خالد بن ولید: تفاوت میان نسخه‌ها

'''خالد بن ولید بن مغیره مخزومی''' ابو سلیمان، یکی از [[صحابه پیامبر اسلام]] بود که به او لقب «سیف الدین» (شمشیر برنده خدا) را داده‌اند. پدرش، ولید بن مغیره، از سرسخت‌ترین دشمنان [[اسلام]] و از نخستین کسانی بود که پیامبر را مسخره کرد، و مادرش، لبابه صغری، دختر حارث بن حزن هلالی، خواهر [[میمونه]] و لبابه کبری، همسر [[عباس بن عبدالمطلب]]، بود. خالد در زمان محمد پس از مسلمان شدن فرماندهی چندین [[ سَریِّه ]] را بعهده داشته و در سال ۸ هجری در ماجرای برخورد با قبیله [[ بنی جذیمه ]]خشونت شدید بخرج داده و شبهاتی بوجود اوردهآورده. ،خالدخالد در زمان [[ابوبکر]]،[[ مالک بن نویره ]] را به دلیل نپرداختن زکات و متحد شدن با [[سجاح|سَجاح]](زنی که ادعای پیامبری کرد.) علیه دستگاه خلافت، کشت و بعد از مدتی با همسرش ازدواج نمود که اعتراض [[عمر بن خطاب]] را در پی داشت. زمانی که خالد پیش مالک بن نویره آمد، گفت: من نماز می خوانم بدون اینکه زکات بدهم. خالد گفت: آیا نمی دانی نماز و زکات با هم می آید و بدون یکدیگر پذیرفته نیست؟ مالک گفت: دوست شما این سخن را می‌گفت. خالد گفت: تو [[محمد بن عبد الله|رسول اللّه]] را دوست خودت نمی‌دانی؟ واللّه قصد این را کردم که گردنت را بزنم. او منطقه حیره را فتح کرد و در فتوحات شام شرکت داشت. از فرزندان وی می‌توان به [[مهاجر]]، عبدالله، سلیمان و عبدالرحمن اشاره کرد.

او قبل از گرویدن به اسلام، با سپاهیان اسلام جنگ‌های سختی کرد و در [[غزوه احد|غزوه اُحُد]]، مسلمین را شکست داد.<ref>تاریخ طبری، ج2: ص507؛ ص508؛ ص510</ref><ref>المغازی للواقدی، ج1، ص225</ref> او همچنین در [[غزوه خندق]] به عنوان فرماندهٔ گُردان علیه مسلمین مدینه، جنگید.<ref>المغازی للواقدی، ج2، ص465</ref>

وی با به قدرت رسیدن [[عمر]] از فرماندهی لشکر شام، عزل شد. او در شهر [[حمص]] [[سوریه]] در سن شصت سالگی وفات کرد و عمر را [[وصی]] خود قرار داد. مقبره او در مسجد خالد بن ولید در شهر حمص قرار دارد.