جان استوارت میل: تفاوت میان نسخه‌ها

 

== زندگی فکری ==

وی پس از بازگشت از [[فرانسه]] و پژوهش و تحقیق دربارهٔ [[انقلاب فرانسه]]، در زمستان سال [[۱۸۲۱ (میلادی)|۱۸۲۱]] «[[قانون رومی]]» را مطالعه کرد. همراه جان در این بخش از مطالعاتش [[جان آستین]] بود که شاید بتوان او را بهترین میراث‌دار اندیشه‌های «[[فایده‌گرایی|فایده‌گرایانه]]» [[جرمی بنتام]] دانست. در زمستان [[۱۸۲۲ (میلادی)|۱۸۲۲]] جان و دوستان جوانش انجمنی تشکیل دادند که هر دو هفته یک بار تشکیل جلسه می‌داد و به بحث و بررسی دربارهٔ موضوعات مختلف می‌پرداخت. آن‌ها معیار تمام بحث‌هایشان را در اخلاق و سیاست «[[اصل فایده]]» گذاشته بودند. در سال [[۱۸۲۳ (میلادی)|۱۸۲۳]] جیمز میل کاری برای جان در [[کمپانی هند بریتانیایی]] پیدا کرد. از همان سال [[روزنامه‌نگاری]] را هم آغاز کرد. در سال [[۱۸۲۴ (میلادی)|۱۸۲۴]] هم جان به انتشار مقاله در [[وست مینستر ریویو]] پرداخت؛ نشریه‌ای که [[جرمی بنتام]] یک سال قبل راه‌اندازی کرده بود. نوشته‌های آغازین او در [[مورنینگ کرونیکل]] منتشر شد. جان از سال [[۱۸۲۵ (میلادی)|۱۸۲۵]] سخنرانی‌های عمومی‌اش را آغاز کرد. بحث و جدل‌های او با دیگران، منجر به شکل‌گیری یک انجمن بحث و جدل شد که تقریباً تمام وقت جان را پر کرد. او آخرین مقاله‌اش را در وست مینستر، در بهار سال [[۱۸۲۸ (میلادی)|۱۸۲۸]] نوشت؛ مقاله‌ای دربارهٔ [[انقلاب فرانسه]].

در سال [[۱۸۳۰ (میلادی)|۱۸۳۰]] میل باز هم به [[فرانسه]] رفت. او در آن‌جا با انقلابیان انقلاب دوم فرانسه دیدار کرد و با نوشته‌های [[آگوست کنت]] و [[سن سیمون]]، [[جامعه‌شناس]] فرانسوی نیز آشنا شد. در همین ایام میل دست به کار نگارش پنج رساله شد که بعدها تحت عنوان «رساله‌هایی در باب برخی مسائل حل و فصل نشده اقتصاد سیاسی» منتشر شد. آشنایی او با [[هریت تیلور]] در سال [[۱۸۳۰ (میلادی)|۱۸۳۰]] هم در تغییر برخی دیدگاه‌های سیاسی‌اش بی تأثیر نبود؛ تیلور همان زنی بود که بعدها پس از مرگ همسرش به عقد جان استوارت میل درآمد و تا آخر عمر با او ماند. او در سلسله مقالاتی که با عنوان «روح زمانه» در سال [[۱۸۳۱ (میلادی)|۱۸۳۱]] نگاشت، کوشید تا دیدگاه‌های تازه‌اش در باب حکومت را مدون کند. حال جسمی پدرش در سال [[۱۸۳۵ (میلادی)|۱۸۳۵]] وخیم شد و در [[ژوئن]] [[۱۸۳۶ (میلادی)|۱۸۳۶]] بود که جان استوارت میل بزرگ‌ترین معلم همه دوران‌های زندگی اش را از دست داد. یک سال پس از مرگ پدر، وی تألیف کتاب «نظام منطق» را که پنج سال پیش به کناری نهاده بود، از سرگرفت و آن را در سال [[۱۸۴۰ (میلادی)|۱۸۴۰]] به پایان برد. البته آن را طبق روال همیشگی‌اش در سال [[۱۸۴۱ (میلادی)|۱۸۴۱]] بازنویسی کرد و اندیشه‌های منطقی‌اش را در قالب ردیه‌ای بر «فلسفه علوم استقرایی» [[ویول]] که تازه منتشر شده بود، عرضه کرد. میل اما هنوز به مهم‌ترین موضوعات زندگی‌اش نپرداخته بود.

جان استوارت میل در اواخر عمرش دست به کار نگارش کتاب اتوبیوگرافیک‌اش شده بود که به زعم بسیاری ادیبان، از مهم‌ترین آثار [[دوره ویکتوریا]]یی به‌شمار می‌رود. این کتاب چند ماهی پس از مرگ میل منتشر شد.

== آثار ==

* ''[[انقیاد زنان]]''، ترجمه [[علاءالدین طباطبایی]]، تهران: [[انتشارات هرمس]]، ۱۳۸۵

* ''[[فایده‌گرایی]]''، [[مرتضی مردیها]] (مترجم)، تهران: [[نشر نی]]، ۱۳۸۸