محسن صدر: تفاوت میان نسخه‌ها

{{Infobox Officeholder

| constituency5 = [[مشهد]] <small> (دوره‌های دوم و سوم)

| constituency6 = [[محلات]] و [[خمین]] <small> {{سرخط}}(دوره‌های یازدهم، دوازدهم و سیزدهم)

}}

 

== زندگی‌نامه ==

 

 

محسن صدر در سال ۱۳۱۰ مدعی‌العموم کل دیوان عالی تمیز (دادستان کل کشور) شد. <ref>دانشنامهٔ جهان اسلام، درایهٔ «محسن صدر»</ref> در ۲۶ شهریور ۱۳۱۲ محمدعلی فروغی او را به عنوان وزیر عدلیه کابینه خود به مجلس شورای ملی معرفی کرد. از مهمترین اقدامات او در دوران وزارتش، به تصویب رساندن قانون وکالت بود که نظم و سیاق تازه‌ای به پیشه وکالت دادگستری در ایران بخشید و کسب پروانه وکالت را نظام‌مندتر کرد، کانون وکلا را که پیش از آن، نهادی صنفی و مستقل بود، زیر پوشش وزارت عدلیه برد و مقرر کرد که رئیس کانون وکلای هر محل را این وزارتخانه تعیین کند اما استقلال مالی کانون وکلا بر جای خود باقی ماند.

پیش از به پایان رسیدن دوره سیزدهم، علی سهیلی نخست وزیر که از سویی با فشار مطبوعات و از سوی دیگر با ناامنی گسترده در کشور روبرو بود، نیاز داشت که تصدی دادگستری را به فردی مشهور به کوبندگی و قاطعیت بسپارد. او در دوازدهم امرداد ۱۳۲۲ صدرالاشرراف را به عنوان وزیر دادگستری به مجلس معرفی کرد.

 

 

[[احمد کسروی]] در کتاب سرنوشت ایران چه خواهد بود به‌سختی به محسن صدر تاخته است:

</blockquote>

 

 

== منابع ==