آباده: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Sepassepasa (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
به نسخهٔ 29066249 ویرایش Rizorius برگردانده شد. (توینکل) برچسب: خنثی‌سازی |
||
خط ۲۲:
|نام‌های‌دیگر=
|نام‌های‌قدیمی= آپاتیه
|سال‌شهرشدن=
|جمعیت= ۵۹،۱۱۶ تن<ref>[https://www.amar.org.ir/Portals/0/census/1395/results/abadi/CN95_HouseholdPopulationVillage_07.xlsx سرشماری سال ۱۳۹۵]</ref>
|زبان= فارسی، ترکی قشقایی
خط ۸۵:
[[پرونده:کلاه فرنگی آباده 2.jpg|بندانگشتی|300px|[[عمارت کلاه‌فرنگی آباده]]]]
به استناد متون باستان شناسان سکونت در محدوده کنونی آباده به هزاره اول [[پیش از میلاد]] بازمی‌گردد. گروه‌های [[کرد]] چادرنشین در دوره [[هخامنشی]]، نخستین کسانی بودند که در دشت حد فاصل آباده و اصفهان اسکان یافتند. آثار باستانی بر جای مانده، هم چون [[قلعه باستانی ایزدخواست]] و [[قصر بهرام گور]] در [[سورمق]]، شواهدی از وجود فرهنگ و تمدن در این گستره جغرافیا می‌باشد. یکی از خانوادگان آباده عرب‌های چادرنشینی بودند که به دو دسته اعرابی و فروغمند اعرابی تقسیم می‌شدند که کل اکبر آباده ای یکی از بزرگان طایفه فروغمند اعرابی‌ها بود که با کمک و قرارداد با انگلیسی‌ها تلگراف را وارد آباده کرد.
شهر آباده به دلیل واقع شدن در سه راهی مواصلاتی بین اصفهان، یزد و شیراز موقعیت ویژه‌ای دارد.
در حدود سال ۱۱۹۷ که [[کریمخان زند]] شیراز را به عنوان پایتختی برگزید و به فرمان او [[شاه اسماعیل سوم]] در آباده مسکون شد و قلعه‌ای به نام [[قلعه شیرازی]] (که هم‌اکنون آثار آن باقیست) برای حفظ امنیت راه کاروان‌ها بنا گردید.
طوایف هرندی یکی موسوم به طایفه حسین هرندی (معروف به حسین سلطانی ها) و مشتمل بر خاندان های قربان، آگاه، ذبیحی، وفا، دهقان، جلالی، سلطانی، قضایی، دانش پژوه و سایر نوادگان دختری آنان و طایفه دایی هرندی ها مشتمل بر خاندان های دایی، داهی، حکمت، حکمت فر و فرهود به آباده مهاجرت کردند.
طایفه کرجه ای ها یا امامی ها مشتمل بر خاندان های امام، امامی، ظهیر امامی، بزرگزاد، پرواس و پاکروان نیز، آخوندزاده هایی بودند که از منطقه کرجه اصفهان به آباده آمدند.
طایفه بابامحمدی ها مشتمل بر خاندان های بابامحمدی، زائر پور، عسکرپور، فروهر و خدیور از قبل مهاجرت هرندی ها و کرجه ای ها در آباده ساکن بوده اند و اصیل ترین فامیل آباده قلمداد می شوند.
طایفه رضاخانی‌ها مشتمل بر خاندان های رضانیا، حمزه پور، پورحمزه، آرام، خادم حسینی و رایگان نیز که اصالت در روستای با فرهنگ درغوک دارند، بعدا به جمع سایر ساکنان آباده پیوستند.
سایر فامیل های بزرگ آباده که به ایجاد و توسعه شهر آباده همت گماشتند عبارتند از: رزم آرا، همت، روشن، روشن زائر، صارمی، امیدسالار، رستگاری، باستانی، افنان، هادی پور، آستانه، تقوی، بر انگیزی، فرزانه، چوبینه، صرافیان، حقیقت کیش، صداقت کیش، فیروزی، ریاضی، معمارباشی، معمارمشرفی، صدری، صدری اصفهانی، پاکزاد، تمدن، زمانی، ایزدپناه، دانا، واعظ زاده (اهل شیراز)، مسعودی (اهل شیراز)، موحد (اهل فیروزکوه)، انتظاری، رجایی، پروین، دادگستر، معمارزاده، یداللهی، نادری، اسعدی، فرهنگیان، ادیب زاده، نیک کار، ثابت، استکی، معتمد، خضرایی.
به تدریج قلاعی دارای دیوارهای مرتفعی تقریباً به ارتفاع ۹ تا ۱۰ متر و ضخامت ۲ تا ۳ متر از چینه ساخته شد. در اطراف هر قلعه و به فاصله ۵۰ متر، برج‌هایی ساخته بودند و سوراخ‌هایی به نام تیرکش در آن‌ها تعبیه کرده بودند.
| |||