سکه‌های ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

از زمان مظفرالدین شاه قاجار سکه نیکلی هم در ایران رایج شد. در سال ۱۲۷۸ خورشیدی قراردادی با بانک شاهنشاهی برای ضرب معادل ۱۵۰ هزار تومان سکه نیکلی بسته شد. از سال ۱۳۲۲ قمری (۱۲۸۳ خورشیدی) این سکه ها وارد گردش شد و همه ساله ضرب این سکه ها و ورود آنها به ایران ادامه یافت.<ref>{{یادکرد وب |عنوان=مذاکرات جلسه ۴۱ دوره سوم مجلس شورای ملی دوازدهم رجب ۱۳۳۳ |نشانی=https://www.ical.ir/ical/fa/Content/4_artmajles1/%D8%AC%D9%84%D8%B3%D9%87-41-%D8%B5%D9%88%D8%B1%D8%AA-%D9%85%D8%B4%D8%B1%D9%88%D8%AD-%D9%85%D8%AC%D9%84%D8%B3-%D8%B1%D9%88%D8%B2-%D9%BE%D9%86%D8%AC%D8%B4%D9%86%D8%A8%D9%87-%D8%AF%D9%88%D8%A7%D8%B2%D8%AF%D9%87%D9%85-%D8%B4%D9%87%D8%B1-%D8%B1%D8%AC%D8%A8-%D8%B3%D9%86%D9%87-1333}}</ref>

 

[[سکه تقلبی]]، سکه‌ای است که از فلزات ارزان قیمت، به ظاهر به صورت سکه اصل ساخته می‌شود. در گذشته و حال کسانی که سکه تقلبی می‌ساختند، برای انجام کار خود بیشتر از فلزات ارزان چون مس و برنج سکه‌هایی شبیه به اصل فراهم می‌نمودند و بعد روی آن‌ها را با آب زر یا سیم می‌پوشاندند و به جای سکه‌های اصل روانه بازار می‌کردند. لغت «سه توی» نیز به معنی سکه تقلبی آمده و آن عبارتست از «پول قلب و مسکوک مسی که روی آن آب طلا یا نقره داده باشند». بدون شک کمی پس از پیدایش سکه، قلب و دگرگونی در آن نیز پدید آمده‌است، اگر چه دقیقاً نمی‌توان از تاریخ شروع تقلب در سکه را تعیین نمود. اما می‌دانیم که پس از پیدایش الکترون نخستین سکه جهان در [[لیدی]]، کسانی که مبادرت به تهیه الکتروم‌های تقلبی نمودند، تا جایی که [[قارون]] پادشاه کشور [[لیدیه|لیدی]] در سال ۵۵۰ پیش از میلاد به همین جهت [[الکتروم]] را از گردش انداخت.<ref>شهبازی فراهانی، ١٣٨٠: ٣٩</ref>