''The Romans'', University of Chicago Press: 1993, {{ISBN|0-226-29049-2}}, p. 364</ref> [[الیوس آریستیدس]]{{نشان|صد و بیست}} بعدها نوشت که هادریان"بر روی اتباعش{{نشان|صد و بیست و یک}}یک دست محافظ{{نشان|صد و بیست و دو}} قرار داد، به طوری که هر کس به کسان دیگری که از پا افتاده اندْ کمک می کند".<ref name="Christol & Nony, 159">Christol & Nony, p. 159</ref> تمامی این اقدامات با سُنن رومی همخوانی نداشتند. امپراتور [[نرون|نرونِ]] بی خیال{{نشان|صد و بیست و سه}} از سفری درازمدّت و صلح آمیز به یونان لذت برده بود، و به سبب ترک مسئولیت های اساسی اش به عنوان یک امپراتور مورد انتقاد نخبگان رومی واقع گردید. در ایالات خاوری، و تا حدودی در برخی ایالات باختری، نرون مورد پشتیبانی عامه قرار گرفت؛ ادعاهایی مبنی بر بازگشت یا نوزایش{{نشان|صد و بیست و چهار}} قریب الوقوع ویْ تقریباً بلافاصله پس از مرگش شایع شدند. هادریان ممکن است عامداً از این روابط مثبت و مردمی در طول سفرهایش بهره برداری کرده باشد.<ref>Larry Joseph Kreitzer, ''Striking New Images: Roman Imperial Coinage and the New Testament World''. Sheffield: A & C Black, 1996, {{ISBN|1-85075-623-6}}, pp. 194ff</ref> در تاریخ آگوستا، هادریان"تا حدودی بیش از حد یونانی"{{نشان|صد و بیست و پنج}} و "بیش از حد جهان-وطنی گرا برای یک امپراتور روم" توصیف شده است.<ref>Simon Goldhill, ''Being Greek Under Rome: Cultural Identity, the Second Sophistic and the Development of Empire''. Cambridge University Press, 2006, p. 12 {{ISBN|0-521-66317-2}}</ref>

 

=== آفریقا و آناتولی؛ دیدار با آنتینوس(124-123) ===

شواهد کتیبه ای حدس می زنند که چشم انداز ورود به [مجمع] پان هلنیون برای شهرهای ثروتمندتر و یونانی شدۀ{{نشان|صد و هشتاد و هشت}}[[آسیای صغیر]] توجّه کمتری جلب می کرد؛ [شهرهایی] که به تقدم و تفوقی که یونانی های آتنی و اروپایی در طرح هادریان داشتندْ رشک می ورزیدند.<ref>A. J. S. Spawforth, ''Greece and the Augustan Cultural Revolution''. Cambridge University Press: 2011, {{ISBN|978-1-107-01211-0}}, p. 262</ref> مفهوم هادریانی هلنیسمْ باریک بینانه و عامدانه باستانی شده{{نشان|صد و هشتاد و نه}}بود؛ وی "یونانیت"{{نشان|صد و نود}}را در [داشتن] سرچشمۀ باستانی فرهنگ یونانی _ به جای مفاهیم وسیعتر و شامل تر_ تعریف نموده بود.<ref>Nathanael J. Andrade, ''Syrian Identity in the Greco-Roman World''. Cambridge University Press, 2013, {{ISBN|978-1-107-01205-9}}, p. 176</ref> [تا جایی که] برخی شهرها _از جمله [[سیده]]_ [حتّی] با ادعای مشکوک یونانیتْ نیز همچون تماماٌ یونانی به رسمیت شناخته شدند.<ref>Domingo Plácido,ed. ''La construcción ideológica de la ciudadanía: identidades culturales y sociedad en el mundo griego antiguo''. Madrid: Editorial Complutense, 2006, {{ISBN|84-7491-790-5}}, page 462</ref> جامعه شناس آلمانی [[گئورگ زیمل]] اشاره کرده که پان هلنیون بر پایۀ "مسابقات، یادبودها{{نشان|صد و نود و یک}}، و پاسداری از یک هلنیسم آرمانی و کاملاً غیرسیاسی" بنّا شده بود.<ref>Georg Simmel, ''Sociology: Inquiries into the Construction of Social Forms''. Leiden: Brill, 2009, {{ISBN|978-90-04-17321-7}}, p. 288</ref>

