کنوانسیون ژنو: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
In twilight (بحث | مشارکتها) جز ویرایش K1Ahmadi0990 (بحث) به آخرین تغییری که Fatranslator انجام داده بود واگردانده شد برچسب: واگردانی |
تمیزکاری |
||
خط ۳۲:
اگر چه برخی از اصول و قواعد مربوط به جنگ و حقوق جنگ بر اساس رفتار و نیروهای رزمنده و در جریان نبرد شگل گرفته و در اثر تکرار آن تدریجاً به صورت عرف لازمالاجرا درآمده، لیکن قسمت دیگری از حقوق جنگ بهطور عمده، حقوق قراردادی جنگ است که پس از وقوع جنگها و کسب تجارب حاصل از جنگها تدوین شدهاست.
هانری رومان بشردوست معروف سویسی با مشاهده زخمیان نبرد معرف سولفرینو، به این فکر افتاد که سازمانی مورد اعتماد دول متخاصم و به منظور حمایت از زخمیان زمان جنگ تأسیس کند و بدین شکل یک سازمان جهانی در قلمرو حمایت از مصدومین جنگها خواسته و ناخواسته در عرصه بینالملل پا به عرصه وجود گذاشت و همچنین این امر خود تحولی و نگرشی به حقوق شرکت کنندگان در جنگ
پس از تأسیس این سازمان جهانی و ابراز دیدگاههای بشر دوستانه نسبت به کسانی که در جنگ بنحوی شرکت داشته یا درگیر جنگ میشوند، مجامع و دول مختلف درصدد بودند تا نسبت به تهیه قوانین و مقررات لازمالاجرای زمان جنگ همت گمارند.
خط ۳۸:
از قدیمیترین کنوانسیونهای مرتبط با افراد زخمی کنوانسیون ۲۲ اوت ۱۸۶۴ بوده که به امضای تعدادی از کشورها رسیدهاست. همچنین اعلامیه مورخه ۱۶ آوریل ۱۸۵۶ پاریس نیز متضمن قواعدی پیرامون [[جنگ دریایی]] بوده و نیز قراردادهای دریایی واشینگتن در ۶ فوریه ۱۹۲۲ و قرارداد لندن ۲۲ آوریل ۱۹۳۰ ونیز قرارداد دریایی لندن در سال ۱۹۳۶ همه مبین وضع قواعدی دربارهٔ غرق کشتیهای تجاری دول بیطرف و وضعیت سر نشینان آنهاست که گویای توجه کشورها و دول مختلف به [[حقوق بشر]] دوستانه است.
کنوانسیونهای چهارگانه ژنو به سال ۱۹۴۹ همگی بنحوی در بهبود سرنوشت زخمیان و مجروحان نظامی و غیرنظامی و نیز وضعیت در خصوص [[اسرای جنگی]] قواعدی بیان نموده و وضع این قواعد با توجه به تجارب حاصل از جنگ جهانی دوم بر کیفیت و بازدهی آنها مؤثر واقع
سئوالی که در این مقطع مطرح است میتواند چنین طرح شود که آیا با وجود ممنوعیت جنگ به موجب [[منشور ملل متحد]] و لزوم بکارگیری [[اصل عدم توسل به زور]] در روابط و فعالیتهای بینالملل آیا میتوان از توسعه و تدوین حقوق بینالملل جنگ صحبت به میان آورد و در صدد بود تا با بررسی کنوانسیونهای تصویب شده در این باره، جنگهای موجود جهانی و منطقهای را به وضع مطبوعتری درآورد؟
خط ۵۹:
اما مهمترین بحث محور سوم است که به منظور محدود کردن عملیات جنگی به افراد رزمنده موارد زیر در حقوق جنگ منع شدهاست.
▲۲ - همچنین افراد مسلحی که سلاح خود را به زمین گذاشته باشند.
مثلاً در کنوانسیون ۱۹۰۷ لاهه در خصوص آغاز جنگ آمدهاست؛ که برای غرق کردن کشتیهای بازرگانی یا کشتیهای بازرگانی متعلق به دول بیطرف برای نقض بیطرفی احراز شرایطی خاص ضروری است و پیش از غرق باید کلیه اقدامات احتیاطی لازم اتخاذ گردد، تا آسیبی به مسافران نرسد برای این منظور معمولاً پیش از اقدام باید مسافران و خدمه را به کشتی دیگری منتقل نمود، در همین راستا قواعد متعددی توسط مجامع بینالمللی پیرامون قواعد انسان دوستانه زمان جنگ مربوط به درگیریهایی که ممکن است نیروهای سازمان ملل در آن وارد شوند تصویب شدهاست، نیز در سال ۱۹۷۸ از سوی صلیب سرخ جهانی قواعدی در خصوص قواعد انسان دوستانه در جنگ مسلحانه وضع
▲۳ - کسانی که بعلت بیماری، جراحت، بازداشت یا هر علت دیگری قادر به جنگ نباشند و توصیه شده که در همه اصول با آنها بدون هیچگونه تبعیض و اجحافی طبق اصول انسانیت رفتار شود.
▲مثلاً در کنوانسیون ۱۹۰۷ لاهه در خصوص آغاز جنگ آمدهاست؛ که برای غرق کردن کشتیهای بازرگانی یا کشتیهای بازرگانی متعلق به دول بیطرف برای نقض بیطرفی احراز شرایطی خاص ضروری است و پیش از غرق باید کلیه اقدامات احتیاطی لازم اتخاذ گردد، تا آسیبی به مسافران نرسد برای این منظور معمولاً پیش از اقدام باید مسافران و خدمه را به کشتی دیگری منتقل نمود، در همین راستا قواعد متعددی توسط مجامع بینالمللی پیرامون قواعد انسان دوستانه زمان جنگ مربوط به درگیریهایی که ممکن است نیروهای سازمان ملل در آن وارد شوند تصویب شدهاست، نیز در سال ۱۹۷۸ از سوی صلیب سرخ جهانی قواعدی در خصوص قواعد انسان دوستانه در جنگ مسلحانه وضع گردیده است. همچنین در سال ۱۹۸۱ کنوانسیونی در خصوص ممنوعیت یا محدودیت استفاده از برخی از سلاحهای سنتی که ممکن است موجب جراحات شدید و بدون تبعیض شوند به تصویب رسید، لذا همه این قواعد در یک خصیصه عام و اشتراک هدف دارند و آن محدود ساختن حملات غیرقابل جبران به نیروهای انسانی درگیر در جنگ است.
درهمین راستا در ۱۲ اوت سال ۱۹۴۹ کنوانسیونهایی تحت عنوان کنوانسیونهای چهارگانه ژنو از تصویب نمایندگان دول متعاهد گذشت که همگی به نوعی یکی از شرایط ایجاد امنیت و حمایت انسان دوستانه از نیروهای رزمنده را بیان میسازد. کنوانسیون دوم تصویب شده مربوط است به بهبود سرنوشت زخمیان و بیماران و غریقان نیروهای مسلح در دریا و ما درصدد هستیم با نگاهی گذرا به مقررات این کنوانسیون قواعد آن را بیان سازیم.
سطر ۹۳ ⟵ ۹۰:
به موجب تعریفی که کنوانسیون از زخمداران و بیماران و غریقان نیرویهای مسلح به عمل آورده افرادی مشمول مقررات این کنوانسیون میشوند که تحت یکی از عناوین مذکور درماده ۱۳ کنوانسیون قرار گیرند.
▲۲ - اعضای چریکی و دستههای مقاومت یک کشور چه داخل یا خارج مملکت حتی اشتغال شده، مشروط به اینکه این نیروها مشمول یکی از بندهای زیر باشند
الف:در رأس آنها شخصی باشد که مسئول اتباع با شرایط فوق باشد.
سطر ۱۰۵ ⟵ ۱۰۰:
د:در عملیات خود طبق قوانین و رسوم جنگ عمل نمایند.
▲۴ - اشخاصی که همراه نیروهای مسلح باشند، بیآنکه جز و آنان باشند مانند خبرنگاران.
▲۵ - اعضا و فرماندهان و خدمه کشتیهای تجاری مشروط بر عدم معامله معتبر طبق سایر قوانین.
۶ - نفوس اراضی اشغال شده که ارتجالاً پس از حمله دست به اسلحه برده، مشروط به رعایت مقررات جنگی و حمل اسلحه بهطور علنی، طبق ماده ۱۲ کنوانسیون فوق مشتمل بر انواعی است، اعم از آنکه سقوط از هواپیما در دریا باشد یا فرود اجباری یا غرق کشتی توسط کشتی دیگر و تمام کسانی که مشمول مقررات کنوانسیون بر اساس ماده ۱۳ میشوند، پس از آنکه مجروح یا غرق شوند باید در همه حال مورد احترام و حمایت قرار گیرند و دولت متخاصمی که اشخاص مذکور را در اختیار دارد باید بدون هر گونه تبعیض ناشی از رنگ جنس و نژاد، عقاید سیاسی، مذهب و ملیت با آنان محترمانه برخورد نموده و از آنها پرستاری نماید.
سطر ۱۱۹ ⟵ ۱۱۱:
نیز طبق ماده ۱۷ همین کنوانسیون مجروحین و بیمارانی که در یک کشور بیطرف نگهداری میشوند طوری نزد دولت بیطرف نگهداری میشوند که امکان شرکت مجدد در عملیات جنگی را نداشته و هزینه درمان و نگهداری آنان با دولت متبوع آنها میباشد، این کنوانسیون تدابیری را برای جمعآوری مجروحان پس از هر مسافرت دریایی و پرستاری آنان بیان نموده این امر در ماده ۱۸ کنوانسیون تشریح شدهاست.
در ماده ۲۰ کنوانسیون نحوه انداختن اجساد مردگان نیروهای دریایی، زخمداران و بیمارانی را که در دریا و در کشتی میمیرند، ذکر شده و جهت اطمینان از فوت و هویت اموات بایستی گزارشی تهیه تنظیم و نصف پلاک روی جسد و نصف دیگر ضمیمه گزارش گردد. در ماده ۲۱ به سایر کشتیهای تجاری، تفریحی و غیره کشورهای بیطرف اجازه
=== فصل ۳: مقررات عمومی کنوانسیون ===
بر اساس مقررات مواد ۱ تا ۱۱ این کنوانسیون دول متعاهد کنوانسیون تقبل نمودهاند که قرارداد را در هر مورد رعایت نمایند و اتباع خود را به رعایت آن نیز وادار، نمایند همچنین دولتها در مواد ۴۵ و ۴۶ کنوانسیون مکلف شدهاند که چنانچه قوانین داخلی آنها نارسا باشد برای جلوگیری از هرگونه سوءاستفاده از مقررات کنوانسیون قوانین لازم را تصویب نموده و در حالت جنگ موجبات اجرای این قرارداد بینالمللی را توسط فرماندهان خود فراهم سازند: نیز موجب ماده ۴۸ کنوانسیون دول متعاهد تعهد کردهاند مقررات این کنوانسیون در زمان جنگ و صلح تدریس و اشاعه نمایند، و نیز ترجمه قرارداد را به شورای متحد سویس و در زمان جنگ به وسیلهٔ دول حامی به یکدیگر ابلاغ نمایند. بر اساس ماده۲ کنوانسیون علاوه بر مقرراتی که در زمان صلح باید اجرا شود این کنوانسیون در صورت جنگ رسمی یا هر گونه مخاصمه مسلحانه که بین دو یا چند دولت از دول متعاهد باشد اجرا میشود و در خاک ممالک اشغالی هم قابل اجرا است، هرگاه یکی از دول متخاصم عضو این قرارداد نباشد دول متخاصم دیگر که در این قرارداد شرکت دارند، در روابط متقابل خود تابع این قرارداد خواهندبود، چنانچه آن دولت مقررات این قرارداد را قبول و اجرا کند، در مقابل او نیز ملزم به اجرای این قرارداد خواهند بود. طبق ماده ۳ کنوانسیون اعمال زیر در جنگ ممنوع اعلام شدهاست:
▲۲ - اخذ گروگان
▲۳ - لطمه به حیثیت اشخاص منجمله تحقیر و تخفیف
▲۴ - محکومیت بدون دادگاه قانونی و تصمیمات قضایی
مضافاً اینکه در جنگ نبایستی به افرادی که در جنگ شرکت نداشتهاند یا مجروحان و کسانی که اسلحه خودرا به زمین گذاشتهاند با تبعیض برخورد یا خلاف اصولی غیر از اصول انسانیت رفتار کرد. درصورت جنگ بین نیروهای زمینی و دریایی مقررات این کنوانسیون فقط دربارهٔ نیروهای دریانشین اجرا خواهد شد، همچنین است وظیفه دولتهای بیطرف که زخمداران و غریقان را نگهداری یا درمان مینمایند. دولتهای متعاهد میتوانند در جهت اجرای این کنوانسیون قراردادهای اختصاص فیمابین خود منعقد نمایند، مشروط بر آنکه حقوق مکتسبه قرارداد حاضر را زیر پا نگذارند، نیز مطابق ماده ۷ کنوانسیون زخمداران، بیماران و کارکنان بهداری حق سلب حقوق مکتسبه کنوانسیون را از خود ندارند و در ماده ۹ این قرارداد پیشبینی نموده که بتوان از کمک سایر دولی که به عنوان دول حامی در جنگ نامیده میشوند جهت حسن اجرای کنوانسیون بهره برد. همچنین به کمیته صلیب سرخ جهانی یا سایر دستگاههای بشر دوستانه بیطرف اجازه داده که جهت حمایت زخمداران و بیماران و افراد بهداری مذهبی اقدمات خود را به انجام رسانند، ضمن آنکه در قرارداد پیشبینی شده که بتوان دول حامی که مجری قرارداد تلقی میشوند تعویض شوند این تعویض ممکن است به یک کمیته بینالملل واگذار شود و نیز ممکن است یکی از سایر کشورهای بیطرف اقدامهای لازم را صورت دهد، دولتی که عهدهدار وظایف اجرایی قرارداد میشوند باید توانایی لازم را دارا بوده و تضمینات کافی هم برای حسن اجرای آن بدهد. درصورتیکه دول حامی از لحاظ منافع اشخاص تحتالحمایه مفید بدانند، منجمله درصورت بروز اختلاف بین دول متخاصم در موضوع اجرایا تفسیر برای آن حل اختلاف نیز مساعدت خواهد کرد و برای این منظور از طرفین جهت تشکیل جلسهای در خاک خود یا کشور بیطرف دیگر دعوت به عمل میآورد و ممکن است یک [[سازمان بینالمللی]] یا یک شخصیت بینالمللی برای تقویت هم دخالت نماید.
سطر ۱۳۸ ⟵ ۱۲۶:
بر اساس مقررات این کنوانسیون ناوهای بیمار بر مشمول مقررات زیر هستند، بیمارستانهای ساحلی نیز مشمول ناوها هستند:
▲۲ - مؤسسات دریایی ساحلی (بیمارستانهای صحرایی و مشابه) از [[حمله هوایی]] و دریایی مصون هستند.
▲۳ - ناوهای صلیب سرخ یا جمعیتهای خیریه همانند کشتیهای بیمار بر نظامی و جنگی از حمله مصون هستند مشروط به داشتن مدارک معتبر.
▲۴ - ناوهای بیمار بر از دستگیری معاف هستند مشروط داشتن مدارک مثبت.
۵ - توصیه شده کشتیهای بیمار بر بیش از ۲۰۰۰ تن ظرفیت داشته باشند.
▲۷ - نوع استفاده از کشتیهای بیمار بر را با وجود زخمی و بیمار نمیتوان تغییر داد.
# کشتیهای جنگی به هنگام کمک به سایر کشتیهای بیمار بر بایستی بدون توجه به ملیت مساعدت خود را اعمال نمایند.
▲۸ - تبدیل کشتی بیمار بر به کاربری غیر آن بایستی با ایجاد امکانات لازم برای زخمداران صورت گیرد.
▲۱۰ - دول متعاهد حق ندارد از کشتیهای بیمار بر استفادههای نظامی صورت دهند.
▲۱۱ - ناوهای بیمار بر هنگام نبرد نبایستی مزاحم نیروهای جنگنده باشند و نیز در حین مصاف جنگی و پس از آن با مسئولیت و خطر خطپذیری خود عمل خواهند کرد.
۱۳ - [[بازداشت موقت]] کشتی بیمار بر، بنابه مقتضیات نظامی حداکثر تا ۷ روز امکانپذیر است.
▲۱۵ - کشتیهای بازرگانی که به کشتی بیمار بر تبدیل میشوند در طول جنگ و تخاصم نباید از بیمار بر تغییر کاربری داده شوند.
# کشتیهای بیمار بر حق مخابرات محرمانه و رمز را ندارند.
▲۱۶ - حمایتها از کشتیهای بیمار بر تا زمانی خواهد بود که به وظایف بیمار بری عمل شود والا دشمن میتواند، بایک اخطار اقدام نظامی به عمل آورد.
▲۱۸ - کشتیهای بیمار بر میتوانند اسلحه حمل نمایند و نیز میتواند برای حفظ نظم یا دفاع از خود تجهیزات و وسایل مخابراتی داشته باشند.
▲۱۹ - کشتی بیمار بر میتوانند مازاد بر نیاز لوازم بهداری حمل نماید و نیز میتوانند عملیات کمک خود را برای افراد غیرنظامی مرتبط دهند.
=== فصل ۵: وضعیت حقوقی کارکنان بیمار بر ===
به موجب ماده ۳۶کنوانسیون کارکنان بهداری، بیمارستانی، کارکنان ناوهای بیمار بر و مذهبی در ردیف همدیگر قرار گرفته و محترم شمرده شده و مورد حمایت قرار گرفتهاند و نیروهای متخاصم تا مادامیکه در اختیار ناوهای مذکور هستند، اعم از آنکه در ناو باشند یا نباشند حق دستگیری آنها را نخواهند داشت، و چنانچه بدست دشمن افتند نیز مورد حمایت هستند و مادام که خدمات آنها برای پرستاری و کمک به زخمداران و بیماران لازم است میتواند به وظایف خود عمل نمایند و فرماندهی که آنها را در اختیار دارد پس از امکانپذیر دانستن عودت آنها اقدام به عودت خواهد کرد و کارکنان مزبور هنگام شرکت کشتی میتوانند اشیایی را که ملک شخصی خودشان است با خود ببرند و چنانچه به خدمات آنان نیاز باشد تا حد امکان نگهداری میشوند، لیکن بایستی در اولین فرصت آنها را در خشکی پیاده نمایند. پس از پیاده شدن کارکنان مذکور آنها مشمول قرارداد سوم ژنو یعنی حمایت از اسرای جنگی خواهند بود، به نظر میرسد این حمایت بقدر کافی محکم و مستحکم بنظر نمیرسد، زیرا امکان تفسیر و تعبیر زیادی در آن پیشبینی شدهاست.
سطر ۱۸۴ ⟵ ۱۵۴:
مشخصات و علائمی که برای تشخیص ناوهای بیمار بر ضروری دانسته شده در کنوانسیون تحت عنوان علامت مشخصه در فصل ششم و از ماده ۴۱ بعد ذکر شدهاستاین کنوانسیون با قبول علائم صلیب سرخ و هلال احمر به عنوان علامت مشخص ناوهای بیمار بر تأکید دارد که کلیه لوازم بهداری، پرچمها و بازو بند کارکنان دارای این علامت مشخصه باشد و همچنین کارکنان باید دارای یک کارت هویت که در آن مشخصات، درجه [[تاریخ تولد]] و شماره کارت نوشته شده باشد مشمول شوند و در هیچ موردی از حمل کارت بازوبند و علامت نبایستی محروم شوند و نمونههای کارت بهداری در بدو تخاصم به کشورهای درگیر ابلاغ خواهدشد. همچنین مقررات دیگری در این باب وجود دارد از جمله آنکه:
▲۲ - یک یا چند صلیب پر رنگ در هر طرف بدنه و در روی سطوح افقی قرار گیرد که قابل رویت از هوا باشد.
▲۳ - ناوها باید [[پرچم ملی]] خود را بهعلاوه پرچم صلیب سرخ نصب نمایند و کشتیهای بیطرف نیز همچنین وظایفی برعهده دارند تا از حملهکشورهای متخاصم در امان باشند.
▲۴ - قایقهای نجات ساحلی درصورتیکه با موافقت دول اشغالگر عملیات خود را در یک پایگاه اشغال شده ادامه میدهند، ممکن است مجاز شوند که در مواقعی که از پایگاه خود دور میشوند پرچم ملی و صلیب سرخ را برفراز قایق خود نصب نمایند.
▲۵ - سایر علامتهای مورد قبول دول متخاصم به جای صلیب سرخ مورد قبول بوده و مقررا ت کنوانسیون بر آن حاکم است.
▲۶ - دولتی که قوانین آنها برای سوءاستفاده از این مقررات (علامت مشخصه) نارسا یا ناکافی است، مکلف به انجام اقدامهای لازم در این خصوص هستند.
▲۷ - ناوهایی که موقتاً برای دشمن انجام وظیفه میکنند باید تا زمان خدمت پرچم اصلی دول خود را فرود آورند.
▲۸ - کلیه علامات بایستی بهطور وضوح و مرئی باشد و اقدامهای لازم در جهت دید علامت در شب نیز فراهم گردد.
=== فصل ۷ ===
=== فصل ۸ ===
== جستارهای وابسته ==
* [[کنوانسیون چهارم ژنو]]
|