قرون وسطی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
ImanFakhri (بحث | مشارکتها) |
ImanFakhri (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۸۵:
در میان سدههای ششم و هفتم، پادشاهی فرانکها در شمال سرزمین گل شامل سه پادشاهی به نامهای [[اوسترازیا]]، [[نوستریا]] و [[پادشاهی بورگوندی|بورگوندی]] میگردید، که همهٔ آنان تحت فرمانروایی [[مروونژیها|خاندان مروونژی]] قرار داشت که همگی آنان از جانشینان و وارثان تاج و تخت [[کلوویس یکم]] محسوب میگردیدند. سدهٔ هفتم دورانی آشفته از جنگهای میان [[اوسترازیا|اوسترازیایی]]<nowiki/>ها و [[نوستریا|نوستریایی]]<nowiki/>ها بود.<ref name="Bauer2462">Bauer ''History of the Medieval World'' pp. 246–253</ref> این نبردها باعث قدرتگیری پپن یکم (درگذشتهٔ ۶۴۰ م) و تبدیل شدن او به عنوان [[شهرداران کاخها|شهردار کاخ]] و خوانسالار بزرگ [[اوسترازیا]] گردید و قدرت او تا آنجا افزایش یافت که به قدرتمندترین نیروی پشت تاجوتخت اوسترازیا بدل شد. پس از او، فرزندانش در این جایگاه قرار گرفتند و برای مدتها عنوانهای نمایندگی پادشاه و مشاوران او را در اختیار داشتند. یکی از نوادگان او، [[شارل مارتل]] (درگذشتهٔ ۷۴۱) توانست در سال ۷۳۱ سپاه مسلمانانی را که از [[پیرنه|رشتهکوه پیرنه]] گذر کردهبودند را در [[نبرد تور]] درهم بکوبد.<ref name="Bauer347">Bauer ''History of the Medieval World'' pp. 347–349</ref>{{efn-ua|مسلمانان در دوره خلافت اموی توانستند هیسپانیا تحت حاکمیت ویزیگوتها بعد از شکست پادشاه آنها در [[نبرد گوادالته]] تصرف کنند.<ref name=Bauer344>Bauer ''History of the Medieval World'' p. 344</ref>}} بریتانیای کبیر به ایالتهای کوچکی تقسیم شدهبود که بیشتر آنها زیر فرمانروایی پادشاهیهای [[پادشاهی نورثامبریا|نورثامبریا]]، [[مرسیا]]، [[وسکس]] و [[آنگلیای شرقی]] قرار داشتند. اینان همگی از نسل فرزندان مهاجمان انگلوساکسون بهشمار میآمدند اما همچنان پادشاهیهای کوچکتری که امروزه ولز و اسکاتلند نامیده میشوند در کنترل [[بریتونهای سلتی|بریتونهای]] محلی و [[پیکت]]ها باقی ماندند.<ref name="Wickham158">Wickham ''Inheritance of Rome'' pp. 158–159</ref> ایرلند نیز به واحدهای سیاسی بسیار کوچکتری تکهتکه شدهبود که اغلب به عنوان پادشاهیهای قبایلی شناخته شدهاند و به وسیلهٔ پادشاهان اداره میگردیدند. تخمین زده میشود که در حدود ۱۵۰ پادشاه با درجه اهمیتها و میزان قدرتهای مختلفی در ایرلند حکومت میکردند.<ref name="Wickham164">Wickham ''Inheritance of Rome'' pp. 164–165</ref>
خاندان کارولنژی که به عنوان وارثان [[شارل مارتل]] شناخته مشدند توانستند در سال ۷۵۳ و در جریان کودتایی به رهبری [[پپن کهتر]] (فرمانروا در ۷۵۲–۷۶۸ م)، پادشاهیهای اوسترازیا و نوستریا را رسماً به کنترل خود درآورند. در یک رویدادنامه همدورهٔ او، ادعا شدهاست که پپن اجازه و اختیار برای این کودتا را از طرف [[استفان دوم|پاپ استفان دوم]] دریافت نمودهبود. این جابجایی قدرت با تکیه بر پیروزیهای شارل مارتل و معرفی حاکمان مروونژی به عنوان پادشاهانی ستمگر بدست آمد. در سال ۷۶۸ و با مرگ پپن، پادشاهی او در دستان دو پسرش [[شارلمانی|کارل]] (درقدرت ۷۶۸–۸۱۴) و [[کارلمان یکم]] (درقدرت ۷۶۸–۷۷۱) قرار گرفت. با مرگ طبیعی کارلمان، کارل جلوی بر تخت نشستن پسر او را مسدود کرد و خود را به عنوان پادشاه اوسترازیا و نوستریای متحد معرفی نمود. کارل که اغلب با عنوان کارل کبیر یا شارلمانی شناخته میشود در سال ۷۷۴م برنامهٔ توسعهٔ برنامه محور قلمروی خود را آغاز نمود و توانست بیشتر قسمتهای اروپا را که شامل فرانسه، شمال ایتالیا و آلمان امروزی هستند را به کنترل خود درآورد. در سری جنگهایی تا پس از سال ۸۰۰م به درازا کشید او همواره متحدانش را با تقسیم غنیمتهای جنگی و اعطای زمین به آنان، پاداش میداد.<ref name="Bauer371">Bauer ''History of the Medieval World'' pp. 371–378</ref> شارلمانی در ۷۷۴ به لومبارد یورش برد و با تصرف آن، سایه تهدید گسترش طلی لومباردها را از سر پاپ کم نمود و قلمرو و قدرت [[ایالات پاپی]] را گسترش داد.<ref name="Brown20">Brown "Transformation of the Roman Mediterranean" ''Oxford Illustrated History of Medieval Europe'' p. 20</ref>{{efn-ua|
=== رنسانس کارولنژی ===
|