 

 

هادریان زمستان 32_131 را در آتن گذراند، جایی که معبد زئوس اُلُمپی را که اکنون تکمیل شده بود را افتتاح کرد،<ref>Laura Salah Nasrallah, ''Christian Responses to Roman Art and Architecture: The Second-Century Church Amid the Spaces of Empire''. Cambridge University Press, 2010 {{ISBN|978-0-521-76652-4}}, page 96</ref> و در 132 نیز به سوی خاور رهسپار یهودیه شد.

در [[یهودیه]] هادریان از [[اورشلیم]] دیدن نمود؛ [جائی که] هنوز ویرانه های [[نخستین جنگ یهود-روم]] در 73-66 در آن برجای مانده بودند. احتمالاً وی نقشه بازسازی اورشلیم به عنوان یک مستعمره رومی{{نشان|صد و نود و پنج}} را در سر داشت _همانطوری که [[وسپاسیان|وسپازیان]] با [[قیصریه دریایی|قیصریه ماریتیما]] کرده بود_ آنهم با مزایای افتخاری و مالی گوناگون. جمعیتِ غیر-رومی اجبار و تکلیفی برای عمل به سنن مذهبی رومی نداشتند اما [حداقل] از آنان انتظار می رفت که نظام سلطنتی روم را پشتیبانی کنند [و آنرا محترم شمارند]؛ همین [امر] در قیصریه نیز ثابت شده بود، جایی که برخی یهودیان در طول هر دو شورش 66 و 132 در ارتش روم به خدمت پرداختند.<ref>Giovanni Battista Bazzana, "The Bar Kokhba Revolt and Hadrian's religious policy", IN Marco Rizzi, ed., '' Hadrian and the Christians''. Berlim: De Gruyter, 2010, {{ISBN|978-3-11-022470-2}}, pages 89/91</ref> حدس زده شده که هادریان قصد [[همگون‌سازی فرهنگی]] معبد یهودیان با سنت امپراتوری{{نشان|صد و چهل}} مدنی-مذهبی روم را داشت؛ چنین همگون سازی هایی در یونان و دیگر استان ها برای مدّتها امری معمولی و در مجموع موفقیّت آمیز بودند.<ref>Bazzana, 98</ref><ref>Cf a project devised earlier by Hellenized Jewish intellectuals such as [[Philo]]: see Rizzi, ''Hadrian and the Christians'', 4</ref> [[سامری‌ها]]<nowiki/>ی همجوار عملاً رسوم مذهبی خود را با [رسوم مذهبیِ] یونانی ادغام و همگون کرده بودند.<ref>Emmanuel Friedheim, "Some notes about the Samaritans and the Rabbinic Class at Crossroads" IN Menachem Mor, Friedrich V. Reiterer, eds., '' Samaritans&nbsp;– Past and Present: Current Studies''. Berlin: De Gruyter, 2010, {{ISBN|978-3-11-019497-5}}, page 197</ref> [اما] یکتاپرستی خشن یهودی نشان داد که در برابر فریب و نیرنگ{{نشان|صد و نود و شش}} و تقاضاهای دربار روم مقاومت می کند.<ref>Peter Schäfer, ''Der Bar Kokhba-Aufstand''. Tübingen 1981, pages 29–50.</ref> یک شورش عظیم یهودی ضد یونانی و ضد رومی به وقوع پیوست که توسط ''شمعون بارکوخبا''{{نشان|صد و نود و هفت}} هدایت می شد. حکمران رومی ''تینیوس روفوس''{{نشان|دوهزار}} تقاضای یک ارتش را کرد تا مقاومت (شورش) را در هم بشکند؛ بارکوخبا هر یهودی که از پیوستن به دار و دسته اش اجتناب کرد را مورد تنبیه قرار داد.<ref>Chronicle of Jerome, s.v. Hadrian. See: [http://www.tertullian.org/fathers/jerome_chronicle_03_part2.htm] See also Yigael Yadin, ''Bar-Kokhba'', Random House New York 1971, pp. 22, 258</ref> بر طبق گفته های [[ژوستین شهید]] و [[اوسبیوس قیصری|اوسبیوس]] این کار بیشتر علیه مسیحیان مرتد{{نشان|صد و نود و هشت}} انجام می شد، کسانی که با ادعاهای [[موعودگرایی]]{{نشان|صد و نود و نه}}بارکوخبا در ستیز بودند.<ref>Alexander Zephyr, ''Rabbi Akiva, Bar Kokhba Revolt, and the Ten Tribes of Israel''. Bloomington: iUniverse, 2013, {{ISBN|978-1-4917-1256-6}}</ref>

 

 

با توجه به سرشت ناقص شواهد موجود، تعیین تاریخ دقیقی برای آغاز شورش ناممکن است اما احتمالاً در میانۀ تابستان و پائیز 132 آغاز شده است.<ref>Steven T. Katz, ed. ''The Cambridge History of Judaism: Volume 4, The Late Roman-Rabbinic Period''. Cambridge University Press, 1984, {{ISBN|978-0-521-77248-8}}, pages 11/112</ref> رومیان به سبب توحش سازمان یافتۀ شورش درهم کوبیده شدند.<ref>Peter Schäfer, ''Der Bar Kokhba-Aufstand'', Tübingen 1981, pp. 29–50</ref> هادریان ژنرال خود به نام ''سکستوس یولیوس سوروس''{{نشان|دویست و شش}} را از [[بریتانیای روم|بریتانیا]] فراخواند، و نیروهایی از دانوب نیز جمع آوری نمود. تلفات روم سنگین بودند: یک لژیونِ کامل یا معادل عددی آن با حدود 4000 نفر.<ref>Possibly the [[Legio XXII Deiotariana|XXII Deiotariana]], which according to epigraphy did not outlast Hadrian's reign; see [https://www.livius.org/le-lh/legio/xxii_deiotariana.html livius.org account; however, Peter Schäfer, following Bowersock, finds no traces in the written sources of the purported annihilation of Legio XXII. A loss of such magnitude would have surely been mentioned (''Der Bar Kokhba-Aufstand'', 14).</ref> گزارش جنگی که هادریان به سنای روم فرستادْ آداب تکریم معمول را رعایت نکرده بود: "اگر شماها و فرزندانتان در سلامتی هستید، عالیست؛ من و لژیون ها در سلامتیم"{{نشان|دویست و هفت}}.<ref>Cassius Dio 69, 14.3{{cite book| title = Roman History| quote = Many Romans, moreover, perished in this war. Therefore Hadrian in writing to the Senate did not employ the opening phrase commonly affected by the emperors[...]}}</ref>

{{پاورقی|پنج}} grand-niece در زبان انگلیسی یا به معنای نوۀ (مؤنث) خواهر است یا به معنای نوۀ (مؤنث) برادر؛ [[ویبیا سابینا]] فرزند [[سالونینا ماتیدیا]] و وی نیز فرزند [[اولپیا مارچانا]] که خواهر تراژان است، می باشد.<ref>{{Cite journal|date=2020-03-26|title=Salonia Matidia|url=https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Salonia_Matidia&oldid=947493102|journal=Wikipedia|language=en}}</ref>

 

 

{{پاورقی|هفت}} Pompeia Plotina

 

 

 

 

 

{{پاورقی|سیزده}} administrators

 

 

{{پاورقی|پانزده}} discipline

 

 

 

 

{{پاورقی|نوزده}} Serapeum of Alexandria '''سراپیوم اسکندریه''' در [[امپراتوری بطلمیوسی]] یکی از [[معابد باستانی یونان]] بود که توسط [[بطلمیوس سوم]] (که از حدود 246 تا 222 قبل از میلاد پادشاهی نمود) ساخته شد و وقف [[سراپیس]] گردید؛ کسی که حافظ و نگهبان اسکندریه لقب گرفته بود. از آن با عنوان دختر [[کتابخانه اسکندریه مصر|کتابخانه اسکندریه]] یاد شده است. این بنا امروزه شدیداً غارت گشته است.<ref>{{Cite journal|date=2020-01-03|title=Serapeum of Alexandria|url=https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Serapeum_of_Alexandria&oldid=933845953|journal=Wikipedia|language=en}}</ref>

 

 

{{پاورقی|بیست}} deification

{{پاورقی|بیست و سه}} authoritarian

 

 

{{پاورقی|بیست و پنج}} contradictory

 

 

{{پاورقی|بیست و هفت}} insatiable curiosity

{{پاورقی|سی و شش}} Aelia Domitia Paulina

 

 

{{پاورقی|سی و هشت}} Gnaeus Pedanius Fuscus Salinator

{{پاورقی|چهل و سه}} people from the outside

 

 

{{پاورقی|چهل و پنج}} Praetorian prefect

{{پاورقی|چهل و هفت}} decemviri stlitibus judicandis دادگاهی مدنی بود که خواستگاهش به دوران باستان بازمی گشت. به لحاظ سنتی آنرا به [[سرویوس تولیوس]] نسبت داده اند؛ دادگاهی بود که اصولاً به امور مربوط به شهروندان (چه آزاد و چه بَرده) رسیدگی می نمود، و در ابتدا متشکل از هیأت ژوری ده نفره ای به ریاست یک کلانتر (magistrate) بود. این دادگاه خود یکی از شش زیر-مجموعۀ ویجینتیسکسویری بود.<ref>{{Cite journal|date=2020-02-02|title=Decemviri stlitibus judicandis|url=https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Decemviri_stlitibus_judicandis&oldid=938724854|journal=Wikipedia|language=en}}</ref>

 

 

{{پاورقی|چهل و نه}} military tribune با عنوان لاتین tribunus militum به معنای '''تریبون سربازان''' یک افسر [[ارتش روم]] بود که مقامش پائین تر از لگاتوس (Legatus) و بالاتر از سینتوریون (centurion) بود. مردان جوان از خانواده های با درجۀ equites (خانواده هایی که یک درجه از خانواده های اشرافی پائین تر بودند<ref>{{Cite journal|date=2020-03-26|title=Equites|url=https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Equites&oldid=947480781|journal=Wikipedia|language=en}}</ref>) اغلب به عنوان تریبون نظامی به عنوان سکوی پرتابی به سوی نمایندگی [[سنای روم|سنا]] خدمت می کردند. این سِمت با سِمت تریبون مردم (tribune of the plebs) اشتباه نشود.<ref>{{Cite journal|date=2019-03-25|title=Military tribune|url=https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Military_tribune&oldid=889421310|journal=Wikipedia|language=en}}</ref>

 

 

{{پاورقی|پنجاه و یک}} Legio V Macedonica

{{پاورقی|صد و دو}} Lucius Julius Ursus Servianus

 

 

{{پاورقی|پنجاه و پنج}} quaestor imperatoris Traiani

{{پاورقی|پنجاه و هفت}} ab actis senatus

 

 

{{پاورقی|پنجاه و نه}} Tribune of the Plebs یا به لاتین: '''tribunus plebis''' در جمهوری روم سِمتی بود که به روی پلبی‌ ها (Plebeians که در جمهوری روم بدنۀ اصلیِ شهروندان آزاد یا غیر بَرده روم را تشکیل می دادند، کسانی که [[پاتریسی‌ها|پاتریسی‌]] نبودند) باز بود، و در سرتاسر تاریخ جمهوری مهم ترین مانع در برابر قدرت [[سنای روم|سنا]] و کلانترها بود. این تریبون ها اختیار آنرا داشتند که نشست های شورای پلبی ها ('''Plebeian Council''' اجتماع اصلی مردم در جمهوری روم که به عنوان یک مجتمع قانون گذاری عمل می کرد و می توانست ضمن وضع قوانین، کلانتر ها را منصوب نموده و به امور قضایی رسیدگی نماید؛ این انجمن قانونگذاری تنها از طبقۀ پلبین ها تشکیل می گردید<ref>{{Cite journal|date=2020-03-22|title=Plebeian Council|url=https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Plebeian_Council&oldid=946794484|journal=Wikipedia|language=en}}</ref>) را سازمان داده و ریاست نمایند، سنا را فراخوانند، قوانینی را پیشنهاد نمایند، و به نمایندگی از مردم در امور قانونی-قضایی ماینجی گری نمایند؛ اما مهم ترین قدرتی که داشتند عبارت بود از [[وتو]]<nowiki/>ی اقدامات [[کنسول روم|کنسول]] ها و کلانترها؛ و اینچنین از منافع پلبین ها به مثابه یک طبقه دفاع می کردند. در دوران امپراتوری قدرت آنان به امپراتور تفویض گردید و این سِمت استقلال و بسیاری از کارکردهایش را از دست داد.<ref>{{Cite journal|date=2020-03-16|title=Tribune of the plebs|url=https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Tribune_of_the_plebs&oldid=945895324|journal=Wikipedia|language=en}}</ref>

{{پاورقی|شصت}} Legatus یک لگاتوس (یا شکل انگلیسی آن: '''legate''') یک رتبۀ نظامی ارشد در ارتش روم بود و معادل با درجۀ ژنرال امروزی می شود.<ref>{{Cite journal|date=2020-02-25|title=Legatus|url=https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Legatus&oldid=942543304|journal=Wikipedia|language=en}}</ref>

 

 

{{پاورقی|شصت و سه}} Lower Pannonia

 

 

{{پاورقی|شصت و شش}} coastal city of Selinus

{{پاورقی|صد و هجده}} cosmopolitanism

 

 

{{پاورقی|هشتصد}} Personification

{{پاورقی|صد و سی و شش}} mysia

 

 

{{پاورقی|صد و سی و هشت}} boar

{{پاورقی|صد و سی و نه}} Cyzicus نام امروزی آن [[سیزیک|آیدینجق]] است.

 

 

 

{{پاورقی|صد و چهل و دو}} citizenship

{{پاورقی|صد و شصت و دو}} Antigonea

 

 

{{پاورقی|صد و شصت و چهار}} Heraion of Argos نام معبدی باستانی در [[آرگوس (یونان)|آرگوس]] (واقع در یونان) است که وقف [[هرا]] شده بود. در [[ایلیاد]]، هرا حافظ و نگهبان آرگوس لقب گرفته است.<ref>{{Cite journal|date=2019-10-04|title=Heraion of Argos|url=https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Heraion_of_Argos&oldid=919601594|journal=Wikipedia|language=en}}</ref>

{{پاورقی|صد و هفتاد و پنج}} a group of mere provinces

 

 

{{پاورقی|صد و هفتاد و هفت}} Amphictyonic League به معنای "مجمع همسایگان" یا league of neighbors است، این مجمع یک گردهمایی مذهبیِ قبایل یونانی بود که در گذشتۀ های تاریک پیش از ظهور [[پولیس (یونان)|پولیس]] (دولت-شهر)ها شکل گرفته بود.<ref>{{Cite journal|date=2019-12-05|title=Amphictyonic League|url=https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Amphictyonic_League&oldid=929323442|journal=Wikipedia|language=en}}</ref>

 

 

{{پاورقی|صد و هفتاد و نه}} council

{{پاورقی|صد و هشتاد و چهار}} reaffirm

 

 

 

 

 

 

 

 

 

{{پاورقی|صد و نود و چهار}} Soados

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

{{پاورقی|دویست و ده}} Mount Gerizim