'''زبان فارسی در افغانستان''' [[زبان فارسی]] رایج در [[افغانستان]] است که بیشتر، با لهجه[[پارسی دری]] است، و قوم افغان/پشتون و ازبیک و ترکمن 99% بفارسی گفتگو می کننداست. از این گونهگونهٔ زبانی در نگارش‌های رسمیِ دولتیِ افغانستان با نام '''زبان دری؟؟؟ دری''' یاد می‌شود. ولی مردم افغانستان در زبان گفتاری، زبان خود را با نام [[فارسی]]{{مدرک}} می‌شناسند. [[پارسی دری]] و [[زبان پشتو|پشتو]] در افغانستان دو [[زبان رسمی]] در کل کشور هستند.
ولی مردم افغانستان در زبان گفتاری، و روزمره+مطبوعات، زبان خود را با نام [[فارسی]] می‌شناسند.
[[پارسی دری]] و [[زبان پشتو| در افغانستان دو [[زبان رسمی]] در کل کشور هستند. زبان فارسی، زبان دو قوم بزرگ تاجیک و هزاره(ممکن 60%!) میباشد.
در سال [[۱۳۴۳ (خورشیدی)]] برای افزایش هویت ملی مستقل از [[مردمان ایرانی‌تبار|ایرانیان]]، نام زبان «فارسی» در قانون اساسی افغانستان به «دری» تغییر یافت.<ref name=":2"/> بدونگرچه خواستبرخی فارسیِ رایج در افغانستان را زبانی مستقل و با نام «دری»، جدای از زبان پارسی می‌دانند اما تفاوت این گویش با [[زبان فارسی زباناندر ایران]] به اندازه‌ای نیست که بتوان آن دو را دو زبان جداگانه دانست. به‌هرحال، پارسی دری افغانستان را می‌توان به‌عنوان یکی از مهم‌ترین گونه‌های زبان پارسی شمرد.
گرچه برخی(رژیم های مطلقه پشتونان/مشهور به آوغانان، فارسیِ رایج در افغانستان را زبانی مستقل و با نام «دری»، جدای از زبان پارسی می‌دانند اما تفاوت این گویش با [[زبان فارسی در ایران]] به اندازه‌ای نیست که بتوان آن دو را دو زبان جداگانه دانست. چون مولانا و رودکی و رابعه بلخی ووو همه به پارسی دری شعر سروده اند.
به‌هرحال، پارسی دری افغانستان را می‌توان به‌عنوان یکی از مهم‌ترین لهجه های( گونه‌های) زبان پارسی شمرد.
اخیراً دولت افغانستان قانون‌هایی برای پالایش زبان پارسی در افغانستان گذاشته‌است. همچنین، گاه جنجال‌هایی بر سر استفاده از برخی واژه‌ها، مانند «دانشگاه» (با «پوهنتون» به اوغانی) و «پارلمان لاتین» (با «مجلس»عربی)، پیش آمده‌است. همچنین دیدگاه‌های متفاوتی دربارهٔ آسیب‌شناسی(و فارسی ستیزی) زبان پارسی در افغانستان وجود دارد.
