آیه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه''' در لغت به معنی نشانه‌است.<ref name="autogenerated1">{{یادکرد وب |نشانی= |عنوان=آیه |تاریخ بازدید=۲۰ آذر ۱۳۸۶ |نویسنده= آذرتاش آذرنوش |ناشر=دائرةالمعارف بزرگ اسلامی |زبان=}}</ref> و در اصطلاح کوچک‌ترین واحد تقسیم قرآن است<ref name="autogenerated2">{{یادکرد وب |نشانی= |عنوان=قرآن و قرآن‌پژوهی |تاریخ بازدید=۲۰ آذر ۱۳۸۶ |نویسنده= [[بهاءالدین خرمشاهی]] |ناشر= وبگاه الشیعه |زبان=}}</ref> و عبارات یا جملات قرآن و سوره از آن‌ها تشکیل می‌یابد و تعداد آن‌ها در هر سوره‌ای معین است.<ref name=autogenerated1 />

تعداد آیات قرآن از مسائل مورد اختلاف میان قراء صدر اسلام بوده‌است: قراءِ مدینه دو رقم ۶ هزار و ۲۱۴را به دست داده‌اند، قراء مکه شمار آیات را ۶۲۱۹، قراء شام ۶۲۲۵ و قراء بصره ۶۰۲۴ و قراء کوفه ۶۲۳۶ گفته‌اند.<ref name=autogenerated1 /> مهمترین علت اختلاف در شمارش آیات قرآن این است که پیامبر اسلام به منظور آگاه ساختن مردم به تمام شدن آیه، در انتهای آیه وقف می‌کرد، ولی گاهی به علت پیوستگی مطلب، آن دو را به همدیگر وصل می‌کرد و بدون وقف ادامه می‌داد. در نتیجه این توهم در مردم پدید آمد که این وصل، علامت انقطاع و تمام شدن آیه نیست؛ و در تعداد آیات قرآن روایات و نظرها مختلف شد، و هر فرقه و گروهی بر حسب روایاتی که در نظر آن‌ها بر دیگر روایات رجحانبرتری داشت عدد خاصی را ذکر کردند، تا این که همین اختلاف روایات باعث به وجود آمدن عددهای مختلف مکی، مدنی، کوفی، بصری و شامی در شمار آیات قرآن گردید.<ref>الاتقان فی علوم القرآن، سیوطی، ج 1 ص 231، انتشارات زاهدی و شریف رضی</ref>

پیامبرمحمد عادت داشتندداشت پیش از بازخوانی آیه جدیدی زبان و لبان خود را تکان دهنددهد. تا اینکه طی آیه دیگری عنوان کردند از این مهم منع شده‌اندشده‌ است. (صحیح بخاری، ۶–۵۴۶)

پیامبرمحمد دوست داشتندداشت آیه‌ها را از زبان دیگران بشنوندبشنود. به‌طوری‌که یک بار وقتی آیه‌هایی از نسا را شنیدند به گریه افتادند. (صحیح بخاری، ۵۷۰